روستای اسبفروشان

روستای اسبفروشان از توابع بخش مرکزی شهرستان سراب، در فاصل 13 کیلومتری جنوب غربی سراب واقع شده است.
این روستا در اصل تا یک قرن پیش بنام اسفروشان معروف بوده است. که اسف به معنای آتش می‌باشد.که مشخصا"از آتشکده‌های زمان زرتشت بوده است.ضمنا" هنوز هم دربعضی شناسنامه‌های افراد کهنسال کلمه اسفروشان بجای اسبفروشان وجود دارد که موید این موضوع می‌باشد.
روستای اسبفروشان ، از طرف شمال به روستای سرانسر از جنوب شرقی به روستای صومعه حق، از شرق به روستای هریس و از طرف غرب به سردها محدود می‌شود. ارتفاع روستا از سطح دریا 1709 متر است.
آبگرم معدنی اسب فروشان در فاصله 4 کیلومتری شمال روستا واقع شده و جاده آن تا شهر سراب آسفالت است.
از اطراف این روستای زیبا رودخانه‌های متعددی عبور می‌کنند که از جمله آن‌ها می‌توان به آجی چای، تاجیار، پسلر و مهین چای اشاره نمود.
آب مصرفی مردم و زمین‌های زراعی روستا از چشمه‌های جوشان کوه بزغوش تأمین می‌شود.
آب و هوای روستای اسب فروشان در فصول بهار و تابستان معتدل و در پائیز و ...مشاهده کامل متن زمستان بسیار سرد است. روستا اقلیمی سردسیر دارد و میزان بارندگی سالیانه آن در حدود 450 میلی‌متر است.
پیرامون منطقه آبگرم روستای اسبفروشان، در زمان ولیعهدی عباس میرزا، محل تفریح و شکارگاه رجال حکومت ایالتی آذربایجان بوده است.
در فصل شکار، محلی برای خرید و فروش اسب ایجاد شده بود که به مرور از ییلاق شکارگاهی و محل اسب فروشی به روستایی با اسکان دایمی تبدیل گردید که امروزه به روستای اسب فروشان معروف است.
آبشار اسب فروشان نیز در نزدیکی همین روستا در دامنه‌های شمالی کوه بزقوش واقع است. این آبشار از بهم پیوستن چشمه‌های زلال دامنه این کوه شکل می‌گیرد که جلوه خاصی به طبیعت منطقه بخشیده است.
در شرق روستا، تپه‌ای معروف به کول تپه (تپه خاکستر) وجود دارد که به آتشکده‌های باستانی آذربایجان منسوب است و اشیاء قدیمی زیادی در آن یافت شده است.
ظاهراً، هسته اولیه روستا بر روی آن تپه و در کنار آتشکده استقرار یافته بود که در دوره‌های بعدی و به دلایل نامعلومی از بین رفته است.
مردم روستای اسب فروشان به زبان آذری سخن می‌گویند. دین آن‌ها اسلام و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند.
اقتصاد روستا بر پایه فعالیت‌های کشاورزی، دامداری و صنایع دستی استوار است. اکثر مردم به پرورش زنبورعسل و تولید عسل اشتغال دارند.
مهم‌ترین محصولات کشاورزی روستای اسب فروشان، مشتمل بر گندم، جو، آفتابگردان و سبزیجات است و فرآورده‌های دامی آن نیز انواع لبنیات و همچنین عسل می‌باشد.
روستای اسبفروشان با شیبی ملایم از جهت جنوب به شمال، در دامنه کوه ”بزغوش“ استقرار یافته است و بافتی متمرکز دارد.
بیشتر خانه‌های این روستا، یک طبقه‌اند و در ساخت آن‌ها از مصالحی مانند سنگ، خشت، کاهگل و چوب استفاده شده است.
خانه‌های جدید روستا، با مصالح مقاومی مانند آجر، سیمان، گچ و آهن بنا می‌شوند. شکل خانه‌ها و نوع کاربری فضاهای آن، تابعی از نوع معیشت و اشتغال مردم روستاست.
معمولاً در تمامی خانه‌ها، علاوه بر اتاق‌های نشیمن، مهمان‌خانه، آشپزخانه و سرویس بهداشتی، انبار علوفه و آغل نیز احداث شده است. معابر روستا، پیچ در پیچ و خاکی است و فعلاً پساب برخی خانه‌ها در آن‌ها رها می‌شوند و جریان می‌یابند.
غیر از فـضای درخت‌زار اطراف روستا و پیرامون جویبارهای متعددی که در مـحدوده آن جـریان دارند، شاخص‌ترین جاذبه طبیعی گردشگری روستای اسب فروشان چشمه آبگرم آن است که در 4 کیلومتری روستا قرار دارد.
میزان آبدهی چشمه آبگرم 360 لیتر در ثانیه است و حوض سرپوشیده‌ای با مساحت 200 مترمربع ساخته شده تا در فصول بهار و تابستان آب آن برای بهره‌برداری گردشگران مورد استفاده قرار گیرد.
در محوطه پیرامون حوض سرپوشیده، تعدادی سکو جهت نصب موقت چادر احداث شده است.
شیب‌های بالاتر از آبگرم، برای کوهنوردی بسیار مناسب است. دو آبشار زیبا که از ارتفاعات 2720 متری کوهستان بزغوش سرچشمه می‌گیرند، فضای دلپذیری را برای کوهنوردان به وجود آورده‌اند.
محل آبگرم دارای خدمات فروشگاهی و رستوران است و در حال حاضر هتل نستباً بزرگی در چهار طبقه و 16 سوئیت در حال احداث است. پائین‌تر از آبگرم و در حاشیه دره، حوضچه پرورش ماهی قزل آلا قرار دارد که برای گردشگران، محل مناسب تفرجگاهی و تهیه ماهی تازه قزل آلا و پخت کباب ماهی است.
روستای اسب فروشان از نظر تاریخی و معماری مذهبی، هفت مسجد و حسینیه دارد که قدیمی‌ترین آنها مسجد حیدرخان است که قدمتی بیش از یک قرن دارد. مهم‌ترین مسجد روستا، مسجد حاجی غفار است که در واقع مسجد جامع روستاست.
مردم این روستا، مانند سایر مناطق آذربایجان، در مراسم عروسی و اعیاد ملی و مذهبی به جشن و شادمانی می‌پردازند و در ایام عزاداری به‌ویژه ماه محرم و روزهای رحلت امامان و عزیزان سوگواری می‌کنند.
صنایع دستی روستای اسب فروشان شامل بافت جوراب، دستکش پشمی زمستانی، جاجیم و گلیم است. در این روستا چاقوسازی نیز رواج دارد.
غذاهای محلی که در این روستا رواج دارد عبارتند از انواع کباب، آبگوشت بزباش، کوفته و دیگر غذاها از قبیل قورمه سبزی و قیمه پلو. تهیه غذاهای محلی روستا در مراکز خدماتی و رستورانی روستا برای گردشگران میسر است.


منبع :
http://iranvillage.ir/
http://www.nccg.blogfa.com/
http://ashanem.parsiblog.com/
http://www.0431.ir/31