دره صیدی

دره صیدی نام روستایی در ۱۰ کیلومتری شمال بروجرد است.
طبیعت بکر و دست نخورده همراه مردمانی سختکوش و مهربان جلوه ای ویژه به این روستا بخشیده است، این روستا از لحاظ طبیعت زیبا و دست نخورده یکی از بهترین روستا‌های ایران است.
طبیعت بسیار زیبای اطراف جاده روستا باعث شده تا جمعیت زیادی از مردم شهرستان بروجرد روزهای تعطیل خود را به پیاده روی در این جاده سپری کنند.
رودخانه ای که از کنار این جاده می‌گذرد چشم هر بیننده ای را به خود جلب می‌کند. بیشه‌های اطراف این جاده خاکی زیستگاهی امن برای پرندگان و دیگر جانوران کم یابی چون کبک آهوی وحشی ، روباه، گرگ و دیگر جانداران فراهم آورده است.
این روستا ۳۰ شهید را تقدیم به خاک کشور عزیزمان ایران کرده است.
شغل بیشر مردم این روستا کشاورزی است ولی به علت خشک سالی کشاورزی این منطقه دچار افول شده و این خود باعث شده تا برخی از جوانان شغل پدری خود را رها کرده و به شغل‌های دیگری چون کار با ماشین بپردازند.
این روستا از قدیم مورد توجه بزرگانی چون آیت ا.. بروجردی بوده است به گونه ای که شخص ایت ا.. بروجردی این روستا را دار المؤمنین نامید ودر حق مردم این منطقه بسیار دعا می‌کرد این روستا امکاناتی چون مرکز خدمات کشاورزی، مدرسه راهنمایی و ابتدایی، وجاده آسفالته را داراست.
با وجود مشکلات فراوان افرادی در این روستا توانسته اند مدارج علمی را گذرانده و به دانشگاه راه یابند.
روستای دره صیدی از نظر جمعیتی بافتی خالص دارد در این روستا همگی افراد نام خانوادگی کاوند دارند جز دو یا شاید سه خانواده از آنها هم از روستا‌های اطراف به این روستا مهاجرت کرده اند،بافت خاص این روستا و موقعیت آن فرصت مناسبی را برای سرمایه گزاران و کسانی که می‌خواهند مکانی ارزان برای سرمایه گزاری پیدا کنندفراهم آورده است.
این روستا در حد فاصل پنج روستا واقع شده است از سمت راست در دو کیلومتری روستا‌های دهگاه و حاجی آباد و از سمت چپ به روستا‌های آقایی و زواریجان و از شمال به روستاهای غپانبری و کوشک منتهی می‌شود.
این روستا در تابستان میوه‌های فراوانی چون زردالو، انگور، سیب ،گردو و بادام را دارا است.فرش ، جاجیم، و گلیم بافی هنر زنان این دهستان است.
امام زاده زواریان معروف به شاه زواریجان نیز در ۵ کیلومتری جاده روستای دره صیدی قرار دارد.
رسم ورسوم ازدواج در روستای دره صیدی: جشن عروسی در این روستا چهار شبانه روز طول می‌کشد قبل از شروع شدن رسمی، مراسم ازدواج خانواده داماد از هر چیزی که برای شام عروسی نیاز است مانند چای ، برنج، سیب زمینی ، و... مقدار سی کیلو در مراسمی به نام جرج برون به خانه عروس برده می‌شود , در این مراسم اهالی سینی به سر این مواد را به خانه عروس می‌برند، در برگشت خانواده عروس جهازی را که برای عروس تهیه کرده اند به خانه داماد می‌فرستند,این مراسم جهاز برون نام دارد و بعد از این مقدمات مراسم رسمی جشن آغاز می‌شود.
