شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه دوست گرامی برای آشنایی با گشت و گذارهای دیگر دوستان از شبکه اجتماعی تیشینه دیدن کنید. مشاهده شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه محمد ابراهیمی گزارش خطا ابیانهنطنزروستاروستاهاجاذبه طبیعیبهترین جاذبه‌های گردشگری ایرانروستای سرخ دیدار از روستای سرخابیانه روستایی در ۴۰ کیلومتری شمال غربی نطنز،در دامنه کوه کرکس است.این روستا بلندترین نقطه‌ی مسکونی ایران است.و ارتفاع آن از سطح دریا ۲۲۲۲متر است.ابیانه به خاطر معماری بومی و بناهای تاریخی پر تنوعش از روستا‌های استثنایی ایران است.ابیانه دارای موقعیت طبیعی مساعدی است.در زبان محلی به ابیانه ویونا می‌گویند.نوشته واثری که قدمت زمانی ابیانه را دقیقا معلوم کند در دست نیست.ولی قدمت ۱۵۰۰ساله را برای آن تخمین زده اند،آثار و بناهای تاریخی که در ابیانه وجود دارد مربوط به دوره‌های ساسانی،سلجوقی، صفوی و قاجار است.دسترسی:این روستا در مسیر دره ای بسیار زیبا از طریق اتوبان اصفهان،با جاده آسفالت،دسترسی مناسبی دارد و هر ساله هزاران گردشگر از این روستا دیدن می‌کنند.ابیانه اول روستایی چند طبقه به نظر می‌رسد که در بعضی موارد تا چهار طبقه آن را می‌توان دید.نمای خارجی دیوارهای ابیانه لا خاک سرخی که معدن آن در مجاورت روستاست پوشیده شده زندگی مردم ابیانه با کشاورزی و باغذاری و دامداری است .ابیانه دارای هفت رشته قنات است که برای آبیاری مزارع و باغ‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند.گندم و جو وسیب زمینی و انواع میوه به خصوص سیب،آلو،گلابی،زرد آلو،بادام و گردو در ابیانه به دست میآید.زبان مردم ابیانه از زبان‌های ایرانی شمال غربی که البته در طول زمان دچار تغییر و تحولات ریادی شده است.لباس سنتی آنها هنوز هم بین شان رواج دارد،در مردان شلوار گشاد و درازی از پارجه‌ی سیاه (دوید) و در زن‌ها پیراهن بلندی از پارچه‌های گلدار و رنگارنگ است. علاوه بر این زن‌های ایانه معمولا چارقدهای سفید رنگی به سر دارندصنایع دستی روستاسی ابیانه از قبیل زیورآلات زنانه،لباس‌های سنتی،لیف‌های بافتنی و نقره جات،ضمن جلب نظر گردشگران از سوغاتی‌های روستا نیز به شمار میآید ارسال مطالب بیشتر
دیدار از روستای سرخابیانه روستایی در ۴۰ کیلومتری شمال غربی نطنز،در دامنه کوه کرکس است.این روستا بلندترین نقطه‌ی مسکونی ایران است.و ارتفاع آن از سطح دریا ۲۲۲۲متر است.ابیانه به خاطر معماری بومی و بناهای تاریخی پر تنوعش از روستا‌های استثنایی ایران است.ابیانه دارای موقعیت طبیعی مساعدی است.در زبان محلی به ابیانه ویونا می‌گویند.نوشته واثری که قدمت زمانی ابیانه را دقیقا معلوم کند در دست نیست.ولی قدمت ۱۵۰۰ساله را برای آن تخمین زده اند،آثار و بناهای تاریخی که در ابیانه وجود دارد مربوط به دوره‌های ساسانی،سلجوقی، صفوی و قاجار است.دسترسی:این روستا در مسیر دره ای بسیار زیبا از طریق اتوبان اصفهان،با جاده آسفالت،دسترسی مناسبی دارد و هر ساله هزاران گردشگر از این روستا دیدن می‌کنند.ابیانه اول روستایی چند طبقه به نظر می‌رسد که در بعضی موارد تا چهار طبقه آن را می‌توان دید.نمای خارجی دیوارهای ابیانه لا خاک سرخی که معدن آن در مجاورت روستاست پوشیده شده زندگی مردم ابیانه با کشاورزی و باغذاری و دامداری است .ابیانه دارای هفت رشته قنات است که برای آبیاری مزارع و باغ‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند.گندم و جو وسیب زمینی و انواع میوه به خصوص سیب،آلو،گلابی،زرد آلو،بادام و گردو در ابیانه به دست میآید.زبان مردم ابیانه از زبان‌های ایرانی شمال غربی که البته در طول زمان دچار تغییر و تحولات ریادی شده است.لباس سنتی آنها هنوز هم بین شان رواج دارد،در مردان شلوار گشاد و درازی از پارجه‌ی سیاه (دوید) و در زن‌ها پیراهن بلندی از پارچه‌های گلدار و رنگارنگ است. علاوه بر این زن‌های ایانه معمولا چارقدهای سفید رنگی به سر دارندصنایع دستی روستاسی ابیانه از قبیل زیورآلات زنانه،لباس‌های سنتی،لیف‌های بافتنی و نقره جات،ضمن جلب نظر گردشگران از سوغاتی‌های روستا نیز به شمار میآید
