روستای چینو

روستای چینو در شمال شرقی ایران در استان گلستان قرار دارد.
این روستا در 50 کیلومتری شرق گرگان و در 16 کیلومتری جنوب شرقی شهرستان علی آباد واقع شده است ،از شمال شرقی به مرکز علی آباد ، از جنوب به روستای افراتخته ، از مشرق به روستای خاک پیرزن واز مغرب به روستای بالا چلی محدود است و از سطح دریا 760 متر ارتفاع دارد.
چینو دارای آب و هوای معتدل کوهستانی با مناظر سرسبز بوده جزو دیه‌های ییلاقی به شمار می‌آید و هر ساله در فصل بهار و تابستان پذیرای میهمانان زیادی است.
وجه تسمیه
درباره وجه تسمیه دیه چینو گزارشی درکتابچه وقایع کتول بیان شده که 14 خانوار از ترکان زنجان به کتول مهاجرت و در روستای چینو استقرار یافته اند و از آنجا نام «چینی کوه » را برای اولین بار می‌بینیم.
از گزارشهای جمع آوری شده در روستای یاد شده نقلی به دست آمد که از کارخانه ای سخن گفته شده که ظروف چینی را تولید می‌کرده است این عبارت تا حدودی به ما می‌گوید که روستای چینو مخفف «چینی کوه »می ...مشاهده کامل متن باشد که یادآور یادمانهای دیرینه و لبریز از آرزو بوده است ..
در اعتقاد ایران باستان لفظ «چینوت» را داریم که یاد آور «پل صراطی» است که مسلمانان بدان اعتقاد دارند .اگر چه این نظریه هیچگونه اساسی ندارد ، شاید لفظ چینو از چینوت باشد واین احتمال از آن جهت است که روستای اولیه بر ارتفاع کوه قرار داشته است وایرانیان باستان نیز معتقد بودند که «پل چینوت» از یک سو به کوه البرز واز سوی دیگر به کوه دائیتی استوار است ودوزخ در زیر آن قرار دارد (ر.ک.ایران وتمدن ایرانی.کلمان هوار .ترجمه حسن انوشه(ص 171.) توضیح اینکه روستای چینو با آنکه در محدوده خاک کتول جای دارد ،لکن در اسناد ومدارک قدیم جزو دهات فندرسک قرار داشته ولی در حال حاضر در زمره دیه‌های علی آباد به شمار می‌آید.
آثار تاریخی
از فحوای گفتار اهالی روستا که گاه عبارت « بالا چینو» را بر زبان می‌آورند، چنین به نظر می‌آید که روستای اولیه در فاصله ای اندک در ضلع باختری آبادی کنونی دیه یاد شده قرار داشته است اما درباره سوابق تاریخی آن اخبار چندانی به دست نیاوردیم .
هر چند آثاری مانند « دنگ آسیو» « پیر گلدس » « پیر چهارشنبه » و« پیر غلامرضا » از دیرینگی منطقه حکایت می‌کند ، و حمام مخروبه وقدیمی روستا شاهدی دیگر است برای آنکه ساکنان روستای چینو روزگاران پر امیدی را پشت سر نهاده اند .همچنانکه ذکر شد به سبب کمبود مدارک و مآخذ از جابجایی و انتقال « بالا چینو» به موضع فعلی آن تقریباً چیزی نمی‌دانیم .
از دیگر آثار قدیم می‌توان از تپه ای نام برد که در ضلع جنوبی چینو واقع شده و بنا به روایات بزرگان آبادی در زمان فردی به نام مهدی شاه که از خوانین قدیم بوده و به دست مردم ساخته شده است.
لکن از گفتار پاره ای از پیران آبادی وانجام مقایسه‌ها در این باره ،می توان گفت این موضوع در زمانی بالغ بر یک صد سال قبل صورت گرفته است . به گزارش کتابچه نفوس آباد که عهد حکومت ملک آرا نوشته شده ، روستای چینو از36نفر نفوس برخوردار بوده است.
معماری چینو
شاید در نگاه اول روستای چینو مثل هر روستای گیلانی، مازندرانی و یا گرگانی به نظر آید. همان شکل و شمایل آشنای روستاهایی که می‌شناسیم؛ با همان ویژگی‌های بام‌های شیب‌دار و خانه‌های کوچک ولی اصیل؛ اما وقتی دقیق‌تر نگاه می‌شود تفاوت‌های به چشم می‌آید.
تفاوت‌هایی که روستای چینو را به یک روستای تاریخی تبدیل و آن را در فهرست میراث ملی به ثبت رسانده است. چینو چندان روستای بزرگی نیست اما ساختار معماری آن می‌تواند آن را به یکی از روستاهای مهم استان گلستان تبدیل کند.
عجیب نیست که در این روستا خانه‌ای را ببینید که روی دیوار گلی بنا شده باشد. یک سوی خانه را دیوار نگه داشته و سوی دیگر آن را ستون‌های چوبی و تازه کف خانه از بالای دیوار نمایان می‌شود.
خانه‌ای معلق میان زمین و آسمان که شاید در کمتر معماری روستایی دیده شده باشد.
