شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه دوست گرامی برای آشنایی با گشت و گذارهای دیگر دوستان از شبکه اجتماعی تیشینه دیدن کنید. مشاهده شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه طاهره کرمانی گزارش خطا صنایع دستیهنرهنر ایرانیشمسه دوزی شمسه دوزیشمسه دوزی به دوختی گفته می‌شود که طرح و نمایی از خورشید را با قمرهای اطراف آن یا نمای ترنجی را بصورت تنها یا همراه با سر ترنج‌ها و نیم ترنج‌ها تجسم بخشیده باشند.شمسه بصورت قرص خورشیدی یا ترنجی بشیوه مذهب یا مرصع بصورت ساده یا کاسه و نیم خودنمایی نموده و در داخل آن بصورت رنگین نویسی، نام کتاب و صاحب کتاب و گاهی نام خطاط و مذهب در آن درج می‌گردید .در صفحات بدرقه قرآنی نیز، داخل شمسه دعای قبل و بعد از تلاوت قرآنی بشیوه رنگین نویسی اجرا می‌گردید. علت نامگذاری این هنر، همانا شکل خاص شمسه و تلالو‌های اطراف ان می‌باشد که در اصطلاح بدان شرفه گویند . شمسه از نقوش بسیار دیرینه ایرانی است که ریشه عمیی در تاریخ نقش و طرح ایرانی دارد .در هزاره‌های چهارم و سوم قبل از می‌لاد، این نقش را بنحوی در روی سفالها، فلزات و سایر فرآورده‌های هنری می‌بینیم که مظهر روشنایی، برکت و وفور نعمت محسوب می‌گردیده است . در آن دروان نقش شمسه درست بصورت قرص خورشیدی و شرفه‌های اطراف آن خلاصه‌تر بوده است.در دوره هخامنشی و اشکانی این نقش از رواج ک امل برخوردار گردید . در دوره ساسانی اجرای شرفه به شکل خاصی در هنرهای ایرانی مطرح گردید بدین صورت که وسعت دایره مرکزی بیشتر شده و در اطراف آن خطوط موزای یا منحنی یا نقوش مختلف دیگر بکار می‌رفت.قسمت مرکزی شمسه با توجه به محتوای داخل آن به دو قسمت تقسیم می‌گردید:شمسه خطیشمسه نقشیدر نوع اول معمولا در داخل شمسه با استفاده از نخ گلابتون یا نخ ابریشم الوان نام صاحب اثر یا دوزنده یا بافنده آن را دوخته و نقوش اطراف آن را نیز با استفاده از نخ گلابتون،ده یک دوزی با دور دوزی و گاهی کنگره دوزی یا شرفه دوزی می‌نمودند . و در تذهیب، درون شمسه با مرکب یا رنگهای الوان یا طلا و نقره نوشته می‌شد و وسط سطور بیشتر بصورت مذهب و گاهی مذهب مرصع و اطراف و کناره‌ها با تزئینات مختلفی آرایش داده می‌شد و دور شمسه، شرفه اجرا می‌گردید.در نوع دوم، قسمت میانی شمسه‌ها معمولا با نقوش و طر حهای اصیل مثل انواع اسلیمی‌ها و ختایی‌ها و ستارگان و یا خطوط متقاطع، اشکال هندسی، گلهای اناری و شاه عباسی و ابرچینی و گل و بته وغیره تزئین می‌یافت. در دوره اسلامی بمثابه دوران قبلی، کلا شمسه دوزی برای تزئین البسه رسمی سران کشور و صاحب منصبان و نظامیان بکار گرفته می‌شد که در حد پیگیری نمود.در اوایل دوره صفوی، شمسه‌ها بیشتر بصورت مزدوج و یا کاسه و نیم کاسه (متحد المرکز) گردیدندکه نمونه‌های بازمانده از این دوره گواه این مدعاست . شمسه کتاب دیوان حافظ که تمام ابیات آن ابریشم دوزی شده و الان در کتابخانه کابل نگهداری می‌شود دلیل دیگری بر این امر می‌باشد. ارسال مطالب بیشتر
