میناب

اقلیم : گرم
نام قدیم : آنامیس، آرامیس، آموز، آرموص، ارگانا، آرموزا، خورموز، منا، هرمز کهنه یا هرمز بری
میناب در آغاز هرمز کهنه یا هرمز بری نامیده می‌شده که نام استان هرمزگان نیز از آن گرفته شده است، نام‌های دیگری نیز به این شهر کهن و با فرهنگ نسبت داده اند مثلاً یونانیان میناب را آنامیس یا آرامیس می‌نامیدند و در سفرنامه‌ها و کتب تاریخی از این شهر با نام‌های آموز، آرموص، ارگانا، آرموزا، خورموز، منا و ... یاد شده است و همچنین مغستان که مرکز هرمز کهنه بوده است و میان آب به دلیل فراوان بودن آب در اطراف آن، مینا به معنی جا و مکان به دلیل این که لنگرگاه و بارانداز کشتی‌ها بوده است و مینو هم به معنی روحانی به علت مذهبی بودن شهر میناب و هم به معنی بهشت شهرهای جنوبی، در نگاه اوّل با توجه به گرمای طاقت فرسای تابستان میناب شاید لقب بهشت دور از انتظار باشد امّا نخلستانهای وسیع و بیشمار، درختان زیبای انبه و انجیر، باغ‌های بزرگ مرکبات به خصوص درختان لیمو و مناطق وسیع زیر کشت صیفی جات میناب را به سر سبزترین منطقه هرمزگان تبدیل کرده است.
میناب از جمله شهرهایی است که حومه آن از خود شهر بزرگتر بوده و جمعیت آن در روز با ورود مردمان حومه و عرضه انواع محصولات کشاورزی و صنایع دستی خیلی بیشتر بوده و جنب و جوشی افزون به شهر می‌دهد.
گرچه هوای شهر در زمستان بهاری و دل انگیز است امّا گرمای تابستانش جان را به آتش می‌کشد، شاید همین است که مردمانش دل سوخته اند و خونگرم.
موقعیت جغرافیایی میناب
این شهر با مساحت 30952 کیلومتر مربع در جنوب شرقی استان هرمزگان قرار گرفته است و از « شمال با شهرستان رودان و از شمال غربی با شهرستان بندرعباس و از جنوب شرقی با شهرستان سیریک و جاسک و از جهت شمال شرقی به استان کرمان محدود می‌گردد و دریای عمان در جنوب غربی میناب قرار گرفته است.»
مردم میناب:
جمعیت نژادی میناب متشکل از ترکیبی تقریبا در هم بافته از اقوام عرب حاشیه خلیج فارس، ایرانیان اصیل فارس زبان و نژاد، سیاهان آفریقایی که در گذشته به عنوان برده مورد استفاده قوم بسیار ثروتمند و قدرتمند هرموزی ( مینابی ) استفاده می‌شدند ( زنگباریان )، بلوچ‌های ناحیه بلوچستان ( همسایه شرقی ) و حالا تعداد زیادی از بشکردی‌های مهاجر ( که احتمالا از اقوام اصیل آریایی هستند )، منوجانی‌های مهاجر و کلا مهاجرین شمالی این شهر تشکیل می‌شود.
جمعیت و مذهب
طبق سرشماری 1375 شهرستان میناب دارای جمعیت 204588 نفر بوده که 78 درصد از این جمعیت در نقاط روستایی و تنها 22 درصد در شهر میناب ساکن بوده اند و به همین دلیل میناب از آنجمله شهرهایی است که اطراف آن از خودش بزرگتر است از کل جمعیت میناب 103053 نفر مرد ( 4/50 درصد) و 101535 نفر خانم (6/49 درصد) بوده اند.
از لحاظ دین و مذهب مردم میناب مسلمانند و 8/75 درصد دارای مذهب تشیع و 24 درصد سنی مذهبند و 2% از آن پیرو ادیان زرتشتی، مسیحی و کلیمی اند که این تعداد بیشتر افراد مهاجری را تشکیل می‌دهند که بخاطر شغل و کار در این شهر سکنی گزیده اند.
وضعیت اجتماعی و فرهنگی
شغل بیشتر مردم میناب کشاورزی و صید و صیادی می‌باشد، گروهی نیز به مشاغل دیگر از جمله کارمندی، تجارت، بازاری و....مشغول هستند. از جمله مناطق گردشگری و توریستی میناب می‌توان به دریاچه سد میناب، جنگلهای حراء بندرتیاب، رویشگاه ماندابی ، بهشت گمشده، باغات و مزارع کشاورزی، سواحل زیبای بندر‌های نزدیک و اطراف میناب، کوهستان پارک، مهمانسرای جهانگردی ، بام میناب و...اشاره نمود ؛ از مکانهای مهم تاریخی نیز می‌توان به: قلعه لاکوتی، قلعه هزاره «بی بی مینو» قلعه شاداب، قلعه گوربند ، قلعه کردر، قلعه محتاج سرباران، آرامگاه سیدشمس الدین، آرامگاه شاه مرعش در روستای چلوگامیشی، حمام زیرزمینی و...اشاره کرد. اما یکی از مکانهای دیدنی و پرطرفدار میناب پنج شنبه بازار است که از جمله موزه‌های فرهنگی و هنری بجای مانده از دوران کهن و از بازارهای سنتی و باستانی ایران است که هر ساله علاقمندان زیادی از داخل و خارج از کشور برای خرید محصولات و صنایع دستی روانه این بازار دیدنی می‌شوند.
راههای ارتباطی
شهر میناب به عنوان دومین شهر بزرگ استان هرمزگان، از طریق بزرگراه به بندرعباس و سپس به بندر خمیر متصل می‌باشد.همچنین، میناب به وسیله جاده‌های اصلی آسفالته به شهرهای دیگری همچون بندر جاسک، دهبارز(رودان) و کهنوج وصل شده‌است.
دیدنی‌ها از مکان‌های دیدنی شهر میناب می‌توان به قلعه بی بی مینو، سد استقلال، پل میناب، بندر کوهستک، خور تیاب، خور آذینی ( حفاظت شده )، باغ‌های راونگ، بام میناب, قلعه‌های بجای مانده از دوره‌های تاریخی و افسانه ای قبل از میلاد و پنجشنبه بازار تاریخی و معروف میناب اشاره کرد.
منبع :http://javaneminabi.blog.ir/
http://www.mbhn.hums.ac.ir/
ww.sohrabsaeidi.blogfa.com