بقعه متبرکه امامزاده میرسالار(ع) در ضلع شمال شرقی روستای دره زرد فارتق دیشموک از توابع شهرستان
کهگیلویه در عمق تنگی غرا و طویل واقع شده است. بنای قدیمی امامزاده از قسمت بیرونی مستطیل به ابعاد 4*6 متر و از جبهه داخلی هشت ضلعی،که اضلاع آن یک در میان به ابعاد 3*1/50 متر تشکیل یافته و در ابتدای سقف، گنبد زیبای مخروطی شکل استوار شده که ارتفاع آن با بنای گنبدخانه 6 متر بوده که با لاشه سنگ و گچ احداث شده بود ، در دو ضلع شرقی و غربی بنا که عموما محل زائرسرای امامزاده محسوب می‌شد در میان لایه‌های سقفی و هلال‌های جناغی کلاف‌های چوبی قطور برای استحکام بیشتر آن به کار برده‌اند.
افسران با توجه به اینکه خلـفای عـباسی دائماً با اولاد حضرت عـلی
بن ابیـطالب( ع ) دشمـنی آشـکار داشتنـد بعـد از شهادت ثامن الائمه امام رضا(ع) امام هشتم شیعیان جهان امامزاده‌ها به همراهی محبان، مخلصان و شیعیان خود جهت مقابله با دشمنان خود و توسعه و گسترش مذهـب تشیع و ریشه کـن کـردن ظـلم و بیـدادگـری عـباسیان رو به سوی
ایران نهادند و در مدت پانصد سال و اندی زمامداری و خلافت غاصبانه
سلسله عباسیان، در زمان‌های مختلف جنگ و جدال بین اهل بیت پیامبر(ص) و خلفای عباسی ادامه داشت، سرانجام
...مشاهده کامل متن هر یک در محلی به دست دشمنان اسلام گرفتار و شهید شدند.
سلاله و تبار جلیله وی به هفت واسطه به حضرت باب‌الحوائج امام موسی الکاظم (ع) منتهی می‌شود .
در زمان خـلافـت ابو احمد عـبـداللـه (المعتصم بالـله) حضـرت امامـزاده احمـدموسی میرسالار به اتفـاق پدر، برادران، پسران و جمعی از عموزاده‌های خود که بالغ بر یکصـد نفر بودند از راه برازجان و کازرون پس از طی مسافت و عبور از کوه‌ها و رود خانه‌ها، شهر‌ها و روستاها در بین راه به ناحیه استخر فارس وارد گردیده در این موقـع خلفـای عباسی که در ایران حکومت داشتنـد به جاسوسان و والیان خود دستور تعقیب و دستگیری آل علی(ع) را صادر می‌کردند و این جاسوسان و والیان که با لشکـریان خود جهت امنیت راه‌ها در دژهای مستحکـم و قلعه‌های جنگی در فـارس و خوزستـان ( از چهل دژ قلعه سفید در جهرم و دژ قلعه سفید جاوید ممسنی و دژ چهل ارتفاع گچساران) متمرکز می‌شدند، هـنگام ورود کاروان امامزاده‌ها به فارس در دشت مشهد مرغاب با جاسوسان عباسی برخورد نموده و پس از کشت و کشتار زیاد چون عـده‌شان اندک بود در مقابل هجـوم دشمـن تاب مقـاومت نیاورده پـس از شهیـد شـدن چنـد تـن از کاروان امامزاده‌ها از طریق شیراز به ناحیه ممسنی رهسپار گشته در دشت رزم جاوید در دامنه کوه بهلوا با جاسوسان عباسی مبارزه کرده پس از جنگ و جدال فراوان کاروان امامزاده‌ها متواری گشته بعضی به کوه پایه‌های ترازو و نیک خانی و کوه دالـون در ناحیه ممسـنی پناهـنده و برخی نیز به کوه بالاسبـز فهـلیان فراری شدند .
