شهرکرد یا دهکرد از شهرستان‌های
چهار محال بختیاری است,شهر کرد
دشتی وسیع ، سرسبز، پر آب و حاصلخیر، محصور بین چند رشته کوه از
سلسله جبال زاگرس به نامهای تهلیجان، گل سرخ و جهان بین میباشد.
شهر کرد آب و هوای معتدل و کوهستانی وبارندگی نسبتاً زیادی داشته و سردترین ماه و گرمترین آن به ترتیب دی و مرداد میباشد.
در متون تاریخی از مکانی
...مشاهده کامل متن به نام چالشتر در ناحیه شهرکرد به عنوان مرکز حکومتی نام برده شده که خرابه‌های دیوار قلعه آن امروز بر جای مانده است.
شهر کرد ظاهرا مکانی پاسگاهی بوده است معروف به دهکرد و از حدود سال 1300 با تعیین نماینده مرکزی و استقرار دوائر دولتی آغاز به رشد کرده است.
پیش از آن و در دوران‌های گذشته، منطقه دستخوش جنگ‌های خوانین، کشمکش‌های میان حکومت مرکزی و قدرت‌های محلی بوده است. نوسانات سیاسی داخلی منطقه از یک سو و تغییرات حکومت‌های مرکزی از سوی دیگر مجال و فرصت رشد و تکامل را به روستاها و شهرهای منطقه نداده است.
در کنار این عامل تاریخی، دور بودن از شبکه راه‌های اصلی و مراکز شهری ایران علت دیگری در عقب ماندگی نسبی شهر نشینی و صنعتی منطقه محسوب میشود.
پس از سال 1300 و تا سال 1340 دهکرد و منطقه چهارمحال و بختیاری (معروف به شهر چهار محال) از طریق مرکز اصفهان اداره می‌شد و از آن پس تا سال 1352 شهرکرد مرکز فرمانداری کل چهار محال و بختیاری و سپس به مرکز استانی با همین نام تبدیل شد و در حال حاضر شهری رو به آبادانی و توسعه است.
نام شهر کرد قبلاً ده کُرد بوده‌است. در سال هزار و سیصدو چهارده ده کرد از دهستان به شهرستان تبدیل شد و با تغییر واژهٔ «ده» به «شهر» نام شهرکرد بر آن گذارده شد.
در سال هزار و سیصدو چهارده ده کرد از دهستان به شهرستان تبدیل شد و با تغییر واژهٔ «ده» به «شهر» نام شهرکرد بر آن گذارده شد..اتابکان لر از شهرکرد بدلیل موقعیت راهبردی آن به عنوان پاسگاه و تامین عبور و مرور استفاده می‌کرده‌اند.
برخی بر این باورند که این منطقه بدین خاطر دهکرد نام گرفته‌است که گویا در گذشته دسته‌ای از کردها در این‌جا ساکن بوده‌اند از این رو این منطقه را دهکرد نامیده‌اند
به‌گفته برخی از اهالی این شهر، با توجه به اینکه در شهرکرد چه در قدیم و چه در حال کردین(نوعی بالاپوش نمدی که چوپانان لر به تن می‌کنند) تولید میشود، ابتدا به این مکان دهکردین و بعدها به خاطر راحتی کار، به آن دهکرد گفته شد.
دراکثرمناطق شهرکردمردم به فارسی وگویش بختیاری ودر برخی روستاها مانند طاقانک و شهرهایی مثل سامان، بن و شهرکیان به زبان ترکی قشقایی و در برخی دیگر از شهرها مانند هارونی، باباحیدر، نافچ وروستاهای اطراف به گویش بختیاری صحبت می‌کنند
اقتصاد اهالی شهرکرد عمدتاً بر پایه کشاورزی و دامپروری و شرکت در پاره ای از امور صنعتی است.صنایع مجاور منطقه عبارتند از فولاد مبارکه، ذوب آهن، پالایشگاه، پلی اکریل، سیمان و صنایع نظامی دفاع اصفهان، صنایع نفت خوزستان، کارخانه قند، اشتغال در کشورهای حاشیه خالج فارس (کویت) و نیز کار در برخی صنایع کارخانه ای کوچک منطقه مانند: قندریزی، محصولات لبنی پاستوریزه، چینی سازی، تولید مصنوعات فلزی، پارچه، فرش، پلاستیک و گز سازی
قالی بافی، کلاه مالی، گیوه دوزی، نمد مالی، زین سازی از صنایع دستی رایج در این شهر میباشد.
مواد غذایی محلی نظیر کشک، دوغ و دیگر محصولات جانبی و نیز تهیه و عرضه گیاهانی دارویی در این منطقه رواج دارد
منبع:
http://www.shahrekord.ir/portal/Home/Default.aspx?CategoryID=95cfc525-4cf7-493e-930e-ad43040f2cd5
http://marghmalek.blogfa.com/post-61.aspx
http://www.bakhtiary.org/shahrkord.htm
http://0381.mihanblog.com/post/38
