شهر خضری دشت بیاض از توابع شهرستان قائنات است و در شمال استان خراسان جنوبی واقع شده است. «پل سنگی خضری»، در منطقه ای بین شهرهای گناباد و قاین قرار دارد که مردم آن را «غار پارس» می‌نامند.
غار فارس در ۱۲ کیلومتری غرب خضری دشت بیاض بر دامنه جنوبی کوههای شمال روستای ثغوری واقع شده است.بنا به گفته مردم منطقه در زمان زلزله مهیب خراسان در سال ١٣۴٧ شمسی، سقف گنبدی شکل غار فرو ریخته و قسمتی از آن به صورت یک تاق عظیم با تعادلی شکننده باقی مانده است.
کارشناسان میراث فرهنگی نام فارس را برگرفته از شهر فارس دانسته اند که از شهرهای دوره ساسانی بوده و در کتب تاریخی به نام و موقعیت آن اشاره شده است.
در این محل سه دهنه غار وجود داشته که یکی از غارها که بزرگ‌ترین آنها نیز بوده در گذشته دور فرو ریخته و از آن تنها یک هلال پل مانند در پیشانی غار باقی مانده است.
سقف آن چندان ضخیم نیست و احتمالا بر اثر زلزله فرو ریخته، کف این قسمت بسیار ناهموار و پر شیب است و به همین دلیل صخره‌ها ریزش کرده و پای کوه غلتیده و آثار احتمالی کف غار را به مرور زمان از بین برده است.
در سمت چپ این دهانه پل مانند فضای دیگری وجود دارد که دارای فضای وسیع و دهلیزهای فرعی مختلف است. تالار اولیه آن بلند و ۸ متر ارتفاع دارد و سقف آن به شکل خرپشته ای است.
در ابتدای این تالار حوض نسبتا بزرگی وجود دارد که در حال حاضر تنها گوشه ای از آن نمایان است و بقیه قسمت‌های آن در زیر توده‌های سنگ و خاک مدفون است، این حوض از سنگ، آجر و ساروج ساخته شده و به احتمال قوی مربوط به دوره سلجوقی است چون در این دوره فداییان اسماعیلی هر غار و قلعه ای را که دور از دسترس و برای سکونت مناسب بود را در اختیار گرفته و از آن استفاده می‌کردند.
در عمق ۲۰ متری غار دهانه کوچک‌تری وجود دارد که دهلیزی را به تالار ابتدایی غار مرتبط می‌سازد، بعد از این دهلیز فضای وسیعی وجود دارد که در آن آثار دوره‌های پیش از تاریخ تا دوره سلجوقی است.
این غارها حداقل از دوره میان سنگی مورد توجه انسان بوده و ایمنگاهی به حساب می‌آمده است.
منبع:
http://www.rasekhoon.net/forum/thread/917540/page1/
http://www.magiran.com/view.asp?Type=pdf&ID=1101511&l=fa
