زنان تالشی در فصل بهار حدود ساعت 11 تا 12 و در فصل تابستان در حدود ساعت 13 تا 14 گوسفندان را می‌دوشند و سپس شیر را از یک صافی پارچه‌ای یا توری نازک عبور می‌دهند، بعد از گذراندن از صافی، به شیری که هنوز گرم است، مایع پنیر زده و در یک دیگ با آب ترکیب می‌کنند.
این مخلوط بعد از مدتی می‌بندد.
سپس با یک کاسه فلزی، مایع به دست آمده را داخل دیگی که روی آتش اجاق است ریخته و در مدت زمان 10 تا 15 دقیقه خمیر دیگری به دست می‌آید. این خمیر را در ظروفی که از جنس چوپ و به شکل بشقاب است، می‌ریزند و با فشار دست، آب آن را می‌گیرند و پنیر باقی می‌ماند.
این پنیرها یا در محل فروخته می‌شوند و یا اینکه توسط خریداران سنتی محلی در شهر خریداری می‌شوند. قیمت پنیر تازه از پنیر کهنه ارزان‌تر است زیرا پنیر کهنه نمک سود شده و مدت زمان بیشتری، سالم باقی می‌ماند.
پوست بز و گوسفند نیز را برای نگهداری کشک و پنیر و نگهداری کره در فصل زمستان آماده می‌کنند.
پنیر محلی تالش بسیار مقوی است زیرا شیر گوسفند را بدون گرفتن خامه شیر به پنیر تبدیل می‌کنند.
منبع :http://shanderman20.ir/
http://www.bultannews.com/
گردآورنده: “الناز وزیری
