فوز دو
ایگواسو (دهانه رود
ایگواسو) نام شهری است که در مرز آبشارهای
ایگواسو قرار گرفته است.
ایگواسو یکی از شهرهای بزرگ استان پارانا می‌باشد. جمعیت شهر حدود ۲۶۵۰۰۰ نفر و در ۶۵۰ کیلومتری غرب کوریتیبا (مرکز استان پارانا) قرار گرفته است.
از مهمترین ویژگی‌های شهر
ایگواسو گردشگری و تنوع فرهنگی است. حدود
...مشاهده کامل متن ۸۰ ملیت با اکثریت ایتالیایی، پرتقالی، چینی، پارگوئه ای و آرژانتینی در این شهر زندگی می‌کنند.
پایه اقتصاد این شهر توریسم می‌باشد و بعد از آن تجارت و خدمات نیز در سال‌های اخیر توسعه یافته است.
بر اساس تحقیقاتی که توسط مؤسسه گردشگری برزیل (Embratur) انجام شده، در سال‌های اخیر ایگواسو بعد از ریو پر بازدید کننده‌ترین مقصد گردشگری تفریحی در برزیل بوده است.
بر اساس گزارش روزنامه گاردین، گردشگران بریتانیایی ایگواسو را به عنوان محبوب‌ترین مقصد گردشگری انتخاب کردند و شبکه CNN ایگواسو را در لیست ۱۴ مقصد رمانتیک دنیا قرار داد.
اقلیم ایگواسو جنب حاره است و دو فصل دارد: تابستان گرم و مرطوب و زمستان سرد و خشک. متوسط دمای سالانه ۲۳ درجه سانتی گراد است و در تابستان به ۴۰ درجه و در زمستان به ۵- درجه می‌رسد.
در اکثر زمان‌های سال ایگواسو آفتابی است.
در سال ۱۵۴۹ یک سیاح اسپانیایی به نام کابزا دو واکا در حال پیاده روی در مسیر رودخانه، آبشارهای عظیمی را کشف کرد و آنرا Quedas de Santa Maria نامید که بعدها به Quedas del Iguazu تغییر نام داد.
ایگواسو یک اسم بومی از قبایل گوارانی امریکای جنوبی به معنی آب بزرگ می‌باشد.
تا سال ۱۸۶۰ این منطقه مشترکاً متعلق به برزیل و پاراگوئه بود، اما پس از جنگ با پاراگوئه، آبشار‌ها به عنوان قلمرو برزیل شناخته شدند. این منطقه تقریباً خالی از سکنه بوده و تا سال ۱۸۹۷ فقط یک گروه نظامی در آن حضور داشتند.
در سال ۱۹۱۰ منطقه ایگواسو به یک روستا به نام «Vila Iguazu» و در سال ۱۹۱۴ با حمایت مقامات سیاسی به شهر تبدیل شد. در سال ۱۹۱۶ آلبرتو سانتوس دومونت (هوانورد و مخترع مشهور) از منطقه بازدید کرد و تحت تأثیر زیبایی‌های آن قرار گرفت و پیشنهاد داد که دولت به این منطقه توجه ویژه ای داشته باشد.
در سال ۱۹۳۹ ایگواسو به پارک ملی تبدیل شد. در دهه ۶۰ تا ۸۰، با ساخته شدن پل دوستی و سد ایتایپو شهر ایگواسو از رونق چشمگیری برخوردار شد.
