شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه دوست گرامی برای آشنایی با گشت و گذارهای دیگر دوستان از شبکه اجتماعی تیشینه دیدن کنید. مشاهده شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه محمد رضا رحمانی گزارش خطا مراسمجشنها و آیین هااصفهانسمنانیزدشهرکرددعای بارانالهه آب مراسم چمچه گلیندر این بخش یک نمونه از اجرای مراسم عروسی قنات را می‌آوریم: نحوه اجرای مراسم عروسی قنات طرز عمل بدین صورت است که با انتخاب عروس قنات که ممکن است یک زن بیوه و یا یک دوشیزه باشد، سعی می‌کنند رضایت او را به دست بیاورند، بنابراین پس از این عمل، مردم عیناً مانند یک عروسی معمولی جشن می‌گیرند. ساز و دهل و سایر آلات موسیقی محلی نواخته می‌شود و با رقص و دست افشانی شادی می‌کنند. گاه پیشاپیش آنان پیرمردان و پیرزنان حرکت می‌کنند و عروس را بر سر سفره عقد که معمولاً در کنار قنات می‌باشد، می‌برند. ممکن است این مراسم در خانه‌ای باشد، آن گاه کوزه‌ای از آب قنات بر سر سفره عقد می‌گذارند. پس از مراسم عقد، عروس بایستی به مظهر قنات برود و در آب آن بدون لباس آب تنی کند. ممکن است زن قنات برای اینکه آب قنات قهر نکند، در سال یکی دو بار در مظهر قنات آب تنی کند. ضمناً در سر خرمن، مردم محلی مقداری گندم و جو به وی می‌دهند. آنچه در این مراسم نیز متداول است اجرای شادی و دادن طعام و برکت به نماد برکت و نعمت خواهی از طبیعت است و شاید عروس قنات بازمانده‌ای از رسم کهن قربانی دادن برای آب باشد. «زن» نماد زایش و زایندگی در ارتباط با آب قرار می‌گیرد و آب را نیز به زایندگی و آفرینیش وا می‌دارد. در حوزه‌های متفاوت جغرافیایی و فرهنگی مراسم و آیین‌های گوناگونی برای باران خواهی و پیرامون تقدس آب برگزار می‌شود، آنچه مهم است این است که هرچند صورت ظاهری اجرای این آیین‌ها ممکن است متفاوت شود ولی ریشه‌های مشترکی دارند در مراسمی چون «چشن آب نو» (تعویض آب حوض‌ها و آب انبارها به هنگام سال نو) «جشن تیرگان»، «بردن آب به سر سفره عقد و نوروز»، «سپردن سبزه به آب در سیزده نوروز» و «عروسی باران» و یا «چهل کچلون»، «کوسن گلین» و ... اعتقاد به جاندار بودن آب در باورداشت‌های مردم به چشم می‌خورد. که همواره نماد برکت و زایش و فزونی نعمت است. ارسال مطالب بیشتر
مراسم چمچه گلیندر این بخش یک نمونه از اجرای مراسم عروسی قنات را می‌آوریم: نحوه اجرای مراسم عروسی قنات طرز عمل بدین صورت است که با انتخاب عروس قنات که ممکن است یک زن بیوه و یا یک دوشیزه باشد، سعی می‌کنند رضایت او را به دست بیاورند، بنابراین پس از این عمل، مردم عیناً مانند یک عروسی معمولی جشن می‌گیرند. ساز و دهل و سایر آلات موسیقی محلی نواخته می‌شود و با رقص و دست افشانی شادی می‌کنند. گاه پیشاپیش آنان پیرمردان و پیرزنان حرکت می‌کنند و عروس را بر سر سفره عقد که معمولاً در کنار قنات می‌باشد، می‌برند. ممکن است این مراسم در خانه‌ای باشد، آن گاه کوزه‌ای از آب قنات بر سر سفره عقد می‌گذارند. پس از مراسم عقد، عروس بایستی به مظهر قنات برود و در آب آن بدون لباس آب تنی کند. ممکن است زن قنات برای اینکه آب قنات قهر نکند، در سال یکی دو بار در مظهر قنات آب تنی کند. ضمناً در سر خرمن، مردم محلی مقداری گندم و جو به وی می‌دهند. آنچه در این مراسم نیز متداول است اجرای شادی و دادن طعام و برکت به نماد برکت و نعمت خواهی از طبیعت است و شاید عروس قنات بازمانده‌ای از رسم کهن قربانی دادن برای آب باشد. «زن» نماد زایش و زایندگی در ارتباط با آب قرار می‌گیرد و آب را نیز به زایندگی و آفرینیش وا می‌دارد. در حوزه‌های متفاوت جغرافیایی و فرهنگی مراسم و آیین‌های گوناگونی برای باران خواهی و پیرامون تقدس آب برگزار می‌شود، آنچه مهم است این است که هرچند صورت ظاهری اجرای این آیین‌ها ممکن است متفاوت شود ولی ریشه‌های مشترکی دارند در مراسمی چون «چشن آب نو» (تعویض آب حوض‌ها و آب انبارها به هنگام سال نو) «جشن تیرگان»، «بردن آب به سر سفره عقد و نوروز»، «سپردن سبزه به آب در سیزده نوروز» و «عروسی باران» و یا «چهل کچلون»، «کوسن گلین» و ... اعتقاد به جاندار بودن آب در باورداشت‌های مردم به چشم می‌خورد. که همواره نماد برکت و زایش و فزونی نعمت است.
