آب و هوا

توضیحات

ویرایش
اقلیم : معتدل
نام قدیم : چورس
شهرستان چایپاره درشمال خوی در دشتی هموار و تقریباً مسطح قرار دارد و یکی از شهرستان‌های استان آذربایجان غربی در شمال غربی ایران است. این شهرستان با مساحتی حدود ۹۴۰ کیلومتر مربع در شمال شهرستان خوی قرار دارد و شهرستان چایپاره ...مشاهده کامل متن (چایپارا) از سمت شمال و شمال غربی با شهرستانهای پلدشت و شوط و از سمت غرب با شهرستان چالدران هم مرز است و ارتفاعات شمال مراکان، تپه‌های آهکی شمال قره‌ضیاءالدین و ارتفاعات واقع در جنوب چورس آن را محدود نموده‌اند.
شهرستان چایپاره به مرکزیت قره‌ضیاءالدین بیشتر از ۷۰ آبادی دارد. قره‌ضیاءالدین شهری است در بخش مرکزی شهرستان چایپاره استان آذربایجان غربی ایران است، زبان اهالی شهر ترکی آذربایجانی است.
قسمت‌های قره ضیاءالدین امروزی ترکیبی از روستاهای میرزا کندی، آوک و حاچا می‌باشد که در حال حاضر اراضی مربوطه به آوک به آوک یرلری و مزارع مربوط به حاچا به حاچا یرلری معروف هستند.
چایپاره در سال 1386 به شهرستان تبدیل گردید و حدودا ۲۸۰۰۰ نفر جمعیت شهری را در خود جای داده است و بر اساس تقسیمات کشوری شهرستان چایپاره (چایپارا) دارای یک شهر قره ضیاءالدین و دو بخش به نامهای مرکزی (دو دهستان چورس و بسطام و همچنین شهر قره ضیاءالدین) و حاجیلار ( حاجیلار جنوبی و حاجیلار شمالی) است.
بخش حاجیلار با وسعتی در حدود ۳۱۳ کیلومتر مربع دارای ۲۶ روستا و جمعیتی معادل ۹۱۹۸ نفر می‌باشدو دهستان‌های بسطام و چورس در بخش مرکزی به ترتیب با وسعت‌های ۳۹۳ و ۲۱۸ کیلومتر مربع دارای ۳۲ و ۱۸ روستا و ۶۹۰۰ و ۵۷۰۰ نفر جمعیت روستائی می‌باشند .
نام اولیه این منطقه ، چورس بوده که بعداً به چایپاره تغییر نام یافته است در مورد وجه چایپاره دو نظر وجود دارد: عده‌ای بر آنند که نام اصلی بخش چایپاره همان « چهار » « پاره » است ، و آن به این دلیل است که در قدیم این منطقه از چهارقسمت تشکیل یافته بود ، ولی عده‌ای نیز بر این عقیده هستند که همان چایپاره درست است و دلیل آن این که رودخانه ( آغچای ) با مسیر حرکت غرب به شرق ، این بخش را به دو قسمت مساوی تقسیم می‌کند ( چای ، به معنای رودخانه و پاره به معنای تکه و قسمت می‌باشد ).
قبل از اسلام نام چورس علاوه بر روستای فعلی به دیگر آبادی‌های ناحیه نیز اطلاق می‌گردید. بنابر قراین چورس ایالت چهارم حکومت آن زمان بوده است.
هرچند که یافته‌های باستانشناسی پیشینه سکونت انسان در دشت چایپاره را به ده هزار سال قبل می‌رسانند، اما آثار مکتوبی که در آنها نشانه‌هایی از منطقه یافت شود مربوط به سنگ نوشته‌ها و گل نوشته‌های سومری، آشوری و اورارتویی است.
به گمان بسیاری پژوهشگران، منطقه "آراتتا"ی کتیبه‌های سومری، همان منطقه‌ای است که چندقرن بعد در کتیبه‌های آشوری با نام "سانگی بوتو" از آن یاد شده است.
وجود آثار درخشان تمدن اورارتویی با قدمتی سه هزار ساله در جای جای این سرزمین نشانی از کهنسالی آن دارد.
در دوران اسلامی این سرزمین همیشه با نام "چایپاره" (به معنای شهری بین رود)شناخته شده میشد.
عمده محصولات شهرستان چایپاره، شامل غلات، چغندر قند،یونجه، آفتابگردان، کدوی آجیلی، و حبوبات و توتون می‌باشد که قبلا از نظر کشت توتون یکی از مناظق ده گانه کشت توتون در کشور بوده است.
آب و هوای این شهرستان در چهار فصل معتدل است و برای هر گونه کشاورزی و دامداری با استعداد بالقوه شهرستان را پذیرا می‌باشد.
میزان آبهای سطحی ورود به شهرستان قره ضیالدین(چایپاره) از رودخانهٔ آغ چای به طور متوسط سالانه ۲۱۲ میلیون متر مکعب بوده که ۱۲ میلیون متر مکعب از این مقدار فوق در جهت استفادهٔ کشاورزان در طول سال در نهر‌ها و بندها مورد استفاده قرار می‌گیرد و مابقی آن در حدود ۲۰۰ میلیون متر مکعب از منطقه بدون استفاده گذر می‌کرد که با احداث سد آغ چای این آب در پشت سد ذخیره می‌شود.
چایپاره دارای مناطق گردشگری و تاریخی می‌باشد که گوردخمه (دلیکلی داش) چیر کندی ، قلعه چورس ، قلعه بسطام، قیرمیزی مسجد چورس و ... از ان جمله می‌باشند.
این شهرستان از اقوام کرد و اذری زبان تشکیل گردیده است. مردم کرد این شهرستان کوچ نشین بوده و دارای شغل دامداری و کشاورزی می‌باشند و مردم آذری زبان این منطقه نیز اکثرا کشاورز و دامدار می‌باشند.
زبان رایج مردم در این شهرستان زبان ترکی (ترکی آذربایجانی) می‌باشد.
به صورت درصدی جمعیت تشکیل دهند هٔ این شهرستان به این صورت است : اذری زبان ( ترک اذربایجانی ) : ۸۳٪ ، کرد ( عشایر مهاجر و ثابت ) : ۱۷ ٪ که ۵۲ روستای آن روستاهای شیعه نشین و ۱۸ روستای آن کرد نشین و ۵ روستای آن هم به صورت ترکیبی از هر دو است.

منابع
http://fa.wikipedia.org/wiki
http://orartu.blogfa.com/cat-1.aspx
http://www.chaypareh-ag.ir/tabid/1630/Default.aspx
دژ بسطام

دژ بسطام

دژ (قلعه) بسطام دژ بسطام در جوار روستای بسطام در قره ضیائدین خوی واقع شده است و توسط روسای دوم (645-685 پیش از میلاد) ساخته شده و یکی از مهم‌ترین شهرشهای اورارتویی زمانی خود بوده است. این قلعه با سلطه قوم ماد بر این منطقه بصورت متروک مانده است و فقط در دوران قرون وسطی (همزمان با دوره...

اطلاعات | نقشه