قالی هریس گونهای
قالی ایرانی و آذربایجان از صنایع دستی همین خطه است که امروزه و در گذشته تولید میشده است.
هریس در کنار جاده ای که
تبریز را به شهرستان
اهر متصل میکند قرار دارد.
از نظر
قالی بافی معروفیت زیادی دارد و فرشهای ابریشمی و پشمی و خوش آب و رنگ آن از
دیر زمان مطلوب بازارهای داخل و خارج بوده است.
فرشهای
هریس با وجود آنکه همگی در یک سبک بافته میشود ولی کمتر مشابه یکدیگر هستند.
قابلیتهای
قالی آذربایجان تنها به قالیهای نفیس
تبریز و تابلوبافی سردرود و یا نقش ماهی
خوی و یا ... نیست، بلکه قالیهای درشت
بافت مناطقی نظیر
هریس مهربان خوانمرودو مهرام و هیق خود داری اعتبار و جایگاه جهانیست.
قالی بافان
هریس در گذشته از به کاربردن نقشه، احتراز مینمودند و اغلب
...مشاهده کامل متن فرشهای خود را به کمک حافظه میبافتند. بافندگان محلی سابقاً پشمهای مورد مصرف خود را از گوسفند ان ایل شاهسون تأمین میکردند.
راحله، افشان، حیات، تاجری، صمدخانی، پیشیکلی، چلینگری، علی اصلان، سیل آپادان یا صبوری، قره قاش، خاتون نقشه، ماری، اشرف، کف ساده، اسماعیل بگ، یدی گل، حافضعلی، دستمال نقشه،اسامی نقشه هایی که از قدیم در هریس بافته میشد.
البته امروز بیشتر طرحهای صمد خان، تاجری، صبوری، یدی گل، علی اصلان، اسماعیل بیک، چلینگر، افشان و تلفیقی هریس بافته میشود.
اندازههای: ۵/۱×۱، ۴×۳، ۲×۲، ۵/۲×۵/۳، ۳×۲ 3*3 متر با رجشماره ۱۵ تا ۳۰ به بالا معمولا رواج دارد. در بخش مرکزی هریس قالیهایی با رجشمار ۴۰ به بالا نیز بافته میشود.
اکثر بافندگان این ناحیه را بانوان تشکیل میدهند.
در قالیهای هریس رنگهای تیره و تلخ با هارمونی خاصی به کار میروند از قبیل: سرمه ایی تیره، قهوه ایی سیر، قرمز روناسی، مسی، سبز تیره وبنفش زردو ابی ... که همان طور که گفته شد از رنگینههای گیاهی اطراف بدست میآیند که عبارتند از: روناس، ذلیر، تولوخ کولی، پوست پیاز، قره چوپ (چوب سیاه)، نیل کلکته، دوه قولاغی (گوش شتر) ریشه اشگون که در رنگرزی سنتی رایج است.
همچنین برای دندانه دادن از سنگ قیناخ، زاج سفید، اکسید آهن و دوغ استفاده میکنند. لازم به ذکر است، دوغ فقط با روناس به کار میرود.
در قالیهای هریس میتوان هم کنتراست از حیث تیره و روشن اشاره کرد و هم کنتراست از حیث ریتمهای متنوع رنگی و هم چنین کنتراست در نقشهای ریز و درشت از مواردیست که میتواند در آنها به طور مشروح سخن راند.
منابع : wikipedia.org - yjc.ir