شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه دوست گرامی برای آشنایی با گشت و گذارهای دیگر دوستان از شبکه اجتماعی تیشینه دیدن کنید. مشاهده شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه آران شجاعلو گزارش خطا جنگل سنگیجنگلبلغارستانجاذبه ای طبیعی در بلغارستان جاذبه ای طبیعی در بلغارستاندر 18 کیلومتری غرب وارنا در بلغارستان در جاده ای به سمت مرکز صوفیه یک منطقه طبیعی قابل توجه به نام «Pobiti Kamani» یا جنگل سنگ وجود دارد. در نگاه اول شبیه به ویرانه‌های باقی مانده از یک معبد باستانی به نظر می‌رسد اما این ستون‌های سنگی شکسته کاملا طبیعی هستند. ستون‌های سنگی در گروه‌های کوچک روی یک کمربند طولانی 8 کیلومتری در امتداد ساحل دریای سیاه شمال بلغارستان توزیع شده اند. آن‌ها از نظر ارتفاعی متنوع هستند و از 5 تا 7 متر ارتفاع و از 30 سانتیمتر تا 3 متر ضخامت دارند.جالب‌ترین چیز در مورد این ستون‌ها این است که آن‌ها اغلب توخالی هستند و با شن و ماسه پر شده اند. آن‌ها یک پایه محکم ندارند یا به سنگ بستر متصل نشده اند. در عوض درون شن و ماسه‌های اطراف فرو رفته اند مثل اینکه کسی آن‌ها را با چکش در زمین کوبیده است. سنگ‌ها از زمان باستان شناخته شده اند اما اولین بار توسط جامعه علمی در سال 1828 ثبت شدند. از آن زمان ده‌ها تئوری سعی کرده شکل گیری آن‌ها را توضیح دهد که از رشد مرجان‌ها تا صخره‌های فوران کننده ائوسن تا تحجر سنگ‌های آهکی را در برمی گیرد.یکی از محتمل‌ترین توضیحات از برادران زمین شناس بلغاری «Peter» و «Stefan Bonchev Gochev» می‌آید. این برادران معتقدند که ستون‌ها به دوره سنوزوئیک بازمی گردند، حدود 50 میلیون سال پیش، زمانی که بیشتر اروپای شرقی با اقیانوس پوشیده شده بود. رسوبات و لجن‌ها در بستر دریا ته نشین شدند و تبدیل به سنگ آهک فشرده شدند. مدتی بعد گازهای متان از رسوبات باستانی شروع به تراوش از بستر دریا کرد. از آنجا که گازهای تحت فشار به دنبال راهی برای بیرون و بالا آمدن از لایه‌های سنگ آهکی بودند، سنگ‌ها را به لوله‌های بلند توخالی تبدیل می‌کردند. میلیون‌ها سال بعد از عقب نشینی دریا، فرسایش لایه‌های سنگ آهکی باعث باقی ماندن ستون‌های بلندی شد که داخل زمین گیر کرده اند. نظریه نشت گاز همه چیز را توضیح نمی‌دهد اما در حال حاضر بهترین نظریه برای ماست.جنگل سنگی به عنوان یک لندمارک طبیعی در اواخر دهه 1930 تصویب شد و در سال 2011 نامزد سایت میراث جهانی یونسکو شد اما هنوز هم به طور قطعی آن را به دست نیاورده است. ارسال مطالب بیشتر
جاذبه ای طبیعی در بلغارستاندر 18 کیلومتری غرب وارنا در بلغارستان در جاده ای به سمت مرکز صوفیه یک منطقه طبیعی قابل توجه به نام «Pobiti Kamani» یا جنگل سنگ وجود دارد. در نگاه اول شبیه به ویرانه‌های باقی مانده از یک معبد باستانی به نظر می‌رسد اما این ستون‌های سنگی شکسته کاملا طبیعی هستند. ستون‌های سنگی در گروه‌های کوچک روی یک کمربند طولانی 8 کیلومتری در امتداد ساحل دریای سیاه شمال بلغارستان توزیع شده اند. آن‌ها از نظر ارتفاعی متنوع هستند و از 5 تا 7 متر ارتفاع و از 30 سانتیمتر تا 3 متر ضخامت دارند.جالب‌ترین چیز در مورد این ستون‌ها این است که آن‌ها اغلب توخالی هستند و با شن و ماسه پر شده اند. آن‌ها یک پایه محکم ندارند یا به سنگ بستر متصل نشده اند. در عوض درون شن و ماسه‌های اطراف فرو رفته اند مثل اینکه کسی آن‌ها را با چکش در زمین کوبیده است. سنگ‌ها از زمان باستان شناخته شده اند اما اولین بار توسط جامعه علمی در سال 1828 ثبت شدند. از آن زمان ده‌ها تئوری سعی کرده شکل گیری آن‌ها را توضیح دهد که از رشد مرجان‌ها تا صخره‌های فوران کننده ائوسن تا تحجر سنگ‌های آهکی را در برمی گیرد.یکی از محتمل‌ترین توضیحات از برادران زمین شناس بلغاری «Peter» و «Stefan Bonchev Gochev» می‌آید. این برادران معتقدند که ستون‌ها به دوره سنوزوئیک بازمی گردند، حدود 50 میلیون سال پیش، زمانی که بیشتر اروپای شرقی با اقیانوس پوشیده شده بود. رسوبات و لجن‌ها در بستر دریا ته نشین شدند و تبدیل به سنگ آهک فشرده شدند. مدتی بعد گازهای متان از رسوبات باستانی شروع به تراوش از بستر دریا کرد. از آنجا که گازهای تحت فشار به دنبال راهی برای بیرون و بالا آمدن از لایه‌های سنگ آهکی بودند، سنگ‌ها را به لوله‌های بلند توخالی تبدیل می‌کردند. میلیون‌ها سال بعد از عقب نشینی دریا، فرسایش لایه‌های سنگ آهکی باعث باقی ماندن ستون‌های بلندی شد که داخل زمین گیر کرده اند. نظریه نشت گاز همه چیز را توضیح نمی‌دهد اما در حال حاضر بهترین نظریه برای ماست.جنگل سنگی به عنوان یک لندمارک طبیعی در اواخر دهه 1930 تصویب شد و در سال 2011 نامزد سایت میراث جهانی یونسکو شد اما هنوز هم به طور قطعی آن را به دست نیاورده است.
