فلاورجان از شهرستانهای استان
اصفهان است و در حدود غرب استان و قسمت میانی دشت
زاینده رود قرار گرفته است
از نظر پراکندگی ارتفاعات در ضلع جنوبی آن، کوه‌های گاو پیسه با جهت شمال غربی - جنوب شرقی با مرتفع‌ترین قلۀ 2219 متر کشیده شده است.
کوه‌های ایرانکوه که مرتفع‌ترین ارتفاعات شهرستان است با حداکثر ارتفاعات 2418 متر، ضلع شرقی شهرستان را در بر گرفته است و در قسمت میانی
...مشاهده کامل متن شهرستان بیرون زدگی‌های سنگی معروف به کوه اجگرد با ارتفاع 1923 متر وجود دارد.
به جز این ارتفاعات بیشتر سطح شهرستان را دشت آبرفتی با ارتفاع متوسط 1650 متر پوشانده است.
این شهرستان دارای 8 شهر به نامهای زازران و فلاورجان و قهدریجان و کلیشاد و سودرجان و پیربکران و بهاران و ایمانشهر و شهر ابریشم و ۶۰ روستا است که با توجه به آثار تاریخی موجود در این شهرها دارای قدمت فرهنگی دیرینه می‌باشد.
ازگذشته خصوصا از زمان مشروطه جمعیتی ازبختیاریها درفلاورجان ساکن شده اند.
همچنین از دوران صفویه دیواری از نزدیکی شهر پیربکران شروع وتاآخر شهر ایمانشهر(مینادشت)ادامه داشته است که به مرور زمان این دیوار گلی ازبین رفته است ولی هنوز هم جزئی از این دیوار بر جامانده است .
فلاورجان به دلیل نزدیکی به شهر اصفهان از توسعه کمتری برخوردار بوده است
رودخانۀ زاینده رود از سمت جنوب غربی وارد شهرستان شده و طی مسیری حدود 25 کیلومتر از سمت شمال شرقی خارج می‌شود.
این جریان با عبور خود؛ باعث تأمین آب مورد نیاز بخش کشاورزی و رونق و تنوع تولید محصولات کشاورزی در شهرستان شده است و نقش مهمی در ایجاد بیشه زارها و مناظر زیبای ساحل رودخانه و تبدیل آب و هوای شهرستان دارد.
این شهرستان دارای آب و هوای نیمه بیابانی، با تابستان‌های گرم و زمستان‌های نیمه سرد می‌باشد.
عبور رودخانۀ زاینده رود از شهرستان فلاورجان و ایجاد بیشه‌ها تفرجگاه‌ها در ساحل رودخانه از نقطه ورودی در بخش گرکن شمالی در سهروفیروزان، پیربکران، جوچی، اجگرد، خیرآباد، فلاورجان، گارماسه، هویه، موسیان، کرسگان در طول سال گردشگران زیادی را جذب می‌کند
مردم این شهرستان، مسلمان و پیرو مذهب شیعۀ اثنی عشری، سخت کوش، میهن دوست و مهمان نواز هستند.
شهر فلاورجان در گذشته ورگان نامیده می‌شده است که «ور» به معنی کنار و پیرامون و «گان» به معنی مکان، و ورگان به معنی سرزمینی در کنار رودخانۀ زاینده رود محسوب می‌شده است.
پس از ورود مسلمانان به ورگان، آن را معرب کرده و فلاورجان خوانده اند. این کلمه از دو بخش «فلا» که جمع فلاک که به معنی دشت پهناور است و «ورجان»، که معرب ورگان است و فلاورجان، یعنی دشت ورجان.
بعضی محققین عقیده دارند تا اواخر دورۀ ساسانی این ناحیه، ورگان نامیده می‌شده که با ورود اعراب به آن، عربی شده و فلاورجان خوانده شده است.
از آثار تاریخی این شهرستان می‌توان پل قدیم فلاورجان و مسجد جامع و پل بابا محمود و برج کبوتر وشیرهای سنگی و مسجد بابا محمود و مسجد اشترجان و بقعه پیربکران و مقبره امامزاده گان سیدمحمد و زیدبن حسن را نام برد.
منبع
http://www.isfahancht.ir/Fa.aspx?p=249
http://fa.wikipedia.org/
http://www.atlas-ef.com/atlas/CulturalAtlas/townshipdetails/?o_id=17
