شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه دوست گرامی برای آشنایی با گشت و گذارهای دیگر دوستان از شبکه اجتماعی تیشینه دیدن کنید. مشاهده شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه آدینه منفرد گزارش خطا مگالیت‌های دره بادادره باداجزیره اندونزیایی سولاوسیمجسمه مگالیت مگالیت‌های دره بادادر 15 کیلومتری جنوب پارک ملی لوره لیندو در جزیره اندونزیایی سولاوسی، در منطقه ای به نام دره بادا، چندین مجسمه مگالیت حکاکی شده یادآور مجسمه‌های موآی جزیره ایستر قرار دارد. این مجسمه ها، بدن‌های راست، سرهای بزرگ، چشمان گرد و یک خط نشان دهنده ابرو، گونه و چانه دارند. بسیاری از آن‌ها ایستاده اند و نیمی از بدن آن در خاک مدفون و در میان چمن‌های بلند پنهان هستند. برخی دیگر در جریان رودخانه‌ها واژگون شده اند.تاکنون بیش از 400 کنده کاری در این منطقه پیدا شده اما تنها حدود 30 تا از آن‌ها به شکل فیگورهای انسانی هستند. اگرچه این سایت بیش از 100 سال پیش کشف شده، اما اطلاعات کمی در مورد فرهنگ باستانی که آن‌ها را ساخته در دست است. ما حتی نمی‌دانیم این مگالیت‌ها چه زمانی حکاکی شده اند. تاریخ‌های پیشنهادی بین 1000 تا 5000 سال پیش هستند. قرن هاست که مردم محلی مگالیت‌ها را می‌شناسند، قبل از اینکه اروپایی‌ها آن‌ها را پیدا کنند.براساس جنسیت مجسمه‌ها که از اندام‌های تناسلی آن‌ها مشخص است نام‌های مختلفی به آن‌ها داده شده است. مجسمه مردی به نام پالیندو به ارتفاع 4 متر بزرگترین مگالیت این منطقه است. مجسمه دیگری به نام دستبند طلایی یک فیگور 1.8 متری از یک زن است. روستاییان داستان‌های مختلفی برای هر یک از این شخصیت‌ها بافته اند. مثلا مجسمه ای به نام تادولاکو زمانی یکی از محافظان مورد اعتماد روستا بوده که بخاطر سرقت برنج تبدیل به گرانیت شده است.اما مجسمه‌ها تنها مگالیت‌های این منطقه نیستند، همان طور که اشاره شد، بیش از 400 مگالیت در اینجا وجود دارند که بعضی از آن‌ها سنگ‌های مدوری شبیه به گلدان و مخزن آب هستند. عجیب‌ترین نکته این است که تا به حال هیچ ابزار یا شواهدی از ساکنان و جامعه ای که این مگالیت‌ها را ساخته پیدا نشده است. ارسال مطالب بیشتر
مگالیت‌های دره بادادر 15 کیلومتری جنوب پارک ملی لوره لیندو در جزیره اندونزیایی سولاوسی، در منطقه ای به نام دره بادا، چندین مجسمه مگالیت حکاکی شده یادآور مجسمه‌های موآی جزیره ایستر قرار دارد. این مجسمه ها، بدن‌های راست، سرهای بزرگ، چشمان گرد و یک خط نشان دهنده ابرو، گونه و چانه دارند. بسیاری از آن‌ها ایستاده اند و نیمی از بدن آن در خاک مدفون و در میان چمن‌های بلند پنهان هستند. برخی دیگر در جریان رودخانه‌ها واژگون شده اند.تاکنون بیش از 400 کنده کاری در این منطقه پیدا شده اما تنها حدود 30 تا از آن‌ها به شکل فیگورهای انسانی هستند. اگرچه این سایت بیش از 100 سال پیش کشف شده، اما اطلاعات کمی در مورد فرهنگ باستانی که آن‌ها را ساخته در دست است. ما حتی نمی‌دانیم این مگالیت‌ها چه زمانی حکاکی شده اند. تاریخ‌های پیشنهادی بین 1000 تا 5000 سال پیش هستند. قرن هاست که مردم محلی مگالیت‌ها را می‌شناسند، قبل از اینکه اروپایی‌ها آن‌ها را پیدا کنند.براساس جنسیت مجسمه‌ها که از اندام‌های تناسلی آن‌ها مشخص است نام‌های مختلفی به آن‌ها داده شده است. مجسمه مردی به نام پالیندو به ارتفاع 4 متر بزرگترین مگالیت این منطقه است. مجسمه دیگری به نام دستبند طلایی یک فیگور 1.8 متری از یک زن است. روستاییان داستان‌های مختلفی برای هر یک از این شخصیت‌ها بافته اند. مثلا مجسمه ای به نام تادولاکو زمانی یکی از محافظان مورد اعتماد روستا بوده که بخاطر سرقت برنج تبدیل به گرانیت شده است.اما مجسمه‌ها تنها مگالیت‌های این منطقه نیستند، همان طور که اشاره شد، بیش از 400 مگالیت در اینجا وجود دارند که بعضی از آن‌ها سنگ‌های مدوری شبیه به گلدان و مخزن آب هستند. عجیب‌ترین نکته این است که تا به حال هیچ ابزار یا شواهدی از ساکنان و جامعه ای که این مگالیت‌ها را ساخته پیدا نشده است.
