ابوسعید فضل الله ابن ابوالخیر، از حیث عظمت و مقام عرفانی و شخصیت ممتاز و کم نظیر اجتماعی و وسعت مشرب و بسطر حال و وجد صوفیانه، از درخشان‌ترین چهره‌های تصوف
ایران محسوب می‌شود.
ابوسعید در اول محرم ۳۵۷ در روستای میهنه از توابع ابیورد دیده به جهان گشود و در شب جمعه چهارم شعبان ۴۴۰ در زادگاهش دیده از جهان فرو بست.
او سالها در مرو و
سرخس فقه و حدیث آموخت تا در یک حادثهٔ مهم در زندگی اش درس را رها کرده و به جمع صوفیان پیوست و به وادی عرفان روی آورد. شیخ ابوسعید پس از طی طریقت تصوف در نزد شیخ ابوالفضل سرخسی و ابوالعباس آملی به دیار اصلی خود (میهنه) بازگشت و هفت سال به ریاضت پرداخت و در سن ۴۰ سالگی به
نیشابور رفت.
در این سفرها بزرگان علمی و شرعی
نیشابور با او به مخالفت برخاستند، اما چندی نگذشت که مخالفت به موافقت بدل شد و مخالفان وی تسلیم شدند.
در شهرستان
کوهبنان خانقاه قدیمی منسوب به این عارف بزرگ است که بر اساس تحقیقات دال برآن است که قبل از زمان شاه نعمت‌ا… ولی این خانقاه ساخته شده و مرکز عرفان و تصوف و چله نشینی بوده است وهنوز آثاری از آن بر جای مانده است.
امید است که سازمان میراث فرهنگی به این مکان تاریخی
...مشاهده کامل متن بذل عنایتی فرماید.
از جمله اشعار این بزرگوار:
یا رب ز کرم دری برویم بگشا
راهی که درو نجات باشد بنما
مستغنیم از هر دو جهان کن به کرم
جز یاد تو هر چه هست بر از دل ما
منابع :
http://www.wikifeqh.ir/
http://ganjoor.net/
http://ichodoc.ir/
