شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه دوست گرامی برای آشنایی با گشت و گذارهای دیگر دوستان از شبکه اجتماعی تیشینه دیدن کنید. مشاهده شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه فریده انتظاری گزارش خطا دریاچهدریاچه هادریای کارائیبدریاچه جوشان دومینیکاپارک ملی مورن ترویس پیتونز دریاچه جوشان دومینیکادریاچه جوشان دومینیکا پارک ملی مورن ترویس پیتونز در جزیره دومینیکا در دریای کارائیب، منطقه ای قابل توجه از فعالیت‌های آتشفشانی است. در محدوده این پارک تقریبا 7000 هکتاری پنج آتشفشان، ده‌ها چشمه آب گرم و دودخان (دهانه‌های آتشفشانی که از آن بخار و گازهای داغ خارج می‌شود.) و یک دریاچه جوشان بسیار بزرگ و شناخته شده وجود دارد.دریاچه جوشان دومینیکا در واقع یک دودخان آب گرفته است که یک حفره باز در پوسته زمین است. این دریاچه با آب آبی-خاکستری فوران کننده در دمای حدود 90 درجه سانتیگراد پر شده است. این آب با بخارها و گازهای داغی که گدازه‌های زیر زمین بیرون می‌آید گرم می‌شود و سطح دریاچه معمولا با ابری از بخار احاطه شده است. دریاچه حدود 76 متر طول دارد و از این جهت دومین دریاچه داغ بزرگ جهان بعد از دریاچه «فراینگ پن» در دره وایمانگو در نیوزیلند است.این دریاچه اولین بار در سال 1875 توسط دو مرد انگلیسی که مشغول کار در دومینیکا بودند دیده شد. اواخر همان سال، یک گیاه شناس دولتی و یکی از کاشفان اصلی مامور شدند این پدیده طبیعی را بررسی کنند. آن‌ها دمای آب را اندازه گرفتند و آن را بین 82 تا 92 درجه سانتیگراد در نزدیمکی لبه تخمین محدود کردند، اما اندازه گیری دمای مرکز دریاچه امکان پذیر نبود. آن‌ها تخمین زدند این دریاچه 60 متر یا بیشتر عمق داشته باشد.این دریاچه با آب باران و دو جریان آب کوچک که به این منطقه کشیده شده، پر می‌شود. این آب سپس روی گذازه‌ها روان می‌شود و تا نزدیک به نقطه جوش گرم می‌شود. سطح آب دریاچه و هم چنین فعالیت آن نوسان دارد و کم و زیاد می‌شود. پس از یک فوران در سال 1880 دریاچه تقریبا ناپدید شده بود و به جای آن یک چشمه آب گرم و بخار ایجاد شده بود. یکی از چشمگیرترین نوسان‌های این دریاچه در سال‌های 2004-2005 بود که عمق آن به 10 متر کاهش یافت و روز بعد دوباره به حالت عادی برگشت. ارسال مطالب بیشتر
دریاچه جوشان دومینیکادریاچه جوشان دومینیکا پارک ملی مورن ترویس پیتونز در جزیره دومینیکا در دریای کارائیب، منطقه ای قابل توجه از فعالیت‌های آتشفشانی است. در محدوده این پارک تقریبا 7000 هکتاری پنج آتشفشان، ده‌ها چشمه آب گرم و دودخان (دهانه‌های آتشفشانی که از آن بخار و گازهای داغ خارج می‌شود.) و یک دریاچه جوشان بسیار بزرگ و شناخته شده وجود دارد.دریاچه جوشان دومینیکا در واقع یک دودخان آب گرفته است که یک حفره باز در پوسته زمین است. این دریاچه با آب آبی-خاکستری فوران کننده در دمای حدود 90 درجه سانتیگراد پر شده است. این آب با بخارها و گازهای داغی که گدازه‌های زیر زمین بیرون می‌آید گرم می‌شود و سطح دریاچه معمولا با ابری از بخار احاطه شده است. دریاچه حدود 76 متر طول دارد و از این جهت دومین دریاچه داغ بزرگ جهان بعد از دریاچه «فراینگ پن» در دره وایمانگو در نیوزیلند است.این دریاچه اولین بار در سال 1875 توسط دو مرد انگلیسی که مشغول کار در دومینیکا بودند دیده شد. اواخر همان سال، یک گیاه شناس دولتی و یکی از کاشفان اصلی مامور شدند این پدیده طبیعی را بررسی کنند. آن‌ها دمای آب را اندازه گرفتند و آن را بین 82 تا 92 درجه سانتیگراد در نزدیمکی لبه تخمین محدود کردند، اما اندازه گیری دمای مرکز دریاچه امکان پذیر نبود. آن‌ها تخمین زدند این دریاچه 60 متر یا بیشتر عمق داشته باشد.این دریاچه با آب باران و دو جریان آب کوچک که به این منطقه کشیده شده، پر می‌شود. این آب سپس روی گذازه‌ها روان می‌شود و تا نزدیک به نقطه جوش گرم می‌شود. سطح آب دریاچه و هم چنین فعالیت آن نوسان دارد و کم و زیاد می‌شود. پس از یک فوران در سال 1880 دریاچه تقریبا ناپدید شده بود و به جای آن یک چشمه آب گرم و بخار ایجاد شده بود. یکی از چشمگیرترین نوسان‌های این دریاچه در سال‌های 2004-2005 بود که عمق آن به 10 متر کاهش یافت و روز بعد دوباره به حالت عادی برگشت.
