روستای ورمقان

روستای نمونه گردشگری ورمقان در 35 کیلومتری شمال شهر سنقر و در دهستان باوله در دامنه کوه‌های بدر و پریشان قرار دارد. آب و هوای این روستا در بهار و تابستان معتدل و مطبوع و در زمستان سرد است.
دین رسمی مردمان روستای ورمقان اسلام و مذهب آنان شیعه جعفری هستند.
روستای کوهستانی ورمقان با بافت مسکونی متمرکز در شیبی ملایم استقرار یافته و منظره ساختمان‌های روستا با سقف‌های مسطح و دیوارهای خشتی و گلی همرنگ طبیعت، نشان دهنده کمال درآمیختگی فضای روستا با محیط طبیعی اطراف آن است.
مصالح عمده به کار رفته خانه‌های این روستا غالباً خشت، گل، سنگ و چوب می‏باشد و سقف آن‏ها با تیرهای چوبی و ملاط کاه‏گل پوشیده شده است. در ساخت خانه‏‌های جدید از مصالح آهن، آجر، سیمان و گچ استفاده می‏شود.
چشمه‌های بسیار زلال و گوارایی در داخل و اطراف روستا، وجود دارد که آب آشامیدنی و کشاورزی مردم روستا را تأمین می‌کنند، این چشمه‌ها در پیدایش و سرسبزی مراتع حاصلخیز نقش ارزشمندی دارند.
در کوهستان‌های اطراف این روستا برخی گونه‌های نایاب جانوری وجود دارد که به دلیل اهمیت و ارزش زیست محیطی قلمرو زیستی آن‌ها بخشی از مناطق حفاظت شده به شمار می‌آید و سازمان محیط زیست، شکار این گونه‌های ...مشاهده کامل متن ارزشمند جانوری را ممنوع اعلام کرده است.
باغ‌ها و جنگل‌های انگور، گردو، زردآلو، آلو و آلبالو , بلوط و بادام کوهی اطراف روستا را پوشانده است ، این جنگل‌ها و باغ‌های زیبا و ارزشمند از زیباترین جاذبه‌های طبیعی روستا محسوب می‌شوند.
روستاییان ورمقان به زبان کردی و لهجه کلهری سخن می‌گویند، بیشتر به زراعت و دامداری مشغولند و برخی نیز از راه تولید صنایع دستی که مواد اولیه آن را خودشان به دست می‌آورند و به فروش می‌رسانند، روزگار را سپری می‌کنند.
شال درکی یا شال اندازی رسم جالب مردم این روستا است که مخصوص شب عید است.
شب عید که فرا می‌رسد جوانان روستا ابتدا بر بام خانه هایشان آتش روشن کرده و سپس بالای پشت بام منازل همسایه‌ها رفته و دستمال یا شال خود را از منافذی که در سقف خانه‌ها و پنجره‌ها وجود دارد، به داخل اتاق آویزان می‌کنند و با ذکر اشعاری از صاحب خانه عیدی می‌خواهند.
صاحب خانه هم در شال آنها گردو، بادام، شیرینی، نخودچی، کشمش و تنقلات می‌ریزد.
در این روستا موسیقی جایگاه ویژه ای دارد و در مراسم عروسی و عزاداری از انواع آلات موسیقی همچون سرنا و دهل استفاده می‌شود.اجرای موسیقی «گورانی چر» هم یکی از انواع متداول موسیقی در این روستا می‌باشد.
در ایام نوروز مردم روستا در حالی که لباس‌های محلی با طرح‌ها و رنگ‌های شاد و متنوع بر تن دارند با غذای رایج و مخصوص خود یعنی «گنونه» یا آش ترخینه سفت که ترکیبی از بلغور گندم، آب گوجه فرنگی تازه، دوغ ترش، ادویه جات است از گردشگران و مهمانان پذیرایی میکنند
قالی، گلیم، جاجیم و سجاده صنایع دستی و هنری روستا هستند,قالی‏های این روستا با نقوش بومی و محلی و همچنین طرح‏های سفارشی بافته می‏شود.
در بافت گلیم انواع طرح‏های ترکیبی، لانه گنجشک، نقش‏های مرغابی، مار، عروسک، خطوط افقی و عمودی و ... مشاهده می‏شود.
پوشاک مردم این روستا، از لباس‏های محلی با طرح‏ها و رنگ‏های متنوع تشکیل شده است. لباس مردان روستا معمولاً عرق‏چین، سربند، کرواسی فقیانه (پیراهنی با آستین‏های بلند)، کوله بال (نوعی تن‏پوش نمدی بدون آستین)، قبا، سخمه (پوشش جلوباز)، شال، سلته (نیم تنه‏ای مانند کت)، جافی (نوعی شلوار) و جوراب و کفش است.
پوشش زنان روستا نیز شامل سربند، زیرپوش، پیراهن، کلنجه (نوعی پوشش مخملی زری‏دوزی شده)، قبا، روپوش و جافی (نوعی شلوار) است.
در این روستا همچنین غاری کشف شده که به غار رومقان معروف است , در درون غار تعداد دو دهلیز وجود دارد که یکی از آنها به طول 70 متر و دیگری به طول 60 متر پیمایش شده است.
مسیرهای موجود برای ادامه پیمایش بر اثر ورود گل و لای به داخل غار، مسدود شده و ادامه پیمایش و شناسایی بیشتر غار منوط به نظر کارشناس زمین شناسی و پاکسازی غار از وجود گل و لای است.
وجود تالارهای بلند، شکاف‌های عمیق و استالاگمیت‌های زیبا و فراوان و چکنده‌های فعال در طول مسیر، این غار را در گروه غارهای زنده قرار داده است.

منبع:
http://isna.ir/fa/news/92071107198
http://www.imaniran19.blogfa.com/post/129
http://www.persianpersia.com/social/sdetails.php?articleid=7091&parentid=132&catid=140
http://www.pavehpress.ir/
http://isna.ir/fa/news/92071107198
http://www.ghajer.com/news/show/2333