دماوند از شهرستان‌های استان
تهران است که در ناحیه شمال خاوری استان قرار گرفته است
شهرستان
دماوند ، منطقه ای کوهستانی است که در قسمت جنوبی سلسسله جبال
البرز مرکزی و در قسمت شمال شرقی و 70 کیلومتری استان
تهران واقع شده است .
بخش اعظم این شهرستان کوهستانی است
این شهرستان
...مشاهده کامل متن دارای اقلیم نیمه خشک سرد است که در تابستان به علت گرمای شدید ،خشکی فیزیکی و در زمستان بدلیل سرمای فوق العاده ، خشکی فیزیولوژیک حاکم میگردد.
چون دماوند در میان کوههای برف گیر واقع است ، اراضی اطراف آن به واسطه فراوانی آب دارای باغهای متعدد و حاصلخیز است و روستاهای شمال غربی آن مانند احمد آباد و چشمه علاء و دشتمزار دارای باغستانهایی با میوه فراوان است .
بخش جنوبی این شهرستان که فاقدآبهای زیر زمینی و دارای مناطق نسبتا خشک است از آمادگی کمتری برای کشت بر خوردار است .
کشاورزی و دامپروری شغل اصلی مردم دماوند است, پرورش زنبور عسل ، یکی از شغل‌های قابل توجه بوده و عده زیادی را به خود مشغول کرده است .
آب کشاورزی در شهرستان دماوند از چشمه سارها، رودخانه‌ها و چاه‌های ژرف و نیمه ژرف تامین می‌شود و کشت به دو گونه آبی و دیمی انجام می‌گیرد.
از فرآورده‌های اطراف این شهرستان می‌توان تره بار، گندم، علوفه، سیب، گلابی و دیگر میوه‌های سردسیری، سیب زمینی، لوبیا سبز، سیب درختی و بیشتر میوه‌های سردرختی را نام برد
دام داری در شهرستان دماوند به دو طریق صنعتی و سنتی رایج بوده و دام داری‌های صنعتی شامل واحدهای گاوداری از نژادهای اصیل و خارجی است.
مراتع غنی و پر علف این شهرستان هر ساله در فصل‌های بهار و تابستان محل چرای ییلاقی دام داران بزرگ مهدی شهر (سنگسر) و سایر نواحی جنوبی این شهرستان است.
در کوههای اطراف دماوند درختان اورس ( سرو کوهی ) ، انجیر ، زرشک ، بادام کوهی و گیاهانی که کاربرد داروئی و صنعتی دارند مانند گل گاوزبان ، کاسنی ، گل ختنی ، خاکشیر ، قدومه ، گل بنفشه ، شیرین بیان ، باریحه ، بومادران ، گون ، کتیرا و روناس بطور پراکنده می‌روید
چندیت معدن فعال نیز در این شهرستان مشغول به فعالیت می‌باشد
مردم این شهرستان دارای دین اسلام و مذهب شیعه اند .
زبان مردم این شهرستان یکی از لهجه‌های قدیمی ( تاتی ) است . البته در بعضی مناطق لهجه‌های مازندرانی ، ترکی ، کردی هم صحبت می‌کنند .
در متون قدیمی دماوند به نام‌های گوناگونی از جمله ‹‹دنباوند›› نامیده شده است. در مورد وجه تسمیه‌ی نام این منطقه؛ مشخص است که نام آن از قله مشهور دماوند گرفته شده است.
وجه تسمیه نام کوه نیز به دلیل دما و گرمایی بوده که همیشه از نوک کوه خارج می‌شده است. فردوسی بارها از این شهر در شاهنامه نام برده و کوه دماوند را آشیانه سیمرغ، آموزنده زال پدر رستم دانسته است.
این شهر در سال ۳۰ هـجری قمری در زمان خلافت عثمان به دست مسلمانان فتح شد. دماوند در بردارنده‌ی آثاری از دوره‌های ساسانی و به خصوص سلجوقیان است.
این شهرستان در خاور تهران واقع شده و یکی از شهرهای قدیمی ایران است. دماوند در زمان آبادانی ری نیز آباد بود، و به عنوان یک آبادی خوش آب و هوا در قرون اولیه اسلام از آن یاد شده است.
با این وجود زمین لرزه‌های بسیار که خسارات فراوان و ویرانی‌های پیاپی نیز به همراه داشته در درازای تاریخ به سبب نزدیکی به کوه دماوند، بخش بزرگی از آثار این پیشینه را از بین برده است.
منبع:
http://www.abfartehran.ir/damavand/
http://www.damavand.ir/ShowPage.aspx?page_=form&order=show&lang=1&sub=0&PageId=34&codeV=1&tempname=Main
http://ichto.ir/Default.aspx?tabid=640
http://damavandiau.ac.ir/fa/contents/About_Damavand/Damavand_History
http://damavand.sbmu.ac.ir/?siteid=207&pageid=4714
