مناره گلپایگان

مناره ۱۸ متری شهر گلپایگان که به آن «میل گلپایگان» هم گفته می‌شود، در زمره بلندترین مناره‌های قرن پنجم هجری قمری است و مربوط به دوره سلجوقی است که در خیابان امام خمینی، سه راه آیت طالفانی و روبروی پارک فانوس قرار دارد.
این بنا در سال ۱۳۱۷ -۱۸ مرمت شده‌است. منار گلپایگان دارای دو در است و در درون آن پلکانی تعبیه شده‌است. قسمت‌های پایین و بالای مناره مرمت گردیده و دارای کتیبه آجری است که این کتیبه به خط کوفی نوشته شده و فاقد تاریخ می‌باشد و متن کتیبه آن از آیات کلام الله مجید است.
این مناره با قدمتی حدود ۹۰۰ سال در برابر عوامل طبیعی (زلزله، باد، باران، سرما و گرما) سرفراز برجای مانده‌است و از جمله بلندترین مناره‌های ایران می‌باشد.
دو راه پله دارد که بصورت دورانی با ۶۴ پله به بالای مناره می‌توان صعود کرد. این مناره از زمان سلجوقیان می‌باشد که ساختمان آن را احتمالا با ساختمان مسجد جامع و بازار چهارسوق همزمان می‌دانند.
گفته می‌شود این مناره برای راهنمایی کاروانیان بوده و بالای آن چراغ نصب می‌کرده‌اند و در جنوبی چهارسوق از جلوی مناره شروع می‌شده‌است. لازم به ذکر است که ،سالها پیش اطراف آن را پا منار ...مشاهده کامل متن می‌نامیدند که خاکی و شامل چندین خندق بوده است.
بنا بر اظهارات کسبه محلی این بنا هنوز مورد بی مهری مردم است و آنطور که باید در حفظ آن تلاش نمی‌شود. در قسمت جلویی این اثر یک شیر سفید رنگ دیده می‌شود که ظاهرا سالها پیش همتای دیگری هم داشته که مشخص نیست که اکنون کجاست و چه کسی و یا چگونه شیر دوم را از این منطقه برده است. مناره گلپایگان در تاریخ ۲۸ خرداد ۱۳۱۵، با شماره ۲۵۰ جزو آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. منابع : http://fa.wikipedia.org/wiki khabarfarsi.com http://www.iranboom.ir/gardesh-gari/9302-golpayegan.html http://www.hellokish.com/forum/t293.html