بریس نام یکی از روستاهای
چابهار است،به لحاظ آخرین تقسیمات کشوری، بریس در دهستان نگور از بخش دشتیاری شهرستان
چابهار واقع و فاصله آن ازمرکز بخش «نگور» 44کیلومتر است.
آبادی بریس که اخیراً به بندر صیادی تبدیل شده در حاشیه ساحلی شمالی دریای عمان در دهانه خلیج کوچکی واقع است. ارتفاع بریس از سطح دریا 10متر و حداقل عمق آب در خور4 متر است.
چیزی که بریس را از روستاهای دیگر
ایران شگفت انگیزتر می‌کند
بافت سنگی این روستا است. بریس روی لایه‌های ماسه سنگی متراکم و صدفداری تشکیل شده که عمر آنها به دوران سوم زمین شناسی می‌رسد.
اگر گذارتان به
روستای بریس بیفتد، می‌توانید بیرون زدگی‌های این لایه‌های ماسه ای را در صخره‌های مشرف به ساحل جنوبی ببینید که زیبایی و کهنگی زمین را به رختان می‌کشند.
بریس، روستای آفتاب زده است. جایی که درجه حرارت آن در تمام طول سال بین 16 تا 36 درجه سانتی گراد در نوسان است و این دلیل خوبی است تا اقلیم این روستا را از بارندگی جدا بیندازد.
باران در بریس آنقدر نایاب است که اگر روزی در این روستا باران ببارد، در حد فاصل کوههای مشرف به بریس و نوار ساحلی، تالاب عظیمی شکل می‌گیرد. تالابی که اگر بتوانید
...مشاهده کامل متن آن را ببینید، بی شک یکی از زیباترین منظره‌های طبیعی دنیا بوده است که شانس دیدنش را داشته اید!
با این حال بریس جایی نیست که بخواهید به عنوان یک گردشگر مدتی در آن اقامت داشته باشید.
برای دیدن بریس بهتر است یکی از شهرهای بزرگ اطراف را به عنوان اقامتگاه انتخاب کنید و نام این روستا را در لیست گشت و گذارهای چند روز آینده تان قرار دهید.
اما پیشنهاد میشود که دیدن این روستا را با ویژگی‌های خاص فرهنگی و طبیعی اش از دست ندهید. به خصوص باقیمانده‌های مسجد باستانی این روستا را که اگرچه عمر دقیق آن مشخص نیست، اما یادگاری از چند صد سال سکونت مردمان روستا به شمار می‌رود.
در امتداد ساحل دریای عمان، قبل از رسیدن به بندر بریس فعلی، چند خانه متروک را می‌بینید که روزگاری مأمن صیادان و بومیان بریس بوده اند. حدود صد سال پیش، بریس 35باب خانه و 30 شناور داشت که کفاف اقامت بلوچ‌ها و میدهای این روستا را می‌دادند.
میدها ماهیگیران و لنج داران و ملوانانی بودند که بر اوضاع اقتصادی روستا تسلط بیشتری داشتند و کارگران زیادی را برای صیادی به کار می‌گرفتند.
با این حال، این روزها اگرچه 35 خانه روستا جای خود را به صدها خانه داده اند و خانه‌های قدیمی روستا متروک مانده اند، اما صیادی هنوز هم در بریس حرف اول را می‌زند.
قرار گرفتن این روستا در حاشیه ساحلی شمالی دریای عمان و در دهانه خلیجی کوچک از این دریا مهم‌ترین دلیل تبدیل این روستا به بندری صیادی بوده
است. صیادان بریس، بیش از هر چیز به خاطر سید میگو و کوسه ماهی معروف هستند اما حلوای سفید و سیاه، سنگسر قباد، هوور، شیر، شوریده و سرخو صیدهای دیگری هستند که بریسی‌ها به کشورهای همسایه صادر می‌کنند.
منبع:
http://www.negahmedia.ir
http://www.tebyan.net
http://beriss.blogfa.com/post-101.asp
