تنگ بستانک یا بهشت گمشده، در گوشه شمال غرب در فاصله 120 کیلومتری
شیراز و در ناحیه ای خوش اب و هوا به نام کامفیروز از توابع شهرستان
مرودشت واقع شده است
بهشت گمشده در منطقه ای به وسعت بیست هزار هکتار واقع شده و ارتفاع آن از سطح دریا 1740 متر است.
از دامنه‌ی کوه‌های شمال غربی و مغرب دشت کامفیروز خط سبزی آغاز شده و به سوی غرب امتداد دارد.
مساحت ان حدودا 20000 هزار هکتار بوده و میانگین ارتفاعی ان بین 1700_3700 متر می‌باشد.
تنگ بستانگ منطقه ای است عمدتاً کوهستانی با پوششی جنگلی دارای تابستان‌های خشک و زمستان‌های بسیار سرد که با ریزش برف و یخبندان همراه است. میانگین درجه حرارت منطقه بین ۱۴ – ۱۶ درجه و متوسط بارندگی آن ۴۷۹/۴۲ میلی متر می‌باشد.
منطقه حفاظت شده تنگ بستانک، بخشی از حوزه زاگرس میانی و حوزه آبخیز رود کر( (korمی‌باشد که در امتداد شرقی رشته کوه
دنا واقع شده است.
موقعیت جغرافیایی تنگ بستانک امکان ارتباط جاده ای آن با
تخت جمشید و
نقش رستم و
پاسارگاد و چشم انداز‌های طبیعی ابشار مارگون و تنگ براق به این منطقه اهمیت ویژه ای داده است.
تنگ بستانک درگذشته بیشتر شهرت
...مشاهده کامل متن محلی داشته,در گذشته استفاده از منابع آب این منطقه برای آشامیدن و کشاورزی و گردشگری موردی جوامع محلی برای روستاه‌های پایین دست بود وتا اواخر دهه 50 برای شهرنشینان نامی آشنا نبوده و کمتر گردشگری داشت، اما از اوایل دهه 60 این منطقه کم کم توسط گروههای کوهنوردی و گردشگری معرفی شد و به خاطر زیباییهای خیره کننده اش توسط بازدیدکنندگان بهشت گمشده نام گذاری شد.
این مکان در بهار و تابستان مورد استفاده بازدیدکنندگان قرار میگیرد و در چهار ماه اردیبهشت، خرداد، تیر، مرداد بیشترین بازدیدکننده را دارد.
بهشت گمشده یکی از پرباران‌ترین مناطق استان فارس و تامین‌کننده منابع عمده‌آب سد درودزن، دریاچه‌های بختگان،طشک و همچنین اراضی کشاورزی دشت‌های حاصلخیز بیضا، کامفیروز و کربال است.
این منطقه از سال 1378 تا کنون با مصوبه شورای عالی حفاظت محیط زیست به عنوان منطقه حفاظت شده جنگلی تنگ بستانک یا بهشت گمشده شناخته می‌شود .
بلندترین قله این منطقه کوهستانی و مرتفع، کوه رنج به ارتفاع سه هزارو ۹۵۰متراست.
یکی از ویژگی‌های این منطقه زیبا بستر سنگی کف دره است که محل رویش درختان چنار، گردو و گیاهان سایه پسند است,این درختان به دلیل رقابت برای نور پوششی به هم پیوسته دارند.
دریاچه پشت سد درودزن، مهمترین زیستگاه آبی بخش کامفیروز است که زیستگاه جانبی منطقه حفاظت شده تنگ بستانک است.
در این دریاچه آب شیرین، دو گونه از ماهیان بومی و سه‌گونه از کپور پرورشی زیست میکنند و مکانی برای زمستان گذرانی پرندگان مهاجر می‌باشد
گونه‌های گیاهی تنگ بستانک شامل پسته و بادام ودرختان بلوط, بنه,ارس, بادام کوهی,زالزالک, دافنه,کیکم, تنگرس,ارژن,بو مادران,درمنه,اویش,دنایی , اویش شیرازی ،زرشک،شیرخشت،بنه،چنار , خارشتر،شیرین بیان،گون و گرامینه است
پوشش جانوری منطقه نیز عبارت است از :
کل و بز،خرس قهوه‌ای،سمور،گرگ،روباه،شغال ،کفتار ,خرگوش ,قوچ وگراز
این منطقه دارای پرندگانی مثل پرندگان کبک ، تیهو، کبوتر، فاخته، خروس کولی، دارکوب ، عقاب و لاشخور, فاخته, شاهین می‌باشد.
منبع:
http://fa.wikipedia.org
http://meysamarmin.blogfa.com/post-5.aspx
http://www.pcparsi.com
http://redhue.ir
http://kamfirouz.blogfa.com/post/25
