خسروآباد از روستاهای شهرستان
بیجار است که در 45 کیلومتری
بیجار واقع شده است.
این روستا از روستاهای مشهور گروس در منطقه چنگ‌الناس است که از شمال به کوه قازیله از شمال غرب به کوه دوکوه و از جنوب به
کوه هزار لیلی ختم می‌شود.
ارتفاع خسروآباد از سطح دریا یک‌هزار و 840 متر است و اقلیمی سرد و خشک دارد، آب و هوای آن در زمستان سرد و خشک و در
بهار و تابستان معتدل و مطبوع است.
تاریخ بنای روستای خسروآباد به اواخر
دوره زندیه و اوایل
دوره قاجاریه مربوط می‌شود اما وجه تسمیه خسروآباد بدان جهت است که خسروخان اردلان، والی
کردستان در زمان آقامحمدخان قاجار در توسعه و آبادانی روستا و ایجاد بناها و ساختمانهای عام المنفعه و نیز قلعه داخل روستا نقش موثری داشته است.
مردم روستای خسروآباد به زبان کردی سخن میگویند، مسلمان و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند.
درآمد اکثر اهالی از فعالیتهای زراعی و دامداری تامین می‌شود و گروهی نیز در بخش خدمات و تولید صنایع‌دستی از جمله
قالیبافی اشتغال دارند.
کشت دیم و آبی در روستا رواج دارد و باقی اراضی
...مشاهده کامل متن روستا به صورت مرتع و بوتهزار است.
از مهمترین محصولات زراعی روستا میتوان به گندم، جو، نخود و یونجه اشاره کرد.
انگور، زردآلو و سیب از انواع محصولات درختی و هندوانه، گوجهفرنگی و خیار نیز از محصولات جالیزی روستا است.
خانهها و فضاهای درونی روستا با تاثیر از شرایط طبیعی، نوع معیشت و فعالیت خانوارهای روستایی شکل گرفته است.
اکثر خانههای روستا یک طبقه با سقفی مسطح ساخته شدهاند و مصالح عمده به کار رفته در آنها شامل آجر، خشت، گل و چوب است.
انواع درختان برافراشته چنار، بید، صنوبر و انواع گیاهان دارویی گل گاوزبان، گل بابونه، گل ختمی، گل سفید، شیرین بیان، خاکشیر، آویشن، غازیاغی، شنگ، گوشت برخیله، گل زرد، گون و گل محمدی,مراتع سرسبز، رودخانه پرآبی که از جنوب روستا میگذرد، از زیباییهای شگفتانگیز طبیعت این روستا است.
مسجد خسرو آباد نیز یکی از منحصر به فردترین بناهای تاریخی این روستا است.
این مسجد زیبا همانند تمام مساجد کردستان به شیوه خاص و متاثر از دارالحسان یا همان مسجد جامع سنندج بنا شده شیوه‌ای که از فرهنگ و جغرافیای آن متاثر گشته و در حقیقت یکی از زیباترین آثار تاریخی در این منطقه است.
این روستا یک قلعه دارد که فقط بخش هایی از آن در ضلع شمالی باقی مانده است . بر مبنای سخن گذشتگان در مقابل مدخل ورودی قلعه به سمت مشرق یک خیابان مشجر تا روستای حاجی آباد وجود داشت که اکنون از بین رفته است .
از دیگر بناهای با ارزش روستا مقبره ای بسیار زیبا به فرم چهار طاقی با گنبدی زیبا است و به (حاج اللهیار خان امیر علایی) و خانواده وی تعلق دارد . امیر علا یی در دوره قاجار در توسعه و عمران روستا نقش بسیار موثری داشت .
تمام ساختمانهای این روستا از خشت و آجر است و مسجد و مقبره آن تمامی از آجر ساخته شده است .
از دیگر بناهای شهر بقایای یک منزل قدیمی متعلق به امیر علایی است که از آن تنها سردر و هشتی و چند اتاق در حیاط باقی مانده است , سردر با شکوه این ساختمان نشانگر عظمت معماری و اهمیت روستا است.
در این روستا بقایای مدرسه ای قدیمی نیز در کنار مقبره مادر امیر علایی به جای مانده است .
این مدرسه ظاهرا در سال ۱۳۰۲ شمسی تاسیس شد و بعد از مدرسه بیجار دومین مدرسه این شهرستان بود .
روستای خسروآباد در زمان ناصرالدین شاه جزیی از دارالملک گروس به شمار می‌رفت و امیر نظام گروسی در قلعه آن بود .
منبع:
http://khosrowabad.loxblog.com/page.php?p=1
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13930101001445
http://news.hit.ir/?p=5977
http://www.negahmedia.ir/media/show_video/294
http://www.irancaves.com/fa/reportdetail.aspx?ID=101
http://salvatabad.blogfa.com/
