پل خشتی تمیجان

این پل در شش کیلومتری شهرستان رودسر و بر روی رودخانه تمیجان واقع شده است.
رود خانه تمیجان از کوه‌های جنوبی رشته کوه البرز سرچشمه