شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه دوست گرامی برای آشنایی با گشت و گذارهای دیگر دوستان از شبکه اجتماعی تیشینه دیدن کنید. مشاهده شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه محمد ابراهیمی گزارش خطا پارک ملیپارکپارک هاایالات متحدهترین هاپارک ملی دث ولیگرمترین و خشک‌ترین پارک ملی در ایالات متحده گرم‌ترین و خشک‌ترین پارک ملی در ایالات متحدهپارک ملی دث ولی پارکی ملی در ایالات متحده است که در شرق سیرا نوادا در گریت بیسین خشک واقع شده‌است. قسمت‌هایی از پارک در جنوب شهرستان اینیو و شمال شهرستان سن برناردینو در کالیفرنیای شرقی و قسمت‌های کوچکی از آن در جنوب غربی شهرستان نای و منتهی‌الیه جنوب شهرستان اسمرالدا در نوادا قرار دارد. هم‌چنین قسمت منقطع شده‌ای از آن (سوراخ شیاطین) در شهرستان نای واقع است. این پارک مساحتی معادل ۱۳٬۶۳۰ کیلومتر مربع دارد و شامل سالین ولی، قسمت بزرگی از پانامینت ولی، تقریباً تمام دث ولی، و قسمت‌هایی از چندین رشته‌کوه است. منطقهٔ محافظت شدهٔ دث ولی در سال ۱۹۳۳ به عنوان یکی از مناطق محافظت شدهٔ ایالات متحده اعلام شد که باعث می‌شد منطقه، تحت حفاظت دولت فدرال قرار گیرد. در سال ۱۹۹۴، این منطقه به عنوان یک پارک ملی تعیین شد، هم‌چنین با در برگرفتن دره‌های سالین و یورکا به طور قابل ملاحظه‌ای گسترش یافت.این پارک گرم‌ترین و خشک‌ترین پارک ملی در ایالات متحده است. دومین نقطهٔ کم‌ارتفاع در نیمکرهٔ غربی در حوضهٔ بدواتر واقع است که پستی آن ۸۶ متر زیر سطح دریاست. پارک زیستگاه تعداد زیادی از گونه‌های گیاهی و جانوری است که خود را با این محیط خشن بیابانی وفق داده‌اند. برخی از این‌گونه‌ها بوتهٔ قطران، گوسفند بزرگ‌شاخ، کایوت و کپوردندان دث ولی (بازمانده‌ای از زمان‌های مرطوب‌تر) هستند. در حدود ۹۵ درصد از پارک به عنوان منطقهٔ بکر تعیین شده است. منطقهٔ بکر این پارک مساحتی معادل ۱۲٬۳۶۰ کیلومتر مربع را در بر می‌گیرد که بزرگ‌ترین منطقهٔ بکر در بین ۴۸ ایالت هم‌جوار و ششمین منطقهٔ بزرگ بکر در سراسر ایالات متحده به شمار می‌آید. سالیانه بیش از ۷۷۰٬۰۰۰ نفر از پارک ملی دث ولی بازدید می‌کنند تا ویژگی‌های متنوع زمین‌شناسی، حیات وحش بیابانی، مکان‌های تاریخی، چشم‌اندازها و آسمان صاف شبش را مشاهده کنند. ارسال مطالب بیشتر
گرم‌ترین و خشک‌ترین پارک ملی در ایالات متحدهپارک ملی دث ولی پارکی ملی در ایالات متحده است که در شرق سیرا نوادا در گریت بیسین خشک واقع شده‌است. قسمت‌هایی از پارک در جنوب شهرستان اینیو و شمال شهرستان سن برناردینو در کالیفرنیای شرقی و قسمت‌های کوچکی از آن در جنوب غربی شهرستان نای و منتهی‌الیه جنوب شهرستان اسمرالدا در نوادا قرار دارد. هم‌چنین قسمت منقطع شده‌ای از آن (سوراخ شیاطین) در شهرستان نای واقع است. این پارک مساحتی معادل ۱۳٬۶۳۰ کیلومتر مربع دارد و شامل سالین ولی، قسمت بزرگی از پانامینت ولی، تقریباً تمام دث ولی، و قسمت‌هایی از چندین رشته‌کوه است. منطقهٔ محافظت شدهٔ دث ولی در سال ۱۹۳۳ به عنوان یکی از مناطق محافظت شدهٔ ایالات متحده اعلام شد که باعث می‌شد منطقه، تحت حفاظت دولت فدرال قرار گیرد. در سال ۱۹۹۴، این منطقه به عنوان یک پارک ملی تعیین شد، هم‌چنین با در برگرفتن دره‌های سالین و یورکا به طور قابل ملاحظه‌ای گسترش یافت.این پارک گرم‌ترین و خشک‌ترین پارک ملی در ایالات متحده است. دومین نقطهٔ کم‌ارتفاع در نیمکرهٔ غربی در حوضهٔ بدواتر واقع است که پستی آن ۸۶ متر زیر سطح دریاست. پارک زیستگاه تعداد زیادی از گونه‌های گیاهی و جانوری است که خود را با این محیط خشن بیابانی وفق داده‌اند. برخی از این‌گونه‌ها بوتهٔ قطران، گوسفند بزرگ‌شاخ، کایوت و کپوردندان دث ولی (بازمانده‌ای از زمان‌های مرطوب‌تر) هستند. در حدود ۹۵ درصد از پارک به عنوان منطقهٔ بکر تعیین شده است. منطقهٔ بکر این پارک مساحتی معادل ۱۲٬۳۶۰ کیلومتر مربع را در بر می‌گیرد که بزرگ‌ترین منطقهٔ بکر در بین ۴۸ ایالت هم‌جوار و ششمین منطقهٔ بزرگ بکر در سراسر ایالات متحده به شمار می‌آید. سالیانه بیش از ۷۷۰٬۰۰۰ نفر از پارک ملی دث ولی بازدید می‌کنند تا ویژگی‌های متنوع زمین‌شناسی، حیات وحش بیابانی، مکان‌های تاریخی، چشم‌اندازها و آسمان صاف شبش را مشاهده کنند.
