خمین

اقلیم : سرد
خمین، جنوبی‌ترین شهرستان استان مرکزی محسوب می‌شود از شمال به شهرستان اراک و سربند، از شرق به محلات، از جنوب به گلپایگان (استان اصفهان) و از غرب به الیگودرز (استان لرستان) محدود می‌گردد .
وسعت این شهرستان 2267 کیلومتر مربع است. مرکز آن در شهر خمین در ارتفاع 1800 متر از سطح دریا واقع گردیده است. شهرستان خمین دارای 1 شهر 2 بخش و 7 دهستان به مرکزیت شهر خمین می‌باشد و فاصله آن تا مرکز استان (اراک) 60 کیلومتر می‌باشد .
جمعیت آن در سال 1375، 118424 نفر بوده که از این تعداد 39 درصد ساکن در تنها نقطه شهرستان (خمین) بوده‌اند.
-این شهرستان تقریباً در مرکز کشور واقع گردیده لذا از لحاظ خصوصیات اقلیمی مختلف تأثیر پذیرفته و دارای شرایط آب و هوایی متغیری است. به طوری که آب و هوای معتدل کوهستانی در نواحی غربی و شمال غربی آن نمودار است.
به طور کلی دارای زمستانهای سرد تا بسیار سرد و تابستانها معتدل تا گرم در مناطق مختلف می‌باشد . در شمال غربی آن ادامة رشته کوههای زاگرس کشیده شده است تا از ارتفاعات آن می‌توان به کوههای بودجه، خود سنگ و کوه هفت سواران اشاره کرد.
بیشترین وسعت شهرستان از جمله شهر خمین در دشت وسیعی تا به طرف شرق کشیده و بین 1500 تا 2000 متر از ارتفاع دارد، واقع است. سوغات این شهرستان، محصول لبنی، باغی و عسل است و غالباً فعالیتهای اقتصادی ساکنین آن دامپروری و کشاورزی است.
پیشینه شهرستان خمین
محدوده شهرستان خمین امروزی ، در گذشته جزئی از ناحیه پهناور بلاد جبال (عراق عجم ) بوده که در طول تاریخ نامهای گوناگونی به خود گرفته است .
«یونانیان آن را مدیا می‌گفتند » چه آنجا سرزمین ماد بوده است . در متون جغرافیای اسلامی به نامهای کوهستان ، جبال ، جبل ، قهستان ، قوهستان و بالاخره عراق عجم نامیده شده است .
بعد‌ها قسمت وسیعی از عراق عجم را تیمره نام نهادند و سپس تیمره به تیمره علیا و تیمره سفلی تقسیم شد که تیمره علیا ، محدوده کنونی شهرستان خمین بوده است .
از منابع محدود چنین بر می‌آید که شهرت تیمره و خمین پیش از اسلام و قرون اولیه اسلامی بیش از دوره‌های بعد بوده است و آخرین منابعی که در آن از تیمره نام برده شده مربوط به قرن پنجم و هفتم هجری است و پس از آن تا چهارصد سال منابعی که روشنگر وضعیت ناحیه باشد در دست نیست .
لیکن در کتاب نزهت القلوب مربوط به قرن هشتم هجری از ویژگی‌های ناحیه فوق سخن به میان آمده که نشان می‌دهد به احتمال زیاد نام تیمره در زمان تألیف به « کمره » تبدیل یافته و گلپایگانی‌ها آن را کمردی خوانده اند .
نام « خمین » در منابع به صورت خمهین ، حمهین ، خهبین ، خماهین آمده است و برای اولین بار در کتاب تاریخ پیامبران و شاهان که هزار سال پیش نگاشته شده به نام خیمن اشاره شده است .
جغرافیای سیاسی
پس از مستقل شدن خمین از محلات و قبل از آن گلپایگان خمین و روستاهای آن بخش کمره را تشکیل می‌دادند در حال حاضر شهرستان خمین یکی از شهرستان‌های استان مرکزی می‌باشد که تا قبل از دیماه 1358 از شهرستان‌های استان مرکزی سسابق ( استان تهران ) محسوب می‌شد شهرستان خمین به وسعت 73/2208 کیلومتر مربع 5/7 درصد کل استان از شمال شرقی به محلات از شمال غربی به اراک و از شرق به بخش مرکزی از شهرستان محلات و از جنوب بهبخش مرکزی از شهرستان گلپایگان و از مغرب به بخش چاپلق ( غربی ) از شهرستان الیگودرز محدود است، نزدیک‌ترین شهر به آن گلپایگان در فاصله 41 کیلومتری آن و فاصله آن تا تهران 323 کیلومتر می‌باشد .
محیط طبیعی
شهرستان خمین در دشتی نسبتا" همواره قرار گرفته که از اطراف کوههای مختلفی آن را در بر گرفته اند. معروفترین ارتفاعات این شهرستان عبارتند از : کوه الوند به ارتفاع 2111 متر، کوه انگشت لیس، کوه بوجه سلطان و کوه دز.
پوشش گیاهی
پوشش گیاهی ای که در سطح در شهرستان خمین دیده می‌شود به طور تقریبی یکسان و یک شکل می‌باشد. بیشتر پوشش منطقه عمدتا" بوته و از لحاظ مراتع فقیر می‌باشد گونه‌های گیاهی بومی محل شامل: گون، کتیرا، پونه، کنگر، خارشتر، ملو، لاله سرخ و زرد می‌باشند.
جغرافیای اقلیمی
در قسمت جنوب استان مرکزی و تقریبا" در مرکز ایران قرار دارد ارتفاع آن از سطح دریا 1815 متر می‌باشد میزان بارندگی آن نزدیک به 340 میلیمتر است و زمستانی طولانی و سرد ¸تابستانی معتدل دارد از مهمترین کوهها و ارتفاعات این شهرستان کوههای بوجه انگشت لیس خودسنگ، دز، شنی ، و کوه هفت سواران را می‌توان نام برد.
منبع :http://ashmesian.com/
http://dadgostari-mr.ir/Default.aspx?tabid=1624
http://www.artmarkazi.ir/
http://khomein.gegli.com/