پرنده ملی موریس

پرنده ملی موریس

دودو نام پرنده‌ای بی‌پرواز و منقرض‌شده است. زیستگاه این پرنده جزیره موریس در اقیانوس هند بوده‌است. این پرنده در سال ۱۶۸۱ منقرض شد..دودو به تیرهٔ کبوتریان تعلق داشت و حدود یک متر ارتفاع و وزنی نزدیک به ۲۰ کیلوگرم داشت. از میوه‌ها تغذیه و بر روی زمین آشیانه‌سازی می‌کرد.
اگر خواستید نمادی از این کشور کوچک به یادگار داشته باشید، می‌توانید مجسمه کوچک و چوبی "دو دو" را بخرید.
دودوها از معروفترین جانوران منقرض‌شده هستند که به‌عنوان یک مثال برای چگونگی انقراض استفاده می‌شوند چراکه انقراضش در تاریخ ثبت شده و فعالیت‌های بشر، مستقیماً در نابودی آن سهیم بوده‌است. بعضی از ضرب‌المثلهای انگلیسی از داستان انقراض دودو سرچشمه می‌گیرد.
ریشه‌شناسی لغت دودو آشکار نیست. به‌هرحال، نظرهایی نقدپذیر و تصویب‌نشده وجود دارد. برخی آن را برگرفته از واژهٔ هلندی دودور به‌معنی تنبل می‌دانند. ممکن است به واژهٔ هلندی دیگری که به‌معنای گریب کوچک است در پیوند باشد. ارتباط ممکن است به‌دلیل شباهت پرهای انتهایی پشت یا به‌دلیل آن‌که هر دو پرنده به‌صورت پنگوئنی راه می‌رفته‌اند. به‌هرروی، هلندی‌ها همچنین پرندهٔ جزیرهٔ موریس را والقوگل به‌معنای تهوع‌آور و نامطلوب بر اساس مزه‌اش نامیده‌اند. این نام آخر (والقوگل) برای نخستین بار در مجلّهٔ دریاسالار ویبراند وان ویسک، کسی از جزیره در سال ۱۵۹۸ دیدن کرد و آن را جزیره موریس نامید، آمده‌است. دودو یا دوارس در مجلهٔ ناخدا ویلم وان وستسانن چهار سال بعد ثبت شده‌است؛ امّا مشخص نیست آیا او اولین کسی است که این نام رابکار برده یا نه، زیرا پیش از هلندی‌ها، پرتغالی‌ها جزیره را در ۱۵۰۷ دیده بودند، اما به صورت دایمی آنجا اقامت نکرده‌بودند. واژه دودو ممکن است با یک واژه زننده پرتغالی به معنای احمق در پیوند باشد. در ۱۶۰۶ کرنلس متلیف دی جُنگ یک گفتار مهم در jj دودو بعضی دیگر از پرندگان، گیاهان و حیوانات جزیره نوشت. دودو همچنین به نام دیوجوجه نیز توسط اقامت کنندگان اولیه شناخته شده بود.
همچون بسیاری از حیوانات که بدون دشمنان طبیعی خشکی‌زی تکامل یافتند، دودو ترسی از آدم‌ها نداشت. این ویژگی به اضافهٔ ناتوانی از پرواز او را شکار راحتی می‌ساخت.به هر روی مجله‌ها پر از گزارشهایی مبنی بر گوشت سفت وبد مزهٔ دودو بودند در حالی که برخی گونه‌های محلی دیگر مانند رِد رِیل مزه‌شان ستوده می‌شد. این باوری همگانی است که دریانوردان مالزیایی و اندونزیایی توجه ویژه به دودو داشته، وآنها را تنها برای ساختن کلاه که در مراسم مذهبیشان کاربرد داشت، می‌کشتند.
به هر روی، زمانی که آدمی به جزیره موریس رسید، با خود حیواناتی که در آنجا نبودند را آورد حیوان‌هایی چون خوک، سگ، گربه، موش صحرایی سیاه وماکاک خرچنگ خوار (که یک نوع میمون است)؛ که آشیانه دودوها را چپاول می‌کردند، همزمان انسانها، جنگلها را که محل آشیانه سازی دودوها بود را نابود کردند؛ امروزه تأثیری را که این حیوان‌ها به‌ویژه خوک‌ها و مِکاک‌ها بر جمعیت دودوها داشته‌اند بسیار جدی‌تر از شکار آنها در نظر می‌گیرند.
پرنده ملی موریس
پرنده ملی موریس
پرنده ملی موریس

مطالب بیشتر
[username]

[username] [shamsidatetime]

[postbody]