در خطه بختیاری در دل صخره‌ها و یا سنگ‌های عظیم،فضاهایی با متوسط طول 30/3 و عرض 2 و ارتفاع 20/1 متر ایجاد می‌کردند که دارای دریچه‌های مربع شکل با در سنگی بوده اند.
بردگوریها به گونه ای انفرادی و یا چند تایی حفر گردیده و بیانگر فرهنگ تدفین در طول بیش از 1500 سال در منطقه و نفوذ مذهب زرتشت و پیروان آن در این خطه هستند.
بردگوریها در بخشهای دیناران، میانکوه و بازفت پراکنده اند.
از آنجایی که زرتشتیان خاک را مقدس می‌دانستند، بنابراین از دفن اجساد در خاک پرهیز می‌نمودند؛ در نتیجه برای دفن مردگان خود، درون سنگ کوهها دالان‌ها و اطاق هایی حفر می‌کردند تا مردگان را در آن دفن نمایند.
در مناطق بختیاری نشین این مقابر را بردگوری یا سنگ گبری می‌نامند. این بردگوری‌های مربعی شکل دارای بیش از ۳ متر طول و بیش از ۱ متر ارتفاع هستند که برخی از آنها دارای دری سنگی در جلوی خود بوده اند.
البته اجساد مردگان قبل از انتقال به این بردگوریها درون محفظه هایی سنگی به نام استودان (استخوان دان) قرار می‌گرفته و سپس به بردگوریها منتقل می‌شده اند.
در منطقه بختیاری نشین هنوز بسیاری از این بردگوریها از حدود ۱۵۰۰ سال پیش باقی مانده اند که در سینه صخره‌ها و سنگ کوهها خود نمایی می‌کنند.
منابع :
http://www.ichto.ir/Default.aspx?tabid=472
http://bosak2010.blogfa.com/post-50.aspx