شب اول شب جوان نشان نام دارد در این شب در هر دو خانواده، عروس وداماد، جوانهای فامیل و دوستان نزدیک عروس وداماد را دعوت می‌کنند ، عروس و دوستانش در منزل پدر عروس به شادی وپای کوبی می‌پردازند در منزل داماد نیز همین برنامه برقرار است با این تفاوت که در این شب داماد را به حمام می‌برند این اتفاق در اواخر شب اتفاق می‌افتد و به داماد حمام معروف است در حمام دوستان داماد بسیار سر به سرش می‌گذارند و باهم میرقصند .
شب دوم که به شب حنا بندان معروف است هر دو خانواده مهمان‌های بیشتری را دعوت می‌کنند در این شب پس از رقص وشادی و صرف شام خانواده داماد به همراه مهمانهایشان به خانه عروس می‌روند و خانواده عروس با شربت و شیرینی از آنها پذیرایی می‌کنند پس از مدتی رقص وشادمانی داماد به میان زنها می‌رود وبا عروس خود میرقصد و شادمانی می‌کند و با هدیه دادن حنا به مهمانان از آنها پذیرایی می‌کند و سپس در آخر مراسم هدیه هایی بین هر دو خانواده رد و بدل می‌شود.
در ابتدای روز عروس و داماد هر دو به آرایشگاه می‌روند و خود را برای همدیگر زیبا می‌کنند،در شب سوم که شب عروسی است هزینه مهمانی بر عهده داماد است و هر خانواده از مهمانهایش در خانه خود پذیرایی می‌کند.
مهمانهای داماد پس از صرف شام در حالی که پای کوبی و شادمانی می‌کنند در اواسط شب به همراه داماد به خانه عروس می‌روند و پس از مدتی پای کوبی داماد به میان زن‌ها رفته مقداری پول در میان کفش‌های عروس می‌گزارد و از او می‌خواهد تا برای رفتن کفش هایش را بپوشد ولی عروس لباس گشادش را بهانه کرده و از رفتن سر باز می‌زند در این هنگام داماد برادر بزرگش را صدا زده و از او کمک می‌خواهد برادر بزرگ داماد با شالی قرمز کمر عروس را به صورت نمادین می‌بندد و این کار را برای جمع وجور شدن لباس عروس انجام می‌دهد و در موقع بستن شال مبلغی پول به عنوان هدیه در شال عروس می‌گزارد و به گونه ای عروس را برای رفتن تشویق می‌کند در این هنگام عروس با داماد به راه می‌افتد,مسافت خانه عروس تا خانه داماد به صورت پیاده پیموده می‌شود،پدر ومادر عروس در این سفر نمی‌توانند عروس را همراهی کنند، در این مسافت خواهر‌های داماد و فامیل هایشان در اطراف آنها چوکه که نوعی رقص محلی است را انجام می‌دهند و فامیل‌های عروس بخصوص برادر و خواهرهای عروس و فامیل‌های درجه یک عروس بسیار مواظب عروس خود هستند تا او سالم به خانه داماد برسد زمانی که به نزدیک خانه داماد رسیدند فامیل عروس جلوی عروس را می‌گیرند و از حرکت او جلو گیری می‌کنند در این هنگام مادر عروس باید برای خوش آمد گویی عروسش به پیشواز بیاید تا عروس از طرف خانواده اش اجازه پیمودن ادامه مسیر را پیدا کند.
در روز چهارم عروسی خانواده عروس به همراه هدیه هایی برای خوردن ناهار به خانه داماد می‌آیند تا هم از سلامت دختر خود با خبر شوند و هم هدیه هایی را در روز سوم عروسی که به پا تختی معروف است تقدیم خانواده داماد کنند در روز پا تختی خانواده عروس اسباب و اثاثیه منزل کادو می‌آورند و خانواده داماد پول کادو می‌آورند واین گونه عروسی پایان می‌یابد .

منبع:
http://darehseydi.blogfa.com/
http://www.darehseydi.blogfa.com/cat-4.aspx