شهرستان عجبشیر از شهرستانهای
آذربایجان شرقی است و با مساحت 44/738 کیلومتر مربع از شمال به شهرستانهای
اسکو و
آذرشهر، از شرق به شهرستان
مراغه از غرب به
دریاچه ارومیه و از جنوب به شهرستانهای
بناب محدود است.
این شهرستان در منطقه کوهستانی واقع شده و تابستانهای معتدل
...مشاهده کامل متن و زمستانهای سرد و برفی دارد. ارتفاع این شهرستان از سطح آزاد دریافت 77/147 متر بوده و دارای زمینهای حاصلخیز و پرمحصول و مستعد کشاورزی می‌باشد و قسمتی از اراضی در نواحی دریاچه ارومیه در منطقه شوره‌زار و پست واقع شده است.
کوه قوزلوجه (قزلجه) در قسمت شمال غربی به ارتفاع 2615 متر از ارتفاعات مهم این شهرستان است.
زبان رایج محلی این شهرستان آذری بوده و اهالی آن مسلمان و شیعه اثنی عشری هستند.
هیچ یک از اقلیت‌های مذهبی در این شهرستان سکونت نداشته , این شهرستان دارای مراکز آموزش عالی (دانشگاه آزاد اسلامی و پیام نور) می‌باشد. اهالی این منطقه به باورها و اعتقادات مذهبی پایبندی خاصی دارند به طوری که برگزاری مراسمات و آیین‌نامه‌های مذهبی این شهرستان شهرت عامه دارد.
براساس نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال 1375، این شهرستان 59110 نفر بوده و در سرشماری عمومی آبان‌ماه سال 1385، جمعیت شهرستان در حدود 84841 نفر برآورد شده است.
شهرستان عجبشیر در سال 1380 تأسیس و براساس آخرین تقسیمات کشوری سال 85، از 2 بخش مرکزی و قلعه‌چای تشکیل یافته و دارای 4 دهستان بوده، به طوری که 2 دهستان دیزجرود غربی به مرکزیت روستای شیشوان و دهستان خضرلو به مرکزیت روستای خضرلو در تابعیت بخش مرکزی و 2 دهستان دیزجرود شرقی به مرکزیت روستای جوان قلعه و دهستان کوهستان به مرکزیت روستای ینگجه در تابعیت بخش قلعه‌چای قرار دارند.
این شهرستان از یک شهر به نام عجبشیر و تعداد 42 روستا تشکیل یافته است
درباره وجه تسمیه عجبشیر روایات مختلفی نقل شده است: زیبده خاتون زوجه هارون‌الرشید در سر راه خود به تبریز، شبی را در این خطه اطراق می‌کند.
در محل اردوی وی چوپانی مشغول چرای گله بوده که وی به رسم مهمان‌نوازی کاسه شیری تهیه کرده و به اردوگاه می‌برد. زبیده خاتون بعد از صرف شیر که گویا به مزاقش خوش آمده بود، می‌گوید: «عجب شیری ، عجب شیری!» که ظاهراً همین اظهار شگفتی او از لذت شیر، اساس وجه تسمیه این دیار می‌گردد.
اما به نظر می‌رسد که عجبشیر یک واژه مادی بوده و از اجزاء (اج + اَب + اش + ایر) تشکیل شده است که بعد از تحریف و تعریب به شکل (عجبشیر) در آمده که مفهوم آن در زبان مادی چنین است: (کشتزار + پوشیده و سرشار + سرزمین + بار و محصول) که احتمالاً به علت داشتن باغات و مزارع فراوان بدین نام خوانده شده است
طبق روایات تاریخی، شهر عجبشیر و حومه نزدیک آن کلاً بقایای شهر گمشده (شیز)، بزرگترین شهر آذربایجان در عهد اشکانیان و سامانیان است.
در تایید احتمالی این روایات، وجود چند پدیده باستانی و آثار حیات انسانی در فواصل مختلف به آن قوت بیشتری می‌بخشد. در مراجعه به سوابق تاریخی شهر به نظر می‌رسد که مقر اولیه و هسته مرکزی آن، یکی از محلات قدیمی موسوم به دیزج بوده که امروزه با همین نام سابق (دیزه) در قسمت غربی شهر قرار دارد.
شهرستان عجبشیر دارای زمینهای حاصلخیز، پرمحصول و مناسب کشاورزی است و وجود تولیدات متنوع زراعی و باغی به ویژه سیب‌زمینی، پیاز، خربزه، سیب، گردو و بادام، وجود جمعیت دامی با ظرفیت بالا خصوصا در زمینه پرورش گاوهای دورگه، اراضی، باغات و دشت‌های وسیع با قابلیت حاصلخیزی بالا، محور سرمایه‌گذاری در این شهرستان به ترتیب در بخش‌های کشاورزی، معدن و گردشگری است.
از مهم‌ترین محصولات کشاورزی عجبشیر می‌توان به بادام، حبوبات، غلات، کشمش و میوه‌های درختی اشاره کرد.
در سطح این شهرستان هنرهای دستی و سنتی به صورت معمول رواج دارد که می‌توان به گلیم‌بافی و جاجیم‌بافی و سوزن‌دوزی اشاره کرد.
نقاط تاریخی و دیدنی عجب شیر:
امامزاده قاسم عجب شیر مربوط به دوره ایلخانی
بندر رحمانلو (در حدود پنج کیلومترى غرب شهر عجبشیر)، مسجد جامع شیرلو (مربوط به دوران صفویه)، مسجد حنیفه گوراوان (معروف به مسجد محمد حنفیه (در روستای گوراوان)، قلعه ضحاک یا داش‌قلعه (در ۲۸ کیلومتری شرق عجبشیر و با قدمت دوره ساسانی)، امامزاده سیدابوالقاسم (در فاصلة ۲ کیلومتری شمال عجبشیر مربوط به دوره ایلخانی)
منبع:
http://fa.wikipedia.org
http://ajabshiriau.ac.ir/shahr.html
http://www.ajabshirnews.ir/
http://boro.niazerooz.com/box-1/44973.htm
http://www.eastazarbayjan.blogfa.com
