شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه دوست گرامی برای آشنایی با گشت و گذارهای دیگر دوستان از شبکه اجتماعی تیشینه دیدن کنید. مشاهده شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه ستاره فربد مهر گزارش خطا جاذبه‌های تاریخیشهرهای باستانیباستانیلائودیکیا آشنایی با لائودیکیادر پنج کیلومتری شمال دنیزلی و هشت کیلومتری پاموکاله ، لائودیکیا اغلب از چشم گردشگران به دور می‌ماند چرا که اکثر آنها برای بازدید از پاموکاله – این تراس طبیعی سفید – به این منطقه می‌آیند.از آنجایی که بازدید از پاموکاله خود زمان بر است اکثرا کسی برای بازدید به لائودیکیا نمی‌رود. اما اگر فرصت این را داشتید که کمی بیشتر در این منطقه به گردش بپردازید و به سازه های باستانی بخصوص یونانی علاقه مند هستید می‌توانید به لائودیکیا بروید. حتی شاید ارزش این را داشته باشد تا یکشب را در پاموکاله سپری کنید و در فرصتی بهتر به این منطقه بروید. اگر چه لائودیکیا به اندازه افسوس و هیروپلیس شهرت ندارد اما این بدین معناست که شما به منطقه ای می‌روید که به اندازه جاهای نامبرده شلوغ نیست و شما فرصت این را دارید تا با خیال آسوده تر از این بنای باستانی دیدن کنید. محلی‌ها به این منطقه اسکیحصار یا قلعه قدیمی میگویند. لائودیکیا که امروزه همانند بسیاری از سازه‌های باستانی ، ویرانه هایی از آن باقی مانده ، خود در جای یک بنای قدیمی‌تر دیگر ساخته شده است که به آن دیوپلیس گفته می‌شد. لائودیکیا توسط آنتیوخوس دوم تاسیس شد ، او نام همسرش لائودیس را برای این منطقه انتخاب کرد. فعالیت‌های بازرگانی و تولیدات داخلی این منطقه از جمله پنبه و پارچه باعث شد تا این شهر یکی از ثروتمند‌ترین شهرهای آسیای صغیر ( ترکیه امروزی ) باشد. پس از اینکه در سال 60 پیش از میلاد زلزله سهمگین قسمت هایی از این شهر را نابود کرد ، شهروندان ثروتمند این شهر توانستند با ثروت و منابع خود این شهر را از نو بسازند. پس از درگیری‌ها با سلجوقیان در قرن 11 ، این شهر تا حدودی ویران شد و بسیاری از ساکنین آن به شهرهای اطراف نقل مکان کردند تا اینکه در قرن 13 آخرین بازماندگان این شهر نیز به لادیک ( دنیزلی امروز ) رفتند و لائودیکیا خالی از سکنه شد. امروزه این شهر باستانی به یک جاذبه گردشگری در منطقه تبدیل شده است که اگرچه شهرت آن همانند سایر سازه‌های همسان در ترکیه نیست اما همچنان ارزش دیدن دارد. این منطقه چهار دروازه دارد که محل ورود افراد بوده است. در جنوب غربی منطقه تعدادی از ساختمان هایی که فقط ستون هایی از آنها باقی مانده دیده می‌شود همچنین یک استادیوم 350 در 60 متری و یک ساختمان بزرگتر که به آن پالاتی گفته می‌شود. قناتی که در نزدیکی آنها قرار دارد نیز زمانی منبع آب شهر بوده است. ارسال مطالب بیشتر
آشنایی با لائودیکیادر پنج کیلومتری شمال دنیزلی و هشت کیلومتری پاموکاله ، لائودیکیا اغلب از چشم گردشگران به دور می‌ماند چرا که اکثر آنها برای بازدید از پاموکاله – این تراس طبیعی سفید – به این منطقه می‌آیند.از آنجایی که بازدید از پاموکاله خود زمان بر است اکثرا کسی برای بازدید به لائودیکیا نمی‌رود. اما اگر فرصت این را داشتید که کمی بیشتر در این منطقه به گردش بپردازید و به سازه های باستانی بخصوص یونانی علاقه مند هستید می‌توانید به لائودیکیا بروید. حتی شاید ارزش این را داشته باشد تا یکشب را در پاموکاله سپری کنید و در فرصتی بهتر به این منطقه بروید. اگر چه لائودیکیا به اندازه افسوس و هیروپلیس شهرت ندارد اما این بدین معناست که شما به منطقه ای می‌روید که به اندازه جاهای نامبرده شلوغ نیست و شما فرصت این را دارید تا با خیال آسوده تر از این بنای باستانی دیدن کنید. محلی‌ها به این منطقه اسکیحصار یا قلعه قدیمی میگویند. لائودیکیا که امروزه همانند بسیاری از سازه‌های باستانی ، ویرانه هایی از آن باقی مانده ، خود در جای یک بنای قدیمی‌تر دیگر ساخته شده است که به آن دیوپلیس گفته می‌شد. لائودیکیا توسط آنتیوخوس دوم تاسیس شد ، او نام همسرش لائودیس را برای این منطقه انتخاب کرد. فعالیت‌های بازرگانی و تولیدات داخلی این منطقه از جمله پنبه و پارچه باعث شد تا این شهر یکی از ثروتمند‌ترین شهرهای آسیای صغیر ( ترکیه امروزی ) باشد. پس از اینکه در سال 60 پیش از میلاد زلزله سهمگین قسمت هایی از این شهر را نابود کرد ، شهروندان ثروتمند این شهر توانستند با ثروت و منابع خود این شهر را از نو بسازند. پس از درگیری‌ها با سلجوقیان در قرن 11 ، این شهر تا حدودی ویران شد و بسیاری از ساکنین آن به شهرهای اطراف نقل مکان کردند تا اینکه در قرن 13 آخرین بازماندگان این شهر نیز به لادیک ( دنیزلی امروز ) رفتند و لائودیکیا خالی از سکنه شد. امروزه این شهر باستانی به یک جاذبه گردشگری در منطقه تبدیل شده است که اگرچه شهرت آن همانند سایر سازه‌های همسان در ترکیه نیست اما همچنان ارزش دیدن دارد. این منطقه چهار دروازه دارد که محل ورود افراد بوده است. در جنوب غربی منطقه تعدادی از ساختمان هایی که فقط ستون هایی از آنها باقی مانده دیده می‌شود همچنین یک استادیوم 350 در 60 متری و یک ساختمان بزرگتر که به آن پالاتی گفته می‌شود. قناتی که در نزدیکی آنها قرار دارد نیز زمانی منبع آب شهر بوده است.
