شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه دوست گرامی برای آشنایی با گشت و گذارهای دیگر دوستان از شبکه اجتماعی تیشینه دیدن کنید. مشاهده شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه آتنا کریمی گزارش خطا جزیره ایسترجزیرهجزایرشیلی جزیره ایستراولین اروپایی که در جزیره ایستر ( عید پاک ) سال 1722 این جزیره را کشف کرد دریا سالار هلندی به نامجاکوب روگوین بود و به این دلیل نام جزیره را ایستر نهادند. باستانشناسان می‌گویند شواهدی وجود دارد که پلینزیایی‌ها این جزیره را حدود 400 سال قبل از میلاد کشف کردند ، در حالی که اکثر دانشمندان با این نظریه موافق هستند ، بعضی می‌گویند در واقع نخستین بار مردم آمریکای جنوبی در اینجا ساکن شدند." تورها یردال " کاشف ، نویسنده کتاب کان تیکی ، به دلیل شباهت مجسمه‌های جزیره به آثار سنگی مردم پرو ، که " موایی " نامیده می‌شدند ، فرضیه ای مبنی بر این که ساکنان اولیه‌ی این جزیره از کشور پرو بوده اند مطرح کرده است.موایی‌های جزیره در اندازه‌های متفاوتی از سایز کوچک و ارتفاع زیر 1/2 متر تا 220 متر و حدود 150 تا 165 تُن وزن دارند . تا به حال دانشمندان 887 عدد از این مجسمه‌ها را در جزیره با میانگین ارتفاع 4 متر و میانگین وزنی 13 تُن شمارش کرده اند . فقط 288 عدد از این 887 مجسمه در آخرین آرامگاه خود قرار دارند همچنین بقایای مواد معدنی یا مواد دیگری که هنگام حمل بر روی انها نشسته قابل مشاهده است.امروزه سرزمین ، مردم و زبان ساکنین جزیره ایستر به گفته‌ی سکنه‌ی آن به " راپانویی " بر می‌گردد. ساکنین جزیره زبان نوشتاریی دارند که " رونگورونگو" نامیده می‌شود و حتی امروزه کاملا قابل رمز گشایی نیست. امروزه فقط 26 تابلو چوبی که شامل این زبان است وجود دارد و هنوز معنای آن به وضوح مشخص نیست . به علاوه در جزیره تعداد پترو گلیفس یا پیکره ای سنگی وجود دارد که تصویر پرنده‌ها و زندگی روزمره ساکنین اولیه جزیره روی آن حک شده است. آنها مثل یک برنامه روزانه نحوه‌ی زندگی و کارهای روزمره‌ی نسل‌های موفق را ، به تصویر کشیده اند.یکی از بزرگترین عجایب جزیره‌ی ایستر توقف ناگهانی ساخت موایی " مجسمه‌ها " است . طبق نظریه دانشمندان افزایش بیش از حد جمعیت جزیره به اکوسیستم صدمه‌ی بسیار شدیدی وارد کرده بود به گونه ای که دیگر نمی‌توانست نیازهای مردم را بر آورده کند . عده ای از دانشمندان حدس می‌زنند جنگل‌های جزیره در بعضی از مناطق کاملا نابود شده اند ، چون از چوب آنها برای حمل مجسمه‌های غول پیکر موایی و از زمین آن برای کشاورزی استفاده شده است . پس از مواجهه با کمبود چوب تصمیم گرفته اند که دیگر سنگهای غول پیکر را را جابه جا نکنند ، بنابراین ، توقف ناگهانی جابه جایی با ساخت مجسمه‌ها در ارتباط است.بنابر شواهد ، ساکنین جزیره ایستر سپس وارد یک جنگ خونین و مخرب شدند که بعضی معتقدند این باعث به وجود آمدن آدم خواری شد. در همین دوران بود که همه‌ی مجسمه‌ها توسط اهالی جزیره تخریب شدند . باستانشناسان با تلاش‌های اخیر موایی‌ها را در حالت ایستاده قرار دادند . بیماری هایی مانند آبله و سفلیس ، در سال 1877 جمعیت جزیره را به 11 نفر کاهش داد ، به دنبال آن جزیره توسط ارتش شیلی در سال 1888 ، اشغال شد و امروزه جمعیت جزیره حدودا به 3800 نفر رسیده است.مجسمه‌های غول پیکر ، به ظاهر تهدید آمیز ساخته شده بودند تا بیگانگان را از آنجا دور نگهدارند. ارتباط عجیبی بین مجسمه‌ها و ساکنان جزیره ایستر در احترام به عقاید خود و قربانی کردن برای معبودان خود و حتی نوعی سحر و جادو وجود دارد. موایی‌ها شبیه نگهبانان خاموشی هستند که در مقابل مهاجمان حالت تدافعی گرفته اند.مجسمه‌های عجیب و غریب با سرهای ترسناک که به منظور محافظت رو به دریا دارند . اگر چه آنها گورستانی مانند استون هنج ندارند ، ولی دیوارها و کارهای سنگی ساکنان جزیره استثنایی بوده است و با بناهای گورستانهای مصر و پرو رقابت می‌کنند . " خیلی ساده می‌شد باور کنیم موایی‌ها مانند خیلی چیزهای دیگر به وسیله بشقاب پرنده‌ها به اینجا آمده اند ، ولی اینگونه نیست! ". ارسال مطالب بیشتر
جزیره ایستراولین اروپایی که در جزیره ایستر ( عید پاک ) سال 1722 این جزیره را کشف کرد دریا سالار هلندی به نامجاکوب روگوین بود و به این دلیل نام جزیره را ایستر نهادند. باستانشناسان می‌گویند شواهدی وجود دارد که پلینزیایی‌ها این جزیره را حدود 400 سال قبل از میلاد کشف کردند ، در حالی که اکثر دانشمندان با این نظریه موافق هستند ، بعضی می‌گویند در واقع نخستین بار مردم آمریکای جنوبی در اینجا ساکن شدند." تورها یردال " کاشف ، نویسنده کتاب کان تیکی ، به دلیل شباهت مجسمه‌های جزیره به آثار سنگی مردم پرو ، که " موایی " نامیده می‌شدند ، فرضیه ای مبنی بر این که ساکنان اولیه‌ی این جزیره از کشور پرو بوده اند مطرح کرده است.موایی‌های جزیره در اندازه‌های متفاوتی از سایز کوچک و ارتفاع زیر 1/2 متر تا 220 متر و حدود 150 تا 165 تُن وزن دارند . تا به حال دانشمندان 887 عدد از این مجسمه‌ها را در جزیره با میانگین ارتفاع 4 متر و میانگین وزنی 13 تُن شمارش کرده اند . فقط 288 عدد از این 887 مجسمه در آخرین آرامگاه خود قرار دارند همچنین بقایای مواد معدنی یا مواد دیگری که هنگام حمل بر روی انها نشسته قابل مشاهده است.امروزه سرزمین ، مردم و زبان ساکنین جزیره ایستر به گفته‌ی سکنه‌ی آن به " راپانویی " بر می‌گردد. ساکنین جزیره زبان نوشتاریی دارند که " رونگورونگو" نامیده می‌شود و حتی امروزه کاملا قابل رمز گشایی نیست. امروزه فقط 26 تابلو چوبی که شامل این زبان است وجود دارد و هنوز معنای آن به وضوح مشخص نیست . به علاوه در جزیره تعداد پترو گلیفس یا پیکره ای سنگی وجود دارد که تصویر پرنده‌ها و زندگی روزمره ساکنین اولیه جزیره روی آن حک شده است. آنها مثل یک برنامه روزانه نحوه‌ی زندگی و کارهای روزمره‌ی نسل‌های موفق را ، به تصویر کشیده اند.یکی از بزرگترین عجایب جزیره‌ی ایستر توقف ناگهانی ساخت موایی " مجسمه‌ها " است . طبق نظریه دانشمندان افزایش بیش از حد جمعیت جزیره به اکوسیستم صدمه‌ی بسیار شدیدی وارد کرده بود به گونه ای که دیگر نمی‌توانست نیازهای مردم را بر آورده کند . عده ای از دانشمندان حدس می‌زنند جنگل‌های جزیره در بعضی از مناطق کاملا نابود شده اند ، چون از چوب آنها برای حمل مجسمه‌های غول پیکر موایی و از زمین آن برای کشاورزی استفاده شده است . پس از مواجهه با کمبود چوب تصمیم گرفته اند که دیگر سنگهای غول پیکر را را جابه جا نکنند ، بنابراین ، توقف ناگهانی جابه جایی با ساخت مجسمه‌ها در ارتباط است.بنابر شواهد ، ساکنین جزیره ایستر سپس وارد یک جنگ خونین و مخرب شدند که بعضی معتقدند این باعث به وجود آمدن آدم خواری شد. در همین دوران بود که همه‌ی مجسمه‌ها توسط اهالی جزیره تخریب شدند . باستانشناسان با تلاش‌های اخیر موایی‌ها را در حالت ایستاده قرار دادند . بیماری هایی مانند آبله و سفلیس ، در سال 1877 جمعیت جزیره را به 11 نفر کاهش داد ، به دنبال آن جزیره توسط ارتش شیلی در سال 1888 ، اشغال شد و امروزه جمعیت جزیره حدودا به 3800 نفر رسیده است.مجسمه‌های غول پیکر ، به ظاهر تهدید آمیز ساخته شده بودند تا بیگانگان را از آنجا دور نگهدارند. ارتباط عجیبی بین مجسمه‌ها و ساکنان جزیره ایستر در احترام به عقاید خود و قربانی کردن برای معبودان خود و حتی نوعی سحر و جادو وجود دارد. موایی‌ها شبیه نگهبانان خاموشی هستند که در مقابل مهاجمان حالت تدافعی گرفته اند.مجسمه‌های عجیب و غریب با سرهای ترسناک که به منظور محافظت رو به دریا دارند . اگر چه آنها گورستانی مانند استون هنج ندارند ، ولی دیوارها و کارهای سنگی ساکنان جزیره استثنایی بوده است و با بناهای گورستانهای مصر و پرو رقابت می‌کنند . " خیلی ساده می‌شد باور کنیم موایی‌ها مانند خیلی چیزهای دیگر به وسیله بشقاب پرنده‌ها به اینجا آمده اند ، ولی اینگونه نیست! ".
