نام قدیم : ابان(Aban)،اناس
انار یکی از شهرهای تاریخی استان
کرمان میباشد که قدمت آن بر اساس آثار باستانی موجود به
دوره قبل از اسلام می‌رسد.
انار در مسیر بزرگراه
تهران-
بندرعباس قرار دارد.
وسعت این شهرستان حدود سه هزار کیلومتر مربع و جمعیت آن حدود ۴۰ هزار نفر است. شهرهای
...مشاهده کامل متن href="/touritem/505/انار">انار، امین شهر، دهستان‌های بیاض و حسین آباد، روستاهای گلشن، گلستان، ده رئیس، لطف آباد، احمد آباد، ساقی، شاهم آباد و… از جمله آبادی‌های بزرگ این شهرستان هستند.
نام اول این شهر ابان بوده که اکثر جغرافیدانان قرون دوم وچهارم هجری در کتب خود این نام را ذکر نموده اند
شهر آبان در دوران حکومت پادشاهان پارسی یکی از شهرهای ولایت استخر فارس بوده است.
استخر بزرگ‌ترین و مهم‌ترین ولایت فارس بوده و پادشاهان پارس در آنجا ساکن بوده‌اند. اکنون بقایای شهر استخر در نزدیکی شهرستان مرودشت وجود دارد.
آبان به معنای «آب‌های روان» و صفت آناهیتا (ناهید)، ایزدبانوی نگهبان آب‌ها در دوران ایران باستان بوده است. یکی از رسوم مردم انار در شنبه اول سال از دوران باستان تا چند دهه پیش، این بوده است که روی تپه‌ای به نام «تل غلو» گرد هم می‌آمدند و آش رشته می‌پختند و به شادی و سرور می‌پرداختند و پس از آن به باغی می‌رفتند که دو رود آب از داخل آن عبور می‌کرده و به آن «آب مادر و دختر» گفته می‌شده و در کنار این آب‌های روان، شادی می‌کردند؛ این رسم در انار از اهمیت آب نزد مردم این منطقه و پیوند آن با نام دوران باستانی‌اش یعنی آبان خبر می‌دهد.
علاوه بر این‌ها در انار منطقه‌ای بیابانی با چند کوه به نام «شمش» وجود دارد و شمش به معنای «خدای خورشید بابلی» است. علاوه بر این رسوم، در شب چارشنبه سوری، مراسمی به نام “مهره دوره” (به زبان محلی: ما رِو دو رِو) در شهر انار انجام می‌شده است.
دوره (Dure) چیزی شبیه کوزه‌های سفالی اما بزرگتر از آن بوده که دهانه گشادی داشته است. مردم در شب چارشنبه‌سوری (سه شنبه شب) داخل این ظرف مهره، دکمه و… می‌ریختند و سپس داخل آن را با آب پر می‌کردند و در آن را با بشقاب یا پارچه‌ای می‌بستند و روی آن سرمه‌دان قرار می‌دادند.
در مرحله بعد، این ظرف را زیر درخت انار شیرین قرار می‌دادند. فلسفه درخت انار شیرین هم برای تداعی زندگی شیرین بوده است
صبح روز بعد یعنی چهارشنبه به سراغ این ظرف می‌رفتند و در آن را باز می‌کردند و از یک دختر حدودا چهار پنج ساله می‌خواستند که کنار این ظرف بنشیند.
سپس زنان کلمه اول یک شعر را می‌خواندند و دختر نیز همزمان دستش را داخل ظرف می‌کرده تا مهره‌ای را در آورد.
وقتی مهره توسط دختر بیرون آورده می‌شد، زنان بقیه شعر را می‌خواندند. این شعر برای صاحب مهره حکم یک فال را داشته که “خوب یا بد بودن” آینده یا نیت‌اش را برایش مشخص می‌کرده است.
همه این شواهد و اشارات کتب تاریخی و گفته‌های باستان‌شناسان نشان می‌دهد که انار (شهر آبان قدیم) از جمله شهرهای کهن ایران باستان بوده است که هنوز ناشناخته مانده است.
این زمینه در کتاب سرزمینهای خلافت شرقی تالیف لسترنج صفحه 307 چنین ذکر شده است :
" در75 مایلی شهرستان یزد نیمه راه یزد - شهربابک شهر انار قرار گرفته که در جهت خاوری 60 مایل تا بهرام آباد (رفسنجان کنونی) فاصله دارد.
اکنون انار و بهرام آباد از توابه ایالت کرمان هستند.ولی این لایت در قرون وسطی از توابع ایالت فارس بوده است و نام آن را ولایت روزان می‌نامیدند سه شهر مهم این ولایت عبارت بودند از:1.ابان (انار امروزی) 2.اذکان (محل آن نا مشخص) 3.
اناس(حوالی بهرام آباد رفسنجان کنونی میباشد).نام انار بیشتر از عهد صفوی رایج شده و در مورد چگونگی تبدیل آن از ابان به انار در کتب تاریخی مطلبی وجود ندارد."
دین و مذهب مردم انارشیعه اثنی عشری است.
شغل اکثریت مردم کشاورزی است و بعلت کم آبی و کیفیت آب محصولی که هنوز مقاومت کرده و کشت میشود پسته میباشد.
منبع:
http://anarpress.ir/anar-city/66/1392/01/22
http://irantoorism.akairan.com/iranshenasi-irangardi/kerman-didaniha/14186.html
http://63nar.blogfa.com/post-131.aspx
