مزار امامزاده احمدالرضا در پنج کیلومترى جنوب غربى شهر تربت حیدریّه و در میان روستاى سرسبز بورى آباد قرار دارد.
بقعه، در یک باغ مصفّا و زیبا که بیش از یک هکتار است و به طرز زیبایى جدول بندى و فضا سازى شده، قرار دارد و آب نمایى در ابتداى باغ، بر طراوت فضا افزوده و در فصل‌هاى خوب سال، تفرجگاه زایران زیادى است.
بقعه، به صورت هشت ضلعى و هر ضلع آن چهار متر مى باشد که به غیر از در غربى ـ که
ایوان ورودى محسوب مى گردد ـ در جهات دیگر، دو طاقنما با سکّویى تعبیه شده و در سه جهت دیگر، درى به حرم باز مى شود.
بقعه، از داخل به صورت مربّع و به ابعاد 8×8 متر مى باشد که در ارتفاع پنج مترى دیوار با ایجاد طاقنما در زاویه، به هشت ضلعى و سپس به دایره تبدیل گردیده و گنبد عرقچینى بنا بر آن استوار شده است.
در بالاى هر ضلع از بقعه که گنبد خانه در آن جاى داده شده، یک پنجره بزرگ و در ساقه گنبد نیز چند پنجره کوچک تعبیه شده است.
چهار درِ بقعه چوبى مى باشد و در وسط بقعه، ضریحى آب طلا و نقره قرار دارد که بر شکوه بنا افزوده است. بر روى در ورودى به داخل ضریح، کتیبه اى با عبارت زیر قلمزنى شده است: «ضریح مطهّر سلطان احمد الرضا به همّت هیأت امنا و زایرین، با نظارت ادارة اوقاف و امور خیریّة
تربت ...مشاهده کامل متن حیدریه به سال 1375 در اصفّهان اتمام یافت.
عمل حاج مصطفى روزگاریان».
ازارة این بقعه، تا اندازة 50/1 سانتى متر، با سنگ مرمر تزیین گردیده و الباقى آن گچکارى شده است. بنا از خشت و گل و آجر ساخته شده و ضخامت دیوار آن بیش از دو متر مى باشد.
گنبد بنا از خارج مطّبق و ارتفاع آن بیش از شش متر است. طرح جامع توسعة این بقعه، در حال پیگیرى است و به همین منظور، در شمال بقعه، زایرسرایی در دو طبقه در حال احداث مى باشد.
این بقعه متعلّق به دورة صفویّه می‌باشد، گنبد آجرى بالاى مقبره در چند نقطه ترک خوردگى هایى داشت که به احتمال قوى، از زلزله هاى فراوان منطقه به وجود آمده و اخیرا از سوى میراث فرهنگى مرمّت شده است.
اهالى، امامزاده احمد رضا را از فرزندان امام هفتم مى دانند و براى آن احترام فوق العاده اى قایلند.لذا، برخى معتقدند وى از نوادگان موسى مبرقع مى باشد؛ زیرا آنان به سادات رضاییه و رضایى و رضوى شهرت داشته اند.
بنابراین، به نظر مى رسد با گذشت زمان، احمد رضاییه به احمد رضا و سپس فرزند امام موسى کاظم شهرت پیدا کرده است؛ زیرا از سادات رضاییه که در خراسان حضور داشتند، مى توان به ابو عبداللَّه احمد
بن على
بن احمد النقیب
بن محمّد الاعرج
بن احمد
بن موسى المبرقع
بن امام جواد که مادرش دختر موسى النقیب
بن احمد
بن محمّد الاعرج بود و در طوس سکونت داشت، یاد نمود.
لذا برخى معتقدند، مزار کنونى از آن او مى باشد که به احمد رضا مشهور بوده است. این بنا به شمارة 11908 و در تاریخ 5/4/1384 به ثبت آثار ملّی و تاریخی رسیده است.
منبع:
http://www.khorasannews.com/
http://isna.ir/
http://shrines.blog.ir/
