شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه دوست گرامی برای آشنایی با گشت و گذارهای دیگر دوستان از شبکه اجتماعی تیشینه دیدن کنید. مشاهده شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه زیبا فلاح گزارش خطا روستای خورروستاروستاهاجاذبه طبیعیتاریخیروستاهای تاریخی روستایی پر از تاریخروستای خور در 50 کیلومتری شمال غربی خوسف و 88 کیلومتری غرب بیرجند قرار دارد. این روستا از شمال غربی به روستاهای سروآباد و نوغاب، از شرق به پاسگاه خور و مزرعه علی آباد و از جنوب شرقی به پادگان نیروی هوایی محدود می‌شود. ارتفاع روستای خور از سطح دریا 1125 متر و اقلیمآن گرم و نیمه خشک است. آب و هوای روستا در فصلو بهار مطبوع، در تابستان گرم و در زمستان سرد و خشک است.بافت سنتی، آب انبار و قلعه قدیمی روستا از قدمت کهن آن حکایت دارد.مردم روستای خور به زبان فارسی با لهجه محلی خوری سخن می‌گویند. مسلمان و پیرو مذهب شیعة جعفری هستند.بیشتر درآمد مردم این روستا از فعالیت‌های زراعی، دامداری، باغداری و اشتغال در امور خدماتی تأمین می‌شود. اکثر زنان و دختران روستای خور، ضمن همکاری در فعالیت‌های کشاورزی، به تولید صنایع دستی به ویژه به قالی‌بافی می‌پردازند. محصولات عمده زراعی این روستا مشتمل بر گندم، جو، پنبه، کنجد و زعفران است. باغداری رونق نسبی دارد و زردآلو، توت و گردو از مهم‌ترین محصولات سردرختی آن است. مراتع سرسبز و غنی، موجبات رونق دامداری و تولید شیر، ماست، کره و پنیر را فراهم آورده است.روستای خور در میان دشت استقرار یافته و بافت مسکونی متمرکزی دارد. بافت قدیمی روستا، از شرایط اقلیمی و جغرافیایی منطقه تأثیر پذیرفته است. خانه‌های گلی با سقف گنبدی، حیاط مرکزی، بادگیرها، اتاق‌های محاط بر حیاط، هشتی و دهلیز، دیوارهای قطور، حوض و باغچه‌های میانسرا، به گونه‌ای هماهنگ و منجسم سازگار با شرایط آب و هوایی و اقلیم روستا طراحی و اجرا شده‌اند. چندین بنای تاریخی مانند قلعه، آب انبار، مسجد، حسینیه، حمام و… در بافت قدیمی روستا به جا مانده‌اند که اکثر آن‌ها از آثار دوره صفوی است. مصالح عمده به کار رفته در ساخت اغلب خانه‌های روستا، خشت، گل، چوب و سنگ می‌باشد. بافت روستا کاملاً سنتی و تحت تأثیر معماری نواحی کویری است. ارسال مطالب بیشتر
روستایی پر از تاریخروستای خور در 50 کیلومتری شمال غربی خوسف و 88 کیلومتری غرب بیرجند قرار دارد. این روستا از شمال غربی به روستاهای سروآباد و نوغاب، از شرق به پاسگاه خور و مزرعه علی آباد و از جنوب شرقی به پادگان نیروی هوایی محدود می‌شود. ارتفاع روستای خور از سطح دریا 1125 متر و اقلیمآن گرم و نیمه خشک است. آب و هوای روستا در فصلو بهار مطبوع، در تابستان گرم و در زمستان سرد و خشک است.بافت سنتی، آب انبار و قلعه قدیمی روستا از قدمت کهن آن حکایت دارد.مردم روستای خور به زبان فارسی با لهجه محلی خوری سخن می‌گویند. مسلمان و پیرو مذهب شیعة جعفری هستند.بیشتر درآمد مردم این روستا از فعالیت‌های زراعی، دامداری، باغداری و اشتغال در امور خدماتی تأمین می‌شود. اکثر زنان و دختران روستای خور، ضمن همکاری در فعالیت‌های کشاورزی، به تولید صنایع دستی به ویژه به قالی‌بافی می‌پردازند. محصولات عمده زراعی این روستا مشتمل بر گندم، جو، پنبه، کنجد و زعفران است. باغداری رونق نسبی دارد و زردآلو، توت و گردو از مهم‌ترین محصولات سردرختی آن است. مراتع سرسبز و غنی، موجبات رونق دامداری و تولید شیر، ماست، کره و پنیر را فراهم آورده است.روستای خور در میان دشت استقرار یافته و بافت مسکونی متمرکزی دارد. بافت قدیمی روستا، از شرایط اقلیمی و جغرافیایی منطقه تأثیر پذیرفته است. خانه‌های گلی با سقف گنبدی، حیاط مرکزی، بادگیرها، اتاق‌های محاط بر حیاط، هشتی و دهلیز، دیوارهای قطور، حوض و باغچه‌های میانسرا، به گونه‌ای هماهنگ و منجسم سازگار با شرایط آب و هوایی و اقلیم روستا طراحی و اجرا شده‌اند. چندین بنای تاریخی مانند قلعه، آب انبار، مسجد، حسینیه، حمام و… در بافت قدیمی روستا به جا مانده‌اند که اکثر آن‌ها از آثار دوره صفوی است. مصالح عمده به کار رفته در ساخت اغلب خانه‌های روستا، خشت، گل، چوب و سنگ می‌باشد. بافت روستا کاملاً سنتی و تحت تأثیر معماری نواحی کویری است.