شمسه دوزیشمسه دوزی به دوختی گفته می‌شود که طرح و نمایی از خورشید را با قمرهای اطراف آن یا نمای ترنجی را بصورت تنها یا همراه با سر ترنج‌ها و نیم ترنج‌ها تجسم بخشیده باشند.شمسه بصورت قرص خورشیدی یا ترنجی بشیوه مذهب یا مرصع بصورت ساده یا کاسه و نیم خودنمایی نموده و در داخل آن بصورت رنگین نویسی، نام کتاب و صاحب کتاب و گاهی نام خطاط و مذهب در آن درج می‌گردید .در صفحات بدرقه قرآنی نیز، داخل شمسه دعای قبل و بعد از تلاوت قرآنی بشیوه رنگین نویسی اجرا می‌گردید. علت نامگذاری این هنر، همانا شکل خاص شمسه و تلالو‌های اطراف ان می‌باشد که در اصطلاح بدان شرفه گویند . شمسه از نقوش بسیار دیرینه ایرانی است که ریشه عمیی در تاریخ نقش و طرح ایرانی دارد .در هزاره‌های چهارم و سوم قبل از می‌لاد، این نقش را بنحوی در روی سفالها، فلزات و سایر فرآورده‌های هنری می‌بینیم که مظهر روشنایی، برکت و وفور نعمت محسوب می‌گردیده است . در آن دروان نقش شمسه درست بصورت قرص خورشیدی و شرفه‌های اطراف آن خلاصه‌تر بوده است.در دوره هخامنشی و اشکانی این نقش از رواج ک امل برخوردار گردید . در دوره ساسانی اجرای شرفه به شکل خاصی در هنرهای ایرانی مطرح گردید بدین صورت که وسعت دایره مرکزی بیشتر شده و در اطراف آن خطوط موزای یا منحنی یا نقوش مختلف دیگر بکار می‌رفت.قسمت مرکزی شمسه با توجه به محتوای داخل آن به دو قسمت تقسیم می‌گردید:شمسه خطیشمسه نقشیدر نوع اول معمولا در داخل شمسه با استفاده از نخ گلابتون یا نخ ابریشم الوان نام صاحب اثر یا دوزنده یا بافنده آن را دوخته و نقوش اطراف آن را نیز با استفاده از نخ گلابتون،ده یک دوزی با دور دوزی و گاهی کنگره دوزی یا شرفه دوزی می‌نمودند . و در تذهیب، درون شمسه با مرکب یا رنگهای الوان یا طلا و نقره نوشته می‌شد و وسط سطور بیشتر بصورت مذهب و گاهی مذهب مرصع و اطراف و کناره‌ها با تزئینات مختلفی آرایش داده می‌شد و دور شمسه، شرفه اجرا می‌گردید.در نوع دوم، قسمت میانی شمسه‌ها معمولا با نقوش و طر حهای اصیل مثل انواع اسلیمی‌ها و ختایی‌ها و ستارگان و یا خطوط متقاطع، اشکال هندسی، گلهای اناری و شاه عباسی و ابرچینی و گل و بته وغیره تزئین می‌یافت. در دوره اسلامی بمثابه دوران قبلی، کلا شمسه دوزی برای تزئین البسه رسمی سران کشور و صاحب منصبان و نظامیان بکار گرفته می‌شد که در حد پیگیری نمود.در اوایل دوره صفوی، شمسه‌ها بیشتر بصورت مزدوج و یا کاسه و نیم کاسه (متحد المرکز) گردیدندکه نمونه‌های بازمانده از این دوره گواه این مدعاست . شمسه کتاب دیوان حافظ که تمام ابیات آن ابریشم دوزی شده و الان در کتابخانه کابل نگهداری می‌شود دلیل دیگری بر این امر می‌باشد.
