روستای آبادان در 25 کیلومتری شمال
ایرانشهر قرار گرفته است.
این روستا از اطراف توسط کوه‌ها و تپه‌های بلند شنی محصور شده و از سطح دریا در حدود 518 متر ارتفاع دارد.
اقلیم روستا گرم و خشک با
بهار و پاییز مطبوع و زمستان‌های سرد و تابستان‌های گرم است.
قدمت روستای ابادان به
دوره قاجاریه مربوط است، ولی آثار تاریخی به جا مانده در پیرامون آن از استقرار جماعات انسانی در دوره‌های تاریخی بسیار دور حکایت دارد.
مردم روستای ابادان به زبان بلوچی سخن می‌گویند و مسلمان و مذهب تسنن دارند.
اقتصاد روستای ابادان بر پایه فعالیت‌های زراعی، دامداری و باغداری استوار شده است. گروهی از مردم روستا در امور خدماتی و تولید صنایع دستی اشتغال دارند.
مهم‌ترین محصولات زراعی و باغی این روستا مشتمل بر گندم، جو، ذرت و انواع میوه‌های گرمسیری مانند هندوانه، خربزه،
انگور و
خرما می‌باشد.
دامداری نیز، با پرورش گاو گوسفند و تولید انواع لبنیات رونق دارد. زنان و دختران روستایی با
بافت و تولید انواع گلیم، حصیر و سوزن‌دوزی‌های بسیار زیبا و ظریف، در افزایش درآمد خانوار روستایی
...مشاهده کامل متن نقش مهمی ایفا می‌کنند.
روستای ابادان در ناحیه بیابانی - کوهستانی استقرار یافته و بافت مسکونی متمرکزی دارد.
بیشتر خانه‌های روستا در یک طبقه با سقف مسطح با در و پنجره‌های کوچک ساخته شده‌اند.
اغلب خانه‌ها، راهرویی دارند که بخش بیرونی خانه را به محوطه درونی (هال، نشیمن‌گاه و اتاق‌ها) متصل می‌کند.
حیاط خانه‌ها، عموماً وسیع است و در پیرامون آن انبار غله، مکانی برای قرار دادن ابزارآلات کشاورزی و بعضاً تنور خانه تعبیه شده است. خانه‌های قدیمی غالباً از خشت، گل، سنگ و شاخ و برگ درختان ساخته شده‌اند، در ساخت خانه‌های نوساز از آجر، آهن، سنگ و مانند آن نیز استفاده می‌شود.
ابادان، از روستاهای دشتی و بیابانی است، که چشم‌اندازهای طبیعی زیبا و قابل توجهی دارد. باغات میوه و نخلستان‌ها، در پیرامون روستا گسترده شده و جلوه‌ای زیبا به آن بخشیده‌اند.
چشم‌انداز بیابانی روستا همراه با تپه‌های شنی نسبتاً بلند از دیگر مناظر جالب توجه این روستا است.
آثار انسان ساخت بسیاری بر روی تپه‌ها و پیرامون روستا به جا مانده است، که به احتمال زیاد به دوران باستانی مربوط می‌شوند. اگرچه محوطه باستانی - تاریخی ابادان، هنوز مورد گمانه‌زنی‌های دقیق باستان‌شناسی قرار نگرفته، به نظر می‌رسد، در گذشته به عنوان مکانی برای برقراری ارتباط نواحی شمال شرق ایران با بندر چابهار کاربرد داشته است.
مردم روستای ابادان در اعیاد بزرگ ملی و مذهبی به جشن و شادی می‌پردازند. در روز عید فطر لباس نو بر تن می‌کنند، غذاهای لذیذ و خوشمزه می‌پزند و با مراسم خاصی نماز عید و دید و بازدید از بزرگان و مردم روستا را برگزار می‌کنند.
عید قربان را نیز، با قربانی کردن گوسفند و احسان گوشت آن در میان مردم و بازدید از حجاج روستا جشن می‌گیرند و در میلاد پیامبر (ص) به مولودی خوانی و جشن و شادی می‌پردازند.
موسیقی آواها و ترانه‌های بلوچی، با همراهی سازهای تار و نی به محافل جشن و شادی روستا رونق ویژه‌ای می‌بخشد. چوب بازی و رقص چوب، از جمله رقص‌های محلی رایج روستاست که در جشن‌های سنتی و مراسم عروسی برگزار می‌شود.
از بازی‌های رایج این روستا می‌توان به بازی مهیج و گروهی هفت سنگ اشاره کرد.
اغلب مردم روستای ابادان از پوشاک محلی بلوچی استفاده می‌کنند.
پوشاک مردان عبارتند از: دستار، سربند، شلوار گشاد، پیراهن بلندی که از دو پهلو چاک دارد، جلیقه، کفش و گیوه. زنان نیز، از چادر، نقاب، پیراهن بلند، سربند، کفش و سایر پوشش‌های متداول زنانه استفاده می‌کنند.
صنایع دستی روستای ابادان مشتمل بر گلیم‌بافی، حصیربافی و انواع سوزن‌دوزی‌های ظریف و زیبا است که اغلب جنبه تزیینی دارند.
از معروف‌ترین سوغاتی‌های این روستا می‌توان به خرما و سوزن‌دوزی‌های منحصر به فرد آن اشاره کرد.
حلوا، شلو، تباهک، شیلانچ و کباب تنورچه از غذاهای خوش‌طعم و لذیذ این روستا است.
منبع:
http://www.ghatreh.com
http://www.asrehamoon.ir
http://tnews.ir
http://www.negahmedia.ir