معماری روستای چینو همان معماری خشت و گل است، با پوشش بام‌های سفالی و درها و پنجره‌های چوبی. بیشتر خانه‌های تاریخی چینو از یک‌سو به تراس بزرگی که معمولا چند اطاق را به هم پیوند می‌دهد، ختم می‌شوند.
گاهی این تراس‌ها دورتا دور خانه می‌پیچند و بالاخره به یکی از دیوارهای بیرونی آن ختم می‌شوند.
استفاده از چوب در روستای چینو بخشی از سنت معماری بوده است. دیوارهای اصلی خانه با الوار و ملات خشت پوشانده شده است.
به واقع الوارها در تحرک دیوار خانه‌ها به وقت لرزش زمین نقش موثری داشته و از سوی دیگر با انعطافی که دارند به جای تیرآهن‌های امروزی استحکام دیوار را هم هنگام گذاشتن ملات خشت و گل بیشتر می‌کنند.
البته در برخی خانه‌ها به جای خشت، از گل و سنگ استفاده شده است و هرگز روستاییان چینو از ملات خشک‌سنگ برای ساختن خانه‌هایشان استفاده نکرده‌اند.
هرخانه‌ای برای خود حیاطی دارد که با حصاری از چوب یا حلبی از هم تفکیک می‌شوند. به نظر می‌رسد که این حلبی‌ها امروزی‌تر باشند و کم‌کم نشانه‌های دنیای مدرن را به روستا آورده باشند؛ اما در نگاهی به شیوه استفاده از حلبی‌ها هم می‌توان فهمید که چندان هم استفاده از این ابزارهای امروزی، در شیوه استفاده اهالی روستا تاثیری نگذاشته و همان حال و هوای معماری روستا را به خود گرفته‌اند.
اما حصارهای چوبی جلوه خاصی به روستا داده‌اند در فاصله هر تیر چوبی شاخه‌های درختان در هم تنیده شده‌اند؛ به طوری که بخشی از حیاط هر خانه را محصور کرده باشد.
اما چه حیف که پشت این حصارهای زیبا بخش‌های تخریب شده خانه‌های روستا که درست رسیدگی نشده‌اند دیده می‌شود.
در داخل هر خانه اجاقی دیده می‌شود که البته با اجاق‌هایی که دیده شده متفاوت است. البته این سبک معماری تنها خاص روستای چینو نیست و بیشتر روستاهای علی‌آباد کتول از این اجاق‌ها دارند.
این اجاق از یک فضایی شبیه کابینت‌های امروزی تشکیل شده که زیر آن دودکش قرار گرفته و آتش در همان‌جا روشن می‌شود. کنار آتش و زیر آن فضای کابینتی هم جایی برای نشستن صاحب‌خانه در نظر گرفته شده است.
دور تا دور روستا جنگل است. جنگل‌های زیبایی که هنوز طعم کچلی ناشی از قطع بی‌رویه درختان را نچشیده‌اند.
روستای چینو امروز در خطر حذف خاطره‌های تاریخی خود است. خطری که اگر زودتر فکری به حال آن نشود می‌تواند به الگویی برای دیگر روستاهای ایران تبدیل شود.
هرچند امروز هم خیلی از روستاهای تاریخی به سرنوشت امروز روستای چینو درآمده‌اند.
مشاغل و محصولات:
شغل مردمان روستای چینو شامل : کشاورزی ، باغداری ، دامداری و زنبورداری است.
عمده‌ترین محصول کشاورزی چینو برنج است .
به لحاظ واقع شدن زمینهای کشاورزی این روستا در دهانه زرین گل و برخورداری از منطقه نیمه مرطوب کوهستانی و نیز برخورداری از آبهای جاری شده از کوههای سمنان (که بسیار مغذی است) و همچنین وزش بادهای مناسب در طول شبانه روز از کوههای ابر و ملک سلیمان ، مخصوصاً در هنگام گرده افشانی برنج و نیزکم آفت بودن این منطقه ، موقعیت مناسبی را برای کاشت برنج در این زمینها فراهم آورده است و برنج تولید شده آن زبانزد خاص و عام در منطقه علی آباد است و از انواع برنج آن می‌توان سنگ تارم،گرم تارم ،دم سیاه و هاشمی را نام برد.
دیگر محصولات کشاورزی این روستا شامل گندم،جو ، ارزن می‌باشد
از محصولات باغداری در این روستا می‌توان به گردو ،سیب درختی و گلابی اشاره کرد.
این روستا به لحاظ دارا بودن آب و هوای کوهستانی و انوع گلهای وحشی و نیز انواع درختان مثل نمدار و ... محیطی مناسب و بکر برای زندگی زنبورعسل بوده و سالانه بالغ بر چندین تن عسل طبیعی در این روستا تولید می‌گردد .
از انواع دام در این روستا می‌توان به پرورش گاو و گوسفند اشاره کرد که پرورش آنها به روش سنتی انجام می‌گیرد.

منبع :http://dehgardi.ir/
http://www1.jamejamonline.ir/