شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه دوست گرامی برای آشنایی با گشت و گذارهای دیگر دوستان از شبکه اجتماعی تیشینه دیدن کنید. مشاهده شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه فهمیه عابدی گزارش خطا گیلانکندوجکوندوجکوندیجکوروجکوتی کندوج چیست؟کَندوج، واژهای است گیلکی که با نامهای دیگر محلی کوندوج، کوندیج، کوروج، کوتی و کوتامدر نقاط مختلف گیلان و غرب مازندران از آن نام برده میشود و سازهای است که شالیکاران شمالی از آن برای نگهداری و انبار کردن ساقههای شالی استفاده میکنند.سکوی چهارگوش کندوج، مربعی شکل و به طول و عرض ۳ تا ۴٫۵ متر، به ارتفاع ۱٫۵ متر فقط از یک سو باریکه راهی برای ورود دارد. پهنای این سکو نسبتأ زیاد است و از چهار گوشهٔ آن، چهار ستون مخروطی به ارتفاع ۲٫۵ متر بالا میرود. بر روی این ستونها که از گل خام و رسی است، چهار قطعه از تنهٔ درخت که به صورت منشور بسیار قطور تراش داده شده، کار گذاشته میشود و واشانهای قطور چهار سویه ساختمان بر روی این منشورها استوار گردیده، بر روی آنها چوبهای قطور میخ میکنند تا خوشهها را بتوانند روی آنها انبار نمایند. بام این بنا هم که از گیاه مخصوصی به نام لی پوشیده شده به شکل منشور کله قندی است. عمومأ پوشش سقف کندوج را کلوش (ساقهٔ برنج)، گالی (نوعی گیاه مردابی) و به ندرت لت پوش (تختهٔ تبر تراشخورده) و نیز امروزه سقف کندوج را از شیروانی حلب میسازند. برای رفتن به بام فقط از نردبان استفاده میشود. از کف کندوج نیز برای دانه کردن خوشهها بهره گرفته میشود. گفتنی است که در بالای بام پوشالی و مخروطی شکل کندوج، گمج (نوعی ظرف لعابی از جنس خاک رس) را وارونه میگذارند و به دین وسیله مانع ورود آب باران از انتهای سقف به داخل کندوج میشوند. از مهمترین مزایای کندوج، بالاتر بودن آن از سطح زمین میباشد که باعث میگردد با آب باران یا طغیان رودخانه و رطوبت زمین به محصول برنج آسیبی وارد نسازد و باعث فاسد شدن برنج نگردد و از سوی دیگر از نفوذ حیوانات موذی به خصوص موش به داخل انبار برنج پیشگیری مینماید. از ویژگیهای بارز معماری بومی در ساخت کندوج این است که در میانهٔ آن هواکشی جهت جریان هوا تعبیه میشود که سبب خشک شدن برنج میگردد. بنا به تجربیات و شنیدارها اگر شلتوک برنج در کندوج بماند، پخت و طعم جالبی خواهد داشت. گفتنی است برای کشیدن برنج به کندوج از چوب دو شاخه شبیه دوخالنگ یا چنگک که به شکل عدد هفت میباشد استفاده میشود که یک سرش وصل به طناب است و سر دیگر را در برنج دَرز فرو میکنند و از زمین به بالای کندوج میکشند. ارسال مطالب بیشتر
کندوج چیست؟کَندوج، واژهای است گیلکی که با نامهای دیگر محلی کوندوج، کوندیج، کوروج، کوتی و کوتامدر نقاط مختلف گیلان و غرب مازندران از آن نام برده میشود و سازهای است که شالیکاران شمالی از آن برای نگهداری و انبار کردن ساقههای شالی استفاده میکنند.سکوی چهارگوش کندوج، مربعی شکل و به طول و عرض ۳ تا ۴٫۵ متر، به ارتفاع ۱٫۵ متر فقط از یک سو باریکه راهی برای ورود دارد. پهنای این سکو نسبتأ زیاد است و از چهار گوشهٔ آن، چهار ستون مخروطی به ارتفاع ۲٫۵ متر بالا میرود. بر روی این ستونها که از گل خام و رسی است، چهار قطعه از تنهٔ درخت که به صورت منشور بسیار قطور تراش داده شده، کار گذاشته میشود و واشانهای قطور چهار سویه ساختمان بر روی این منشورها استوار گردیده، بر روی آنها چوبهای قطور میخ میکنند تا خوشهها را بتوانند روی آنها انبار نمایند. بام این بنا هم که از گیاه مخصوصی به نام لی پوشیده شده به شکل منشور کله قندی است. عمومأ پوشش سقف کندوج را کلوش (ساقهٔ برنج)، گالی (نوعی گیاه مردابی) و به ندرت لت پوش (تختهٔ تبر تراشخورده) و نیز امروزه سقف کندوج را از شیروانی حلب میسازند. برای رفتن به بام فقط از نردبان استفاده میشود. از کف کندوج نیز برای دانه کردن خوشهها بهره گرفته میشود. گفتنی است که در بالای بام پوشالی و مخروطی شکل کندوج، گمج (نوعی ظرف لعابی از جنس خاک رس) را وارونه میگذارند و به دین وسیله مانع ورود آب باران از انتهای سقف به داخل کندوج میشوند. از مهمترین مزایای کندوج، بالاتر بودن آن از سطح زمین میباشد که باعث میگردد با آب باران یا طغیان رودخانه و رطوبت زمین به محصول برنج آسیبی وارد نسازد و باعث فاسد شدن برنج نگردد و از سوی دیگر از نفوذ حیوانات موذی به خصوص موش به داخل انبار برنج پیشگیری مینماید. از ویژگیهای بارز معماری بومی در ساخت کندوج این است که در میانهٔ آن هواکشی جهت جریان هوا تعبیه میشود که سبب خشک شدن برنج میگردد. بنا به تجربیات و شنیدارها اگر شلتوک برنج در کندوج بماند، پخت و طعم جالبی خواهد داشت. گفتنی است برای کشیدن برنج به کندوج از چوب دو شاخه شبیه دوخالنگ یا چنگک که به شکل عدد هفت میباشد استفاده میشود که یک سرش وصل به طناب است و سر دیگر را در برنج دَرز فرو میکنند و از زمین به بالای کندوج میکشند.