شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه دوست گرامی برای آشنایی با گشت و گذارهای دیگر دوستان از شبکه اجتماعی تیشینه دیدن کنید. مشاهده شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه فهمیه عابدی گزارش خطا مومیاییترسناکترین هاایتالیادیدن 8 هزار مومیایی کشف شده در موزه مرگموزه مرگموزه صومعه باشلق دیدن 8 هزار مومیایی کشف شده در موزه مرگموزه صومعه باشلق پوش پالرموی ایتالیا که نام موزه مرگ را به خود اختصاص داده است شما را به دنیای خالی از روح و شگفت انگیز هشت هزار انسانی می‌برد که در قرن شانزدهم در این مکان مومیایی شده و به صورت آویزان و یا خوابیده قابل مشاهده هستند. در سال 1599 راهبان راه جدیدی برای مومیایی کردن اجساد پیدا کردند و برای هر گروهی طبقه بندی‌های خاص قرار می‌دادند. به این معنی که راهبان را در یک راهرو ، مردان را در راهروی دیگر و زنان را در راهروی مختص به زنان مومیایی و آویزان می‌کردند. دوشیزه‌ها و کودکان هم در فرو رفتگی‌های خاص مومیایی شده و در این دسته بندی ویژه قرار می‌گرفتند.به علاوه افراد از نظر موقعیت‌های اجتماعی هم در دسته بندی‌های مختص به خودشان قرار گرفته اند . دکتران در یک راهرو ، دانشمندان در راهروی دیگر ، افسران دادگاه نظامی در یک محل و... همه مکان‌های ویژه خود را دارند. با اینکه بسیاری از اسکلت‌ها تا حدی از بین رفته اند ، اما هنوز اجسادی هستند که دارای پوست ، چشم و موهای سالم اند. از مهمترین نکات این موزه این است که به هیچ وجه در آن بوی نامطبوعی به مشام نمی‌رسد و به دلیل مومیایی شدن هیچگونه آلودگی در محیط وجود ندارد.همچنین پوشش اجساد پس از مومیایی شدن نشان از فقیر بودن و یا ثروتمند بودن آن‌ها داشته و نشان می‌دهد که افراد در چه سطحی از نظر مالی قرار داشته اند. نکته جالب توجه این است که طرز پوشش بسیاری از این اجساد در بحبوحه جنگ جهانی دوم نشان از امید و شوق زندگی در آن‌ها می‌داده است. درباره باشلق لازم است بدانید به نوعی کلاه می‌گویند که راهبان معمولا بر سر می‌انداختند که تا زیر ابرو را می‌پوشانده و متصل به شنل‌های بلندی بوده است.ریشه این واژه ترکی است و بعضی از تیشرت‌های تولید شده امروز نیز دارای باشلق هستند. ارسال مطالب بیشتر
دیدن 8 هزار مومیایی کشف شده در موزه مرگموزه صومعه باشلق پوش پالرموی ایتالیا که نام موزه مرگ را به خود اختصاص داده است شما را به دنیای خالی از روح و شگفت انگیز هشت هزار انسانی می‌برد که در قرن شانزدهم در این مکان مومیایی شده و به صورت آویزان و یا خوابیده قابل مشاهده هستند. در سال 1599 راهبان راه جدیدی برای مومیایی کردن اجساد پیدا کردند و برای هر گروهی طبقه بندی‌های خاص قرار می‌دادند. به این معنی که راهبان را در یک راهرو ، مردان را در راهروی دیگر و زنان را در راهروی مختص به زنان مومیایی و آویزان می‌کردند. دوشیزه‌ها و کودکان هم در فرو رفتگی‌های خاص مومیایی شده و در این دسته بندی ویژه قرار می‌گرفتند.به علاوه افراد از نظر موقعیت‌های اجتماعی هم در دسته بندی‌های مختص به خودشان قرار گرفته اند . دکتران در یک راهرو ، دانشمندان در راهروی دیگر ، افسران دادگاه نظامی در یک محل و... همه مکان‌های ویژه خود را دارند. با اینکه بسیاری از اسکلت‌ها تا حدی از بین رفته اند ، اما هنوز اجسادی هستند که دارای پوست ، چشم و موهای سالم اند. از مهمترین نکات این موزه این است که به هیچ وجه در آن بوی نامطبوعی به مشام نمی‌رسد و به دلیل مومیایی شدن هیچگونه آلودگی در محیط وجود ندارد.همچنین پوشش اجساد پس از مومیایی شدن نشان از فقیر بودن و یا ثروتمند بودن آن‌ها داشته و نشان می‌دهد که افراد در چه سطحی از نظر مالی قرار داشته اند. نکته جالب توجه این است که طرز پوشش بسیاری از این اجساد در بحبوحه جنگ جهانی دوم نشان از امید و شوق زندگی در آن‌ها می‌داده است. درباره باشلق لازم است بدانید به نوعی کلاه می‌گویند که راهبان معمولا بر سر می‌انداختند که تا زیر ابرو را می‌پوشانده و متصل به شنل‌های بلندی بوده است.ریشه این واژه ترکی است و بعضی از تیشرت‌های تولید شده امروز نیز دارای باشلق هستند.