در این هنگام حضـرت امامزاده احمدموسی میرسالار و تنی چنـد از همـراهان از طریـق ناحیـه رستـم و باشت بابوئی حرکت کرده در دامنه کوه چین چین ( فعلاً به کوه خامی معروف است ) در صحرای دشت خـون برغون باشت با لشکر دشمن که در تعقیب ایشان بوده هم نبرد و هم رزم گردیده ،در این برخورد ناگهانی چنـد نفر از همراهان آن حضرت به شهادت نائل و بقیه به اتفاق آن حضرت از راه گردنه رستمدار بابوئی به طرف شهـر دهدشـت حرکت کرده در آن شهـر به خدمـت حضرت امامزادگان جابـر، معصوم جلال، سلطان ابراهیم، سلطان مهدی شامیر علی نقی معروف به جد آقامیر، شاهـزاده سلیمان، شاهـزاده اسحاق، شاهـزاده داود و شاه غالب شرفیاب شدند چون اهالی آن شهر به مذاهب مختلف معتقد بودند یکی از دشمنان آل علی (ع) به نام جید بن سعـیر ورود امامزاده را به جاسوسان و والیان مستقـر در دره کاوس که اکنون قلعـه نادر نامیده می‌شود و دژ چهل ارتفاع شهر رویان گچساران اطلاع داده شبانه شهر دهدشت را محاصره نموده نبرد سختی به فرمانـدهی امامزاده معصوم جلال و شهـامت و شجـاعـت حضرت امامـزاده احمد موسی میرسالار به وقـوع پیـوست پس از سه شبانه روز نبرد و مصـاف دلیرانه فتح و پیروزی نصیب امامزاده‌ها شد و تمامی لشکـر دشمن تارو مار و متواری گردید.
در این مصاف بود که از طرف فرماندهی لشکر حضرت امامزاده معصـوم جلال لقـب امـیرسالاری به حضرت احمدموسی میرسالار اعـطاء گردید و آن حضرت به امیرسالاری ملـقب و معـروف گردید.
پس از مدت زمانی جاسوسان عباسی با لشکر افزون و بی شمار خود به شهر دهدشت حمله ور شده پس از جنگ و نبرد عده‌ای از امام زاده‌ها شهید شـدند در این موقـع حضرت احمد موسی میرسالار به اتفـاق پدر و پسـران و دو نفـر دلیر و شجاع خود به نام موسی کیا و عیسی کیا و خادم خویش به نام عبدال اغل از ترکان آق قونیلوا که به واسطه‌ی محبت و ایمان زاید الوصفی که به ائمه( ع ) داشتند و همواره در جنگ‌ها پشتوانه و ملازم آنها بـودند و چند تـن دیگر شبـانه از شهر دهـدشـت خارج و از راه گردنه مـلـه گـل به طـرف طیبـی سرحــدی و چهـارروسا رهسپار گردیده در دامنه تنگ فارتـق با جاسوسـان عباسـی که بر سر راه آنهـا کمـین کرده بودند برخـورد نموده یک شبـانه روز در مقـابل آنها به جنگ پـرداخته و در برابر دشمن تاب مقابله را نداشته ناچار آن حضرت و دو نفر شجاع و دلیر خود به درون تنگ فارتق پناهنده و امامزاده جعفر و امامزاده شاه‌غالب و بقیه همراهان به طرف دیشموک و آبلشکر چهارروسا متواری گشته و هر یک در مکانی به دست دشمنان گرفتار و شهید شدند.
حضرت احمدموسی میرسالار و همراهان در درون تنگ فارتق از سوز عطش و تشنگی بی تـاب گشته نیـزه خود را به زمیـن فـرو بـرد که از کرامات آن حضرت آب صـاف و گـوارایـی از میـان کـوه جوشیدن گرفت پس از رفع تشنگی خود و مرکبـ‌شان انـدکی به خواب رفته در عالم رؤیـا به خواب دید که کوه بر سر آنها فرود آمده از خـواب بیـدار شد و رؤیای خـویش را برای همراهـان بیان فرمودند.
در همیـن حـال مشاهده فرمودنـد که در حلقـه دشمـن قرار گرفته‌اند پس از پایـداری و مقاومـت، دشمنان از هر جهـت به آنها حمله‌ور شده و سرانجام آن حضـرت و همراهـان در میان تنگ فارتق به دست سـواران کوفی به درجه رفیع شهادت اجدادی خود نائل شدند.
پس از خروج لشکر دشمن از محل نبرد مؤمنین و مسلمین منطقه جسد مبارک آن حضرت و همراهان را در سه قبر جداگانه در محل شهادتشان در میان تنگ فارتق به خاک سپردند.
مرقد مطهر آن حضرت توسط معماران بخارایی به امر میرزا الغ بیگ نوه‌ی امیر تیمور گورکانی ساخته شد و هنوز هم زیارتگاه عاشقان و محبان اهل بیت (ع) است .
منبع:
http://www.iqna.ir/
http://k-b.ir/
http://myrsalar.blogfa.com/
