شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه دوست گرامی برای آشنایی با گشت و گذارهای دیگر دوستان از شبکه اجتماعی تیشینه دیدن کنید. مشاهده شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه آران شجاعلو گزارش خطا معماریساختمانمعماری حبابی معماری حبابیمعماری حبابی سبکی از معماری معاصر است که امروزه با تلفیقی از علوم جدید در این حوزه نه تنها به لحاظ ساختاری به کلی دگرگون شده است بلکه ارائه این سبک از معماری در چند سال اخیر مورد توجه معماران نمی‌و مشهور نیز قرار گرفته است.بنابراین معماری را اگر از لحاظ استفاده از فرم‌ها، تکنیک‌ها، مواد، دوره زمانی، منطقه و سایر پارامترهای تاثیرگذار دسته‌بندی کنیم،این نوع از معماری نیز – معماری حبابی – هم برای خودش دارای سبک و سیاق خاصی است. معماری حبابی بیش از ۴۰ سال پیش شکل گرفته و ایده‌ی اولیه آن به صورت طبیعی در دهه‌ی ۱۹۶۰ آغاز شد. طرح پروژه ۱۹۷۰ انت فارم از شرکت فراموش شده‌ی جرسی دِویل این ایده را مطرح نمود؛ معماری که شاید بیشتر برای اینستالیشن کادیلاک رانچ شناخته شده که شامل ده اتومبیل تا نیمه حفر شده در زمین بوده است.پس از آن در ۱۹۸۸، هنرمند مایکل راکُویتز طرح پاراسایت را ایجاد نمود. این طرح که به عنوان شوخی کنایه آمیزی پیرامون مواد زائدی که ما هیچ گاه به آن‌ها فکر نمی‌کنیم در نظر گرفته شد؛ استفاده ای از باد خروجی‌های تهویه مطبوع ساختمان به عنوان بادکننده‌ی ساختار حبابی بود.در این میان الکسیس روخس، پروفسور معماری از سای آرک، اینستالیشن حبابی خود را در سال ۲۰۰۶ ساخت. روخس با این ایده که در آینده ما خانه هایمان را در یک چمدان حمل می‌کنیم، از کامپیوتر استفاده نمود تا فرم‌های دقیق‌تری را برش و مورد استفاده قرار دهد.پس از آن در سال ۲۰۰۵، شرکت نوروژی ام ام دبلیو، اینستالیشی را برای اتصال میان چهار ساختمان مجزا با استفاده از ساختارهای معماری حبابی ایجاد نمود. کنگو کوما نیز در همین سال، با استفاده از این معماری یک خانه چای در زمین‌های موزه‌ی فرانکفورت طراحی نمود.در سال ۲۰۰۶، رم کولهاس و مهندس سیسیل بالموند ساختاری را ایجاد نمودند که شاید یکی از بهترین پاویون هایی است که بر روی زمین گالری سرپنتین در لندن به نمایش درآمده است. ارسال مطالب بیشتر
معماری حبابیمعماری حبابی سبکی از معماری معاصر است که امروزه با تلفیقی از علوم جدید در این حوزه نه تنها به لحاظ ساختاری به کلی دگرگون شده است بلکه ارائه این سبک از معماری در چند سال اخیر مورد توجه معماران نمی‌و مشهور نیز قرار گرفته است.بنابراین معماری را اگر از لحاظ استفاده از فرم‌ها، تکنیک‌ها، مواد، دوره زمانی، منطقه و سایر پارامترهای تاثیرگذار دسته‌بندی کنیم،این نوع از معماری نیز – معماری حبابی – هم برای خودش دارای سبک و سیاق خاصی است. معماری حبابی بیش از ۴۰ سال پیش شکل گرفته و ایده‌ی اولیه آن به صورت طبیعی در دهه‌ی ۱۹۶۰ آغاز شد. طرح پروژه ۱۹۷۰ انت فارم از شرکت فراموش شده‌ی جرسی دِویل این ایده را مطرح نمود؛ معماری که شاید بیشتر برای اینستالیشن کادیلاک رانچ شناخته شده که شامل ده اتومبیل تا نیمه حفر شده در زمین بوده است.پس از آن در ۱۹۸۸، هنرمند مایکل راکُویتز طرح پاراسایت را ایجاد نمود. این طرح که به عنوان شوخی کنایه آمیزی پیرامون مواد زائدی که ما هیچ گاه به آن‌ها فکر نمی‌کنیم در نظر گرفته شد؛ استفاده ای از باد خروجی‌های تهویه مطبوع ساختمان به عنوان بادکننده‌ی ساختار حبابی بود.در این میان الکسیس روخس، پروفسور معماری از سای آرک، اینستالیشن حبابی خود را در سال ۲۰۰۶ ساخت. روخس با این ایده که در آینده ما خانه هایمان را در یک چمدان حمل می‌کنیم، از کامپیوتر استفاده نمود تا فرم‌های دقیق‌تری را برش و مورد استفاده قرار دهد.پس از آن در سال ۲۰۰۵، شرکت نوروژی ام ام دبلیو، اینستالیشی را برای اتصال میان چهار ساختمان مجزا با استفاده از ساختارهای معماری حبابی ایجاد نمود. کنگو کوما نیز در همین سال، با استفاده از این معماری یک خانه چای در زمین‌های موزه‌ی فرانکفورت طراحی نمود.در سال ۲۰۰۶، رم کولهاس و مهندس سیسیل بالموند ساختاری را ایجاد نمودند که شاید یکی از بهترین پاویون هایی است که بر روی زمین گالری سرپنتین در لندن به نمایش درآمده است.
