شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه دوست گرامی برای آشنایی با گشت و گذارهای دیگر دوستان از شبکه اجتماعی تیشینه دیدن کنید. مشاهده شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه ستاره فربد مهر گزارش خطا عجیب تریناندونزی کوه آتشفشانی که غذا میخوردیکی از معروف‌ترین آتشفشان‌های اندونزی به نام کوه برومو در جزیره جاوا قرار دارد. همیشه از دهانه این آتشفشان فعال دود به بیرون می‌آید و گاهگاهی هم فوران می‌کند، آخرین فوران آن در سال ۲۰۱۲ اتفاق افتاد. اگر قصد رفتن به سمت این آتشفشان را دارید می‌توانید با ماشین به پای کوه بروید و در آنجا از پله‌ها بالا رفته وبه دهانه کوه برسید. رسیدن به قله این آتشفشان خیلی راحت‌تر از رسیدن به آتشفشان‌های کامچاتکا است و فقط ۲۳۹۲ متر ارتفاع دارد به همین دلیل است که این آتشفشان اینقدر معروف شده و هر روز صدها گردشگر از آن دیدن می‌کنند. برای آشنایی بیشتر با این آتشفشان ما را همراهی کنید.در کنار کوه برومو، ۴ آتشفشان دیگر هم وجود دارد: کوه باتوک ( ۲۴۷۰ متر)، کوه کورسی ( ۲۵۸۱ متر)، کوه واتانگان ( ۲۶۶۱ متر) و کوه ویدودارن ( ۲۶۵۰ متر)، اما برومو تنها آتشفشان فعال در بین آن هاست. کمی دورتر از این قسمت هم قله‌های زیادی وجود دارد که یکی از آن‌ها کوه سمرو (۳۶۷۶ متر) است که بلندترین قله‌ی جزیره جاوا و آتشفشانی فعال است.معروف بودن آتشفشان، ما را علاقمند کرد تا سفری به آنجا داشته باشیم و آن را از نزدیک ببینیم. مسافرت ما از فرودگاه شهر سورابایا (دومین شهر بزرگ اندونزی) شروع شد، بعد از پایین آمدن از هواپیما سوار اتوبوس شدیم، می‌دانستیم که راه درازی تا پارک ملی برومو پیش رو داریم. بیرون هوا اصلا خوب نبود از میان کوه‌های پر پیچ و خم می‌گذشتیم و به شدت باران می‌بارید اما یک ساعت بعد باران جای خودش را به مه ای غلیظ داد. وقتی به آتشفشان برومو رسیدیم فقط ابرهای خاکستری را می‌دیدیم که کوه را در میان خودش پنهان کره بود افراد محلی به ما گفتند آب و هوای اینجا همیشه اینگونه است و بیشتر وقت‌ها در هنگام بعدازظهر باران می‌بارد. شانس آوردیم که مه خیلی زود تمام شد و توانستیم آتشفشان را ببینیم. بدون توجه به باران زیادی که می‌بارید از کوه بالا رفتیم، دهانه این آتشفشان خیلی زیباست و گردشگران زیادی دور آن جمع شده اند.وقتی آنجا را ترک کردیم هوا تاریک شده بود با توجه به اینکه در جاکارتا و یوگیاکارتا هوا خیلی گرم است در ابتدا ازخنکای کوهستان خوشحال شدیم اما خیلی زود این سرما به استخوان هایمان رسید. با یک لندکروز قدیمی به سمت جایی رفتیم که گدازه‌های آتشفشانی کاملا سفت شده بودند از این متجعب بودم در آن مه شدید راننده چگونه توانست مسیر را پیدا کند. در سمت راست کوه برومو عبادتگاهی با نام پورا لوهور وجود دارد که توسط ساکنان آنجا ساخته شده است آن‌ها در جشن هایی که در این عبادتگاه برگزار می‌شود خوراکی هایی مثل میوه و چارپایان خود را را درون دهانه آتشفشان می‌اندازند. کف کاسه آتشفشانی دور آتشفشان‌ها پوشیده از خاکستر است و هیچ گیاهی در آن وجود ندارد این خاکسترها تپه‌های شنی ای را به وجود آورده اند که به آن‌ها دریای شن‌ها می‌گویند. ارسال مطالب بیشتر
