شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه دوست گرامی برای آشنایی با گشت و گذارهای دیگر دوستان از شبکه اجتماعی تیشینه دیدن کنید. مشاهده شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه مهدیه جمالی گزارش خطا رسم و آیینلاهیجانمراسمی کم نظیر ویژه ماه محرم در لاهیجانکرب زنی مراسمی کم نظیر ویژه ماه محرم در لاهیجاندر این عزاداری که در ایران کم نظیر است، افراد دو قطعه چوب (کرپ) در دست دارند، با وزن مرثیه‌ی خاصی که مرثیه خوان آن را می‌خواند آنها را به هم می‌کوبند و قسمتی از مرثیه را به عنوان جواب خواننده‌ی مرثیه، تکرار می‌کنند. کرپ، تکه چوبی استوانه ای است به سنگینی 400 تا 600 گرم که از میان به دو برابر تقسیم شده و هر پاره تسمه ای چرمی پیکر خود دارد و دست کرپ زن در میان آن قرار می‌گیرد و کرپ زن می‌تواند به آسانی آن را بر هم بکوبد. محمد ابراهیم غبرائی (متخلص به فانی) در سفری که در اواخر قرن 12 شمسی به کربلا داشت، این نوع ویژه‌ی عزاداری را دریافت و پس از جست و جو درباره‌ی تاریخچه و فلسفه‌ی وجودی آن، در بازگشت به شهر خود (لاهیجان)، با توجه به طبع شعری که داشت ریتم‌های جدیدی برای آن ابداع کرد و مرثیه هایی به زبان فارسی برای آن سرود و آن را در شب دسته‌ی محله‌ی شعربافان به اجرا درآورد. در یک نوع آن، عزاداران خم و راست می‌شوند و کرپ‌ها را به هم می‌کوبند و در نوع دیگر هم ایستاده این کار را انجام می‌دهند.گفته می‌شود آن روز که پیکر خونین سیاوش را از توران به ایران می‌آورند سوگوارانی که در پی او روان بودند سنگ بر هم کوفته و مویه می‌کردند.باید توجه شود که در سده‌های گذشته، عراق از سرزمین‌های ایران قدیم بود. ارسال مطالب بیشتر
مراسمی کم نظیر ویژه ماه محرم در لاهیجاندر این عزاداری که در ایران کم نظیر است، افراد دو قطعه چوب (کرپ) در دست دارند، با وزن مرثیه‌ی خاصی که مرثیه خوان آن را می‌خواند آنها را به هم می‌کوبند و قسمتی از مرثیه را به عنوان جواب خواننده‌ی مرثیه، تکرار می‌کنند. کرپ، تکه چوبی استوانه ای است به سنگینی 400 تا 600 گرم که از میان به دو برابر تقسیم شده و هر پاره تسمه ای چرمی پیکر خود دارد و دست کرپ زن در میان آن قرار می‌گیرد و کرپ زن می‌تواند به آسانی آن را بر هم بکوبد. محمد ابراهیم غبرائی (متخلص به فانی) در سفری که در اواخر قرن 12 شمسی به کربلا داشت، این نوع ویژه‌ی عزاداری را دریافت و پس از جست و جو درباره‌ی تاریخچه و فلسفه‌ی وجودی آن، در بازگشت به شهر خود (لاهیجان)، با توجه به طبع شعری که داشت ریتم‌های جدیدی برای آن ابداع کرد و مرثیه هایی به زبان فارسی برای آن سرود و آن را در شب دسته‌ی محله‌ی شعربافان به اجرا درآورد. در یک نوع آن، عزاداران خم و راست می‌شوند و کرپ‌ها را به هم می‌کوبند و در نوع دیگر هم ایستاده این کار را انجام می‌دهند.گفته می‌شود آن روز که پیکر خونین سیاوش را از توران به ایران می‌آورند سوگوارانی که در پی او روان بودند سنگ بر هم کوفته و مویه می‌کردند.باید توجه شود که در سده‌های گذشته، عراق از سرزمین‌های ایران قدیم بود.
