تانزانیا کشوری است در شرق آفریقا که از شمال با
کنیا و اوگاندا، از غرب با رواندا، بوروندی و جمهوری دمکراتیک کنگو و از جنوب با زامبیا، مالاوی و موزامبیک همسایه است و از شرق به اقیانوس
هند محدود میشود.
در سال ۱۹۹۶ پایتخت رسمی
تانزانیا از شهر ساحلی و بزرگ دارالسلام به شهر دودوما منتقل شد. با این حال دارالسلام هنوز پایتخت تجاری و مقر بسیاری
...مشاهده کامل متن از نهادهای حکومتی کشور است و بندری مهم برای تانزانیا و همسایگان محصور در خشکی اوست.
از شهرهای مهم دیگر آن میتوان به آروشا، امبیا، موانزا، موروگور و زنگبار اشاره کرد.
نام تانزانیا واژهای مرکب از تانگانیکا و زنگبار است. این دو کشور در سال ۱۹۶۴ یا یکدیگر متحد شده و جمهوری تانزانیا را تشکیل دادند.
اسلام، مسیحیت و آئینهای بومی، سه دین اصلی این کشور، هرکدام حدود یکسوم از جمعیت کشور را به خود اختصاص دادهاند.تانزانیا زبان رسمی ندارد اما سواحلی زبان ملی دوفاکتو و عاملی برای وحدت ملی در کشور است.
اگرچه در آموزش عالی و متوسطه و دادگاههای عالی از انگلیسی استفاده میشود.
بازرگانان عرب نخستین بار در سال ۷۰۰ میلادی در این منطقه شروع به تشکیل مستعمره کردند. پرتغالیها در ۱۵۰۰ میلادی به مناطق ساحلی این ناحیه رسیدند و تا قرن ۱۷ کنترل منطقهٔ تانزانیای کنونی را در دست داشتند.
پس از آن سلطان عمان بر این منطقه مسلط شد. مناطقی که اکنون روآندا و بوروندی نامیده میشوند به انضمام تانگانیکا (تانزانیای فعلی) در سال ۱۸۸۵ به مستعمرات شرق آفریقای آلمان بدل شدند.
بعد از جنگ جهانی اول قیومیت منطقه از طرف جامعه ملل به بریتانیا واگذار شد. اگرچه اطلاع مشخصی از تاریخ زنگبار در دست نیست ولی آنچه مسلم است این است که زنگبار با کشورهای عربی جنوب غرب آسیا در ارتباط بودهاست، در سال ۱۵۰۳ زنگبار به خراجگذار پرتغال تبدیل شد و از مناطق عمدهٔ بازرگانی منطقه تبدیل شد ولی در سال ۱۶۹۸ تحت تسلط عمان و اعراب قرار گرفت.
زنگبار در سال ۱۸۶۱ از عمان اعلام استقلال کرد و در سال ۱۸۹۰ تحتالحمایگی بریتانیا را پذیرفت. تانگانیکا در ۹ دسامبر ۱۹۶۱ از بریتانیا اعلام استقلال کرد، زنگبار نیز در ۱۰ دسامبر ۱۹۶۱ از بریتانیا مستقل شد.
دو ملت در ۲۶ آوریل ۱۹۶۴ با یکدیگر ادغام شده و «جمهوری متحد تانگانیکا و زنگبار» را تشکیل دادند، شش ماه بعد نام این جمهوری به تانزانیا تغییر یافت.
تانزانیا در قسمت شرقی آفریقا واقع شدهاست و با کشورهای کنیا، روآندا، بوروندی، زامبیا، مالاوی و موزامبیک همسایهاست. همچنین در شرق تانزانیا در دریاچهٔ تانگانیکا با کنگو، و در شمال در دریاچهٔ ویکتوریا با اوگاندا مرز آبی دارد.
بیشتر خاک تانزانیا از یک فلات با پوشش گیاهی بوتهزار و علفزار تشکیل شده که در شمال به ناحیه آتشفشانی کلیمانجارو، در شرق به دریاچه تانگانیکا، و در جنوب به زمینهای مرتفع، محدود میشود.
علیرغم مجاورت با خط استوا، ارتفاع زیاد این سرزمین، باعث شده که دمای هوا بین ۲۹–۱۸ درجه سانتی گراد ثابت بماند. البته در جلگههای ساحلی، آب و هوا گرمسیری است و میزان بارش آن، به ۱۰۶–۵۷ سانتیمتر در سال بالغ میشود.
اقتصاد تانزانیا بر پایه کشاورزی استوار است که بیش از نیمی از تولید ناخالص داخلی، حدود ۸۵٪ صادرات و ۸۰٪ نیروی کار را تشکیل میدهد. با این حال شرایط آبوهوایی و ناهمواری موجب شده تا فقط ۴٪ از کشور به کشاورزی اختصاص یابد.
محصولات مهم کشاورزی در تانزانیا قهوه، پنبه، چای، توتون و بادام هندی است. قهوه و پنبه و نوعی کنف به نام سیسال در تانگانیکا و نارگیل و گرد میخک در جزایر زنگبار و پمبا کشت میشود.
تانزانیا از بزرگترین تولیدکنندگان ماهی در شرق آفریقا ست. ماهی از سواحل دریا و آبهای داخلی، بویژه دریاچههای ویکتوریا و تانگانیکا و نیاسا، صید میشود.
تانزانیا منابع معدنی فراوانی چون طلا، الماس، فسفات، زغال سنگ، آهن، اورانیوم، نیکل، کروم، پلاتین و قلع دارد. استخراج و صادرات گاز طبیعی هم در دههٔ اخیر آغاز شدهاست.
تانزانیا همچنین سومین تولیدکننده بزرگ طلا در آفریقا پس از آفریقای جنوبی و غنا ست. توسعهنیافتگی کشور باعث شده تا بهرهبرداری از معادن با مشکل روبرو شود.
بخش صنعت عمدتاً محدود به فرآوری محصولات کشاورزی و تولید کالاهای مصرفی است. صنعت گردشگری بخش مهمی در اقتصاد تانزانیاست. دو پارک طبیعی سرنگتی و نگورونگورو شهرت جهانی دارند.
خشکسالی در سالهای آغازین سدهٔ بیستویکم تولید الکتریسیته در کشور را بسیار کاهش داد، چراکه حدود ۶۰٪ برق تانزانیا توسط نیروگاههای برقآبی تأمین میشود.
واحد پول این کشور شلینگ تانزانیا است.
در سال ۲۰۰۶ جمعیت کشور ۳۸٬۳۲۹٬۰۰۰ و رشد جمعیت آن حدود ۲٪ برآورد میشد. پراکندگی جمعیت بسیار نامتوازن است. تراکم حمعیتی از ۱ نفر در کیلومترمربع در مناطق خشک تا ۵۳ نفر در کیلومتر مربع در مناطق کوهستانی متغیر است.
بیش از ۸۰٪ مردم روستانشین اند.
تانزانیا، به رغم فقیربودن، از باسوادترین کشورهای آفریقایی است و بیش از ۸۵٪ مردم آن خواندن و نوشتن میدانند.
نژاد ۹۹٪ تانزانیاییها، آفریقایی و ۱٪ نیز غیر آفریقایی از جمله آسیایی (بیشتر هندی-پاکستانی)، اروپایی و عرب میباشد. اکثر آفریقاییتبارهای تانزانیا از قبایل بانتو هستند.
بزرگترین گروه قومی، سوکوما نام دارد که در جنوب دریاچه ویکتوریا سکونت دارند. دومین گروه بزرگ قومی نیاموزی است که در جنوب ناحیه سوکوماها زندگی میکنند و با مردم همسایگان شمالی خود (کنیا و اوگاندا) پیوندهای فرهنگی و زبانی دارند.
ههه، بنا، گوگو، هایا، ماکونده، چاگا و نیاکیوسا قبایل بزرگ دیگرند که هر یک بیش از یک میلیون جمعیت دارند. از قبایل نیلی میتوان به کوچنشینان ماسایی و لو اشاره کرد که هر دو در شمار بیشتری در کشور همسایه یعنی کنیا هم زندگی میکنند.
همچنین قبایل ساناداوه و هادزا که به زبانهای خانواده خوسا شبیه به زبان اهالی کالاهاری صحبت میکنند. در سال ۱۹۹۵ جمعیت آسیایی ۵۰٬۰۰۰ نفر در سرزمین اصلی و ۴٬۰۰۰ نفر در زنگبار برآورد شد.
جمعیت اعراب حدود ۷۰٬۰۰۰ نفر و اروپائیها هم حدود ۱۰٬۰۰۰ برآورد میشود. انقلاب ژانویه ۱۹۶۴ زنگبار که به سلطه اعراب بر این جزیره پایان داد، قتلعام هزاران نفر از اعراب و هندیها و فرار دهها هزار نفر دیگر از آنها را در پِی داشت.
به رغم این تنوع قومی، توزیع نسبی قبایل در سرتاسر سرزمین و واگذاری مناصب مهم به هریک از آنها، موجب ثبات نسبی تانزانیا شدهاست.
هر یک از اقوام ساکن تانزانیا به زبان بومی سخن خویش سخن میگویند. در این کشور زبان رسمی وجود ندارد ولی سواحیلی زبان ملی دوفاکتو کشور است. پس از استقلال کاربرد زبان انگلیسی همچنان در برخی مسائل رسمی ادامه یافتهاست، هرچند در مسائل اداری، یا جلسات مجلس نمایندگان و دولت از آن استفاده نمیشود.
به همین جهت انگلیسی را نمیتوان یک زبان رسمی دوفاکتو در مفهوم مضیق آن دانست؛ و تانزانیا یکی از معدود کشورهای آفریقایی است که یک زبان محلی زبان دوران استعمار را زیر سایه خود بردهاست.
البته انگلیسی هنوز در دادگاههای عالی استفاده میشود و به این اعتبار میتوان آن را یک زبان رسمی دوفاکتو در مفهوم موسع محسوب کرد. کاربرد انگلیسی در آموزش عالی و تجارت نیز چشمگیر است.
بر اساس سیاستهای رسمی زبانی تانزانیا که در سال ۱۹۸۴ اعلام شد، سواحیلی زبان عرصه اجتماعی و سیاسی کشور و آموزش ابتدایی و آموزش بزرگسالان است. انگلیسی زبان آموزش متوسطه، دانشگاهها، فناوری و دادگاههای عالی است.
اگرچه دولت بریتانیا از کاربرد انگلیسی در تانزانیا پشتیبانی مالی میکند، اما استفاده از این زبان در دهههای اخیر کاهش یافتهاست. پیشتر در دانشگاههای تانزانیا معمولاً دانشجویان با یکدیگر انگلیسی صحبت میکردند اما امروزه خارج از کلاس درس فقط از سواحیلی استفاده میشود و حتی در کلاسهای دانشگاهها و دبیرستانها هم استفاده از ترکیبی از سواحلی و انگلیسی کاملاً رایج است.
از دیگر زبانهای کشور میتوان به زبانهای هندی، بویژه گجراتی، زبان پرتغالی که هر دو توسط سیاهان موزامبیکی و گوانها استفاده میشود و در سطح محدودتری زبان فرانسوی در همسایگی رواندا، بوروندی و کنگو اشاره کرد.
بطور تاریخی زبان آلمانی در دوران استعمار کاربرد زیادی داشت اما امروزه کمتر بازماندهای از آن دوران زنده مانده است.
اسلام، مسیحیت و آئینهای بومی سه دین اصلی در این کشور هستند. برآورد دقیقی از میزان پیروان هریک از این ادیان در دست نیست اما تصور میشود هر کدام حدود یکسوم از جمعیت کشور را به خود اختصاص دادهباشند.
در جزیرهٔ زنگبار جمعیت مسلمانان حدود ۹۹٪ برآورد میشود. اکثر مسلمانان سنی مذهب، پیرو مکتب شافعی و صوفیمسلک اند. اما هندی-پاکستانیتبارها بیشتر حنفی، یمنیتبارها پیرو مذهب مالکی یا حنبلی و تعدادی از آسیاییتبارها اسماعیلی نزاری (خوجهها)، اسماعیلی مُسْتَعْلَوی (بُهرهها) و شیعه دوازده امامی اند.
مسلمانان عمانیتبار اغلب اباضی اند و گروه کوچک فعالی از احمدیه (پیروان غلام احمد قادیانی) در تانزانیا وجود دارد که هندی تبارند. به گفتهٔ برخی محققان، سه چهارم مسلمانان تانزانیا صوفی مسلک اند.
طریقتهای صوفیه در آنجا عبارت است از: شاذلیه (قدیمترین طریقت)، قادریه (بزرگترین طریقت)، رفاعیه، دَندراویه، احمدیه یا ادریسیه و علویه.
گروههای کوچک هندو، بودایی و بهایی نیز در این کشور حضور دارند.
تلویزیون زنگبار (TVZ) نخستین ایستگاه پخش تلویزیونی رنگی در آفریقا بود. دیلی نیوز قدیمیترین روزنامه کشور است که توسط دولت اداره و به انگلیسی منتشر میشود.
علاوه بر رادیو و تلویزیون و روزنامههای دولتی بخش خصوصی نیز رسانههای مهمی در اختیار دارد؛ بیش از ۲۰ روزنامه، بیش از ۲۰ ایستگاه تلویزیونی و بیش از ۳۰ ایستگاه رادیویی.
برخی از روزنامهها و رادیوهای خصوصی به احزاب سیاسی تعلق دارند.
مردم تانزانیا از لحاظ فرهنگی با مردمان ایرانی و اعراب عمانی خویشاوندی دارند[نیازمند منبع]. وجود تعداد زیادی از کلمات فارسی همچون شاه و کاکا در زبان سواحلی که یکی از زبانهای رسمی این کشور میباشد، نشان دهنده عمق روابط دو فرهنگ است.
در خلال سالهای پایانی قرن سوم هجری تا اوایل قرن چهارم، گروههایی از خانوادههای شیرازی به زنگبار مهاجرت کردند. هنوز هم پس از گذشت قرنها در زنگبار، اصل و نسب شیرازی به نوعی نجیب زادگی محسوب میشود.
آیین نوروز امروزه در زنگبار برگزار میشود. زبانها انگلیسی و سواحلی زبانهای رسمی این کشور هستند.
از آثار ایرانی در تانزانیا میتوان به حمام ساخته شده گویا برای دختر محمد شاه قاجار، چاه آب افشاری و مسجد جزیره دلفین اشاره نمود. همچنین دو توپ غنیمت گرفته شده در نبرد هرمز (شاه عباس اول) نیز در برابر خانه عجایب تانزانیا نگهداری میشود.
در تانزانیا حدود چهارهزار بلوچ زندگی میکنند.
منبع:fa.wikipedia.org