اقلیم : گرم
شهرستان
کهنوج یکی ازشهرستان‌های استان
کرمان در جنوبی‌ترین نقطه این استان واقع شده است. شهرستان
کهنوج در اصل روستایی از دهستان‌های سرمشک، بخش‌ساردوییه (شهرستان
جیرفت) بوده و از این رو تاریخ آن به شهرستان
جیرفت وابسته است.
نام کنهو(ج)را به معنای کَهن نو (قنات نو) دانسته‌اند.قنات اصلی این آبادی،
...مشاهده کامل متن قنات شیخ‌آباد بوده و قنات نو پرآب در کنار قلعه قدیمی که به کلات مشهور بوده واقع شده و باعث پیشرفت این آبادی شده است.
شهرستان کهنوج از شمال به بم و جیرفت از خاور و جنوب خاوری به ایران‌شهر و نیک‌شهر (سیستان و بلوچستان)، از جنوب به شهرستان جاسک (استان هرمزگان) و میناب (هرمزگان) و از باختر به شهرستان‌های رودان و حاجی آباد (استان هرمزگان) محدود می‌شود.
مرکز کهنوج در 86 کیلومتری جنوب سبزواران و در مسیر راه بندرعباس ـ سبزه واران قرار گرفته است.
آب و هوای کهنوج گرم و خشک و میزان بارندگی سالانه 180 میلی‌متر است. کشاورزی و دام داری از پیشه‌های اصلی مردم این شهرستان بوده و آب کشاورزی از کاریزها، چاه‌های نیمه ژرف و رود فراهم می‌شود.
نواحی کوهستانی
وجود کوههای نسبتا مرتفع دارارتفاع متوسط۲۰۰۰متر درجنوب غربی درشمال وشمال غربی درشمال شرقی که همانند دیواری اطراف آن رافراگرفته‌است ار تفاعات این منطقه دنبالهٔ رشته کوههای زاگرس و کوههای پراکنده مرکزی است که از شمال به جنوب از ارتفاعات شهرستان می‌توان:کوههای بشاگرد در جنوب غربی کوههای چجبال بارز در شمال شرقی را نام برد.همچنین می‌توان کوههای کلمرز و گرم و کوه شهری و کوه شاه نیز نام برد.
که ارتفاع متوسط انها به ۲۰۰۰متر می‌رسد به دلیل نفوذ توده‌های گرافیتی در بخشی از این ارتفاعات معادن کرومیت ایجاد شده‌است.مناطق کوهستانی کلمرز و بشاگرد نیز در این شهرستان قرار دارد.
رودخانه‌ها
اکثر رودخانه‌هایی که در کهنوج جریان دارند فصلی هستند و تنها رود دایمی این شهرستان هلیل رود است که پس از مشروب نمودن قراءجیرفت وارد شهرستان کهنوج می‌شود و از جلگه رود بار گذشته وبه جازموریان که واقع در انتهای خاوری شهرستان کهنوج است منتهی می‌شود و یکی از رودهای دائمی است از ارتفاعات پا سفید سر گریچ و کوه شاه در شهرستان کهنوج و اسفندقه در شهرستان جیرفت سرچشمه می‌گیرد سپس وارد شهرستان رودان از توابع هرمزگان می‌شود و به میناب منتهی می‌شود.
از رودخانه‌های فصلی کهنوج می‌توان رودخانه کم سفید را نام برد.
معدن تیتانیوم
این معدن که هنوز در دست مطالعه‌است در ۲۵ کیلومتری جنوب کهنوج در بند کوه واقع است که یکی از معادن بزرگ جهان می‌باشد وسعت این معدن حدود ۳ کیلومتر مربع وعمق کانسارهای ان از ۲ الی ۱۰متر می‌باشد.
کانسنگ این معدن ۴۲ میلیون تن می‌باشد والیمنیت ان ۲/۲ میلیون تن براورد شده‌است. کانی اصلی این معدن ایلمنیت منیتیت ووایاد یوم است.
کهنوج از دو واژه (کهن) و (نو) (قنات نو) تشکیل شده‌است و چون عامل آبادانی و پیشرفت آنجا فردی بنام ((ملک دینار صفاری)) بوده به ((کهنوج دینار)) هم معروف است
وی علاوه بر احداث چند رشته قنات قلعه‌ای نیز بنا نهاد که اکنون ویرانه‌های آن به ((قلعه ضرغام)) معروف است.
از آثار تاریخی این شهر قلعه تاریخی می‌باشد که مرکز حکومت ضرغام از طایفه خوانین می‌باشد، بر جای مانده‌است و بعد از پیروزی انقلاب اسامی این قلعه تخریب شده و بعد از گذشت چند سال از انقلاب اسلامی مکان قلعه توسط شهرداری به منبع آب آشامیدنی تبدیل شد که با پیشنهاد استانداری کرمان این منبع آب مکان مناسبی قرار نگرفت و مردم هیچ استفاده‌ای از آن نکردند و در حال حاضر قسمت کمی از این قلعه بازسازی شده‌است و هیچ استفاده‌ای از آن نمی‌شود.
کهنوج از شهرهای استان کرمان است که جنوب شرقی کشور ما و از طرف شرق به شهرستان رودبار جنوب و از طرف غرب به شهرستان منوجان و شمال آن شهرستان جیرفت و جنوب آن شهرستان قلعه گنج از نظر استراتژیک موقعیت نسبتاً نظامی می‌باشد چرا که به دلیل عبور کاروانان در ایام قدیم که از هر سو مردمشاهد راهزنان و دزدان بودند باعث شده که پس از انقلاب شکوهمند ایران و با تدابیر امنیتی مسئولین امروزه در یک موقعیت بسیار امن و آرامش قرار بگیرد.
محصولات کشاورزی این شهرستان را گندم، جو، بنشن، تره‌بار، مرکبات، خرما و گردو تشکیل می‌دهد. قالی‌بافی نیز مانند سایر شهرهای استان کرمان در این شهرستان رایج است.
اقتصاد کهنوج بر پایه کشاورزی، دام‌داری و قالی‌بافی استوار بوده و گندم، جو، مرکبات، خرما، تره‌بار و تا حدودی قالی صادرات این شهرستان را تشکیل می‌دهند.
مسیرهای ارتباطی این منطقه به اطراف را راه کهنوج ـ سبزواران به سوی شمال به درازای 86 کیلومتر و کهنوج ـ بندر عباس به درازای 195 کیلومتر به سمت جنوب باختری تشکیل می‌دهد.
براساس سرشماری سال 1375 جمعیت شهرستان کهنوج 194936 نفر و جمعیت شهر کهنوج 22558 نفر، شامل 4036 خانوار بوده است.
مردم این شهرستان مسلمان شیعه هستند و به زبان فارسی با گویش محلی صحبت می‌کنند. برخی از طوایف رودباری از جمله کندر در این منطقه زندگی می‌کنند.
منبع :http://www.irancities.ir/
http://portal2.moi.ir/
http://golshn12.blogfa.com/
http://kermangasht3000.blogfa.com/
