شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه دوست گرامی برای آشنایی با گشت و گذارهای دیگر دوستان از شبکه اجتماعی تیشینه دیدن کنید. مشاهده شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه مونا دانافر گزارش خطا قبیلهبنگلادشقبایل پنهان بنگلادشقبایل بنگلادش قبایل پنهان بنگلادش«رحمان اسد» سال نوی خود را با سفر از داکا در بنگلادش به منطقه بندربان در جنوب شرقی این کشور آغاز کرد تا برخی از قبایل منزوی که در این تپه‌ها زندگی می‌کنند را از نزدیک ببیند. یازده گروه قومی بومی در این منطقه از جمله مرو، مارما، تریپورا و چاکما وجود دارند.خانه‌های آن‌ها از بامبو و چوب درختان روی تپه ساخته شده و هر خانه دارای سه اتاق یا بیشتر و یک بالکن کوچک در جلوی خانه است. این اتاق‌ها به عنوان اتاق خواب، آشپزخانه، انباری و اتاق مهمان استفاده می‌شوند. آن‌ها هیچ مبلمان و برقی ندارند. برخی از یک پنل خورشیدی کوچک برای استفاده از چراغ‌ها استفاده می‌کنند. آن‌ها اغلب برنج، سبزیجات، ماهی و حیوانات را می‌خورند و از ادویه یا روغن برای پخت و پز استفاده نمی‌کنند. آن‌ها روی زمین و دور هم می‌خوابند. قبل از عکاسی از مردم بومی رحمان از رهبر هر قبیله اجازه گرفته است.درحال بازدید از دهکده کوچک مروها، اسد شاهد یک گروه بومی بود که برای جشن گرفتن فستیوال کوملانگ آماده می‌شدند. قبل از برداشت محصول، این فستیوال به منظور دعا برای افزایش محصول در سال آینده برگزار می‌شود و مردم قبیله در آن به خوردن، آشامیدن، رقص و پایکوبی می‌پردازند. این جشنواره کوتاه است و روستاییان خیی زود به زندگی روزمره خود مشغول می‌شوند. درکل بااینکه آن‌ها هنوز آنیمیست هستند و طبیعت را می‌پرستند. اما به ثورای به عنوان خالق این جهان احترام می‌گذارند. آن‌ها از آموزش، بهداشت و درمان و نیازهای اساسی زندگی مدرن محروم هستند. رحمان امیدوار است وقتی مردم تصاویر او را می‌بینند درمورد سبک زندگی، فرهنگ و مبارزه سخت مردم بومی خود برای زندگی یاد بگیرند.مردان نقش کمی در خانواده دارند و اساسا به شکار حیوانات می‌پردازند. زنان سخت کار می‌کنند، آن‌ها از جویبار و رودخانه‌های روی تپه صبح زود آب می‌آورند و سپس غذا می‌پزند. آن‌ها تمام کارهای خانه را انجام می‌دهند. آن‌ها برای کشت محصول و جمع آوری چوب به تپه می‌روند. بچه‌ها خانه می‌مانند و با همسایه‌ها بازی می‌کنند. ارسال مطالب بیشتر
قبایل پنهان بنگلادش«رحمان اسد» سال نوی خود را با سفر از داکا در بنگلادش به منطقه بندربان در جنوب شرقی این کشور آغاز کرد تا برخی از قبایل منزوی که در این تپه‌ها زندگی می‌کنند را از نزدیک ببیند. یازده گروه قومی بومی در این منطقه از جمله مرو، مارما، تریپورا و چاکما وجود دارند.خانه‌های آن‌ها از بامبو و چوب درختان روی تپه ساخته شده و هر خانه دارای سه اتاق یا بیشتر و یک بالکن کوچک در جلوی خانه است. این اتاق‌ها به عنوان اتاق خواب، آشپزخانه، انباری و اتاق مهمان استفاده می‌شوند. آن‌ها هیچ مبلمان و برقی ندارند. برخی از یک پنل خورشیدی کوچک برای استفاده از چراغ‌ها استفاده می‌کنند. آن‌ها اغلب برنج، سبزیجات، ماهی و حیوانات را می‌خورند و از ادویه یا روغن برای پخت و پز استفاده نمی‌کنند. آن‌ها روی زمین و دور هم می‌خوابند. قبل از عکاسی از مردم بومی رحمان از رهبر هر قبیله اجازه گرفته است.درحال بازدید از دهکده کوچک مروها، اسد شاهد یک گروه بومی بود که برای جشن گرفتن فستیوال کوملانگ آماده می‌شدند. قبل از برداشت محصول، این فستیوال به منظور دعا برای افزایش محصول در سال آینده برگزار می‌شود و مردم قبیله در آن به خوردن، آشامیدن، رقص و پایکوبی می‌پردازند. این جشنواره کوتاه است و روستاییان خیی زود به زندگی روزمره خود مشغول می‌شوند. درکل بااینکه آن‌ها هنوز آنیمیست هستند و طبیعت را می‌پرستند. اما به ثورای به عنوان خالق این جهان احترام می‌گذارند. آن‌ها از آموزش، بهداشت و درمان و نیازهای اساسی زندگی مدرن محروم هستند. رحمان امیدوار است وقتی مردم تصاویر او را می‌بینند درمورد سبک زندگی، فرهنگ و مبارزه سخت مردم بومی خود برای زندگی یاد بگیرند.مردان نقش کمی در خانواده دارند و اساسا به شکار حیوانات می‌پردازند. زنان سخت کار می‌کنند، آن‌ها از جویبار و رودخانه‌های روی تپه صبح زود آب می‌آورند و سپس غذا می‌پزند. آن‌ها تمام کارهای خانه را انجام می‌دهند. آن‌ها برای کشت محصول و جمع آوری چوب به تپه می‌روند. بچه‌ها خانه می‌مانند و با همسایه‌ها بازی می‌کنند.