کوه آتشفشانی که غذا میخوردیکی از معروف‌ترین آتشفشان‌های اندونزی به نام کوه برومو در جزیره جاوا قرار دارد. همیشه از دهانه این آتشفشان فعال دود به بیرون می‌آید و گاهگاهی هم فوران می‌کند، آخرین فوران آن در سال ۲۰۱۲ اتفاق افتاد. اگر قصد رفتن به سمت این آتشفشان را دارید می‌توانید با ماشین به پای کوه بروید و در آنجا از پله‌ها بالا رفته وبه دهانه کوه برسید. رسیدن به قله این آتشفشان خیلی راحت‌تر از رسیدن به آتشفشان‌های کامچاتکا است و فقط ۲۳۹۲ متر ارتفاع دارد به همین دلیل است که این آتشفشان اینقدر معروف شده و هر روز صدها گردشگر از آن دیدن می‌کنند. برای آشنایی بیشتر با این آتشفشان ما را همراهی کنید.در کنار کوه برومو، ۴ آتشفشان دیگر هم وجود دارد: کوه باتوک ( ۲۴۷۰ متر)، کوه کورسی ( ۲۵۸۱ متر)، کوه واتانگان ( ۲۶۶۱ متر) و کوه ویدودارن ( ۲۶۵۰ متر)، اما برومو تنها آتشفشان فعال در بین آن هاست. کمی دورتر از این قسمت هم قله‌های زیادی وجود دارد که یکی از آن‌ها کوه سمرو (۳۶۷۶ متر) است که بلندترین قله‌ی جزیره جاوا و آتشفشانی فعال است.معروف بودن آتشفشان، ما را علاقمند کرد تا سفری به آنجا داشته باشیم و آن را از نزدیک ببینیم. مسافرت ما از فرودگاه شهر سورابایا (دومین شهر بزرگ اندونزی) شروع شد، بعد از پایین آمدن از هواپیما سوار اتوبوس شدیم، می‌دانستیم که راه درازی تا پارک ملی برومو پیش رو داریم. بیرون هوا اصلا خوب نبود از میان کوه‌های پر پیچ و خم می‌گذشتیم و به شدت باران می‌بارید اما یک ساعت بعد باران جای خودش را به مه ای غلیظ داد. وقتی به آتشفشان برومو رسیدیم فقط ابرهای خاکستری را می‌دیدیم که کوه را در میان خودش پنهان کره بود افراد محلی به ما گفتند آب و هوای اینجا همیشه اینگونه است و بیشتر وقت‌ها در هنگام بعدازظهر باران می‌بارد. شانس آوردیم که مه خیلی زود تمام شد و توانستیم آتشفشان را ببینیم. بدون توجه به باران زیادی که می‌بارید از کوه بالا رفتیم، دهانه این آتشفشان خیلی زیباست و گردشگران زیادی دور آن جمع شده اند.وقتی آنجا را ترک کردیم هوا تاریک شده بود با توجه به اینکه در جاکارتا و یوگیاکارتا هوا خیلی گرم است در ابتدا ازخنکای کوهستان خوشحال شدیم اما خیلی زود این سرما به استخوان هایمان رسید. با یک لندکروز قدیمی به سمت جایی رفتیم که گدازه‌های آتشفشانی کاملا سفت شده بودند از این متجعب بودم در آن مه شدید راننده چگونه توانست مسیر را پیدا کند. در سمت راست کوه برومو عبادتگاهی با نام پورا لوهور وجود دارد که توسط ساکنان آنجا ساخته شده است آن‌ها در جشن هایی که در این عبادتگاه برگزار می‌شود خوراکی هایی مثل میوه و چارپایان خود را را درون دهانه آتشفشان می‌اندازند. کف کاسه آتشفشانی دور آتشفشان‌ها پوشیده از خاکستر است و هیچ گیاهی در آن وجود ندارد این خاکسترها تپه‌های شنی ای را به وجود آورده اند که به آن‌ها دریای شن‌ها می‌گویند.
