گویش های میناب

ند که گویش آن‌ها به کرمانجی مشهور است. این گویش به دو زیر مجموعه کرمانجی شرقی و غربی نیز تقسیم شده است. گویش‌های گروه مرکزی: متکلمان این گویش در اربیل، سلیمانیه و کرکوک در عراق، و در کردستان ایران، مهاباد (ساوجبلاغ) و سنندج (سنه‌دژ) ساکن هستند. این گویش ع... اطلاعات بیشتر

هم در گویش دشتی (دشتیانی ) رایج است . این موضوع نوید تکامل زبان از فارسی قدیم به فارسی نو در منطقه می‌باشد . حکایت از قدمت و دیرینگی منطقه می‌کند . بعلت ارتباط بندری بوشهر با کشورهای عربی و نیزتسلط انگلیسیها هلندیها در منطقه پاره ای واژه‌های بیگانه دیده می‌شود که هنوز هم مورد استعمال ا... اطلاعات بیشتر

تر به گویش‌های گرگانی، کتولی و مازندرانی تکلم می‌کنند. در کتاب حدودالعالم در خصوص زبان مردم گرگان آمده است که آن‌ها به دو زبان سخن می‌گویند یکی لوترا و دیگر پارسی گرگانی. زبان لوترا نوعی زبان زرگری بوده که در برخی از نقاط ایران، به نام‌های گوناگون رایج بوده است. اما پارسی گرگانی به نظر... اطلاعات بیشتر

‌ها و گویش‌های گوناگون که برخی از آن گویش‌ها و وجه‌ها برای مردم امروز نا آشناست. همان زبان و لهجه‌ای که تا نیم قرن پیش ، پدرانمان با آن سخن می‌گفتند ، مردم امروز، آن را از یاد برده اند. لهجه و لغاتی که در محلات مرکزی و پایین شهر آخرین روزهای دوران حیات خود را میگذراندند تا به تار... اطلاعات بیشتر

همان گویش قصران نزدیک بوده و در واقع بین رازی و مازندرانی بوده و بسیاری از واژه‌های مازندرانی در این گویش وجود داشته‌است. با تبدیل تهران به شهر توسط شاه تهماسب یکم فقط یک‌پنجم روستای تهران در شهر واقع شد و بقیهٔ شهر باغ و زمین بایر بود. در این دوران مردم مختلف و به‌خصوص نظامی‌ها ب... اطلاعات بیشتر

با سه گویش راری، مغلواکی و گوی میدانی در میان مردم متداول بوده است. لازم به ذکر است به جز زبان مراغی که در همه روستاهای مراغی نشین به یک شکل گویش می‌شود، زبانهای دیگر به فراخور اقلیم و همچنین تحت تأثیر زبانهای همسایه در گویشهای متفاوت در میان مردم جاری می‌باشد. زبان شناسان زبان ... اطلاعات بیشتر

نی از گویش‌های ایرانی جنوب غربی بین گونه‌های فارسی و کردی دانسته‌اند، که میان مردم لُر در غرب و جنوب غرب ایران رایج است و خود از سه گویش جدا تشکیل می‌شود که عبارتند از گویش لرستانی، بختیاری و لری جنوبی (کهگیلویه و ممسنی و بویراحمدی) و در دو سوی پیوستار با انواعی از زبان‌های ک... اطلاعات بیشتر

رانی، گویش مردم تهران باستان را چنین تعریف کرده: «لهجه‌ی تهرانی که پیش از خراب شدن و از رونق افتادن شهرری، به‌آن زبان رازی می‌گفتند، از لهجه‌های زبان پهلوی یعنی شعبه‌ایی از زبان پارسی است که در بخش شمال و شمال غربی و مغرب و جنوب ایران رواج داشته، و لهجه‌های مازندرانی، گیلکی، تاتی، ... اطلاعات بیشتر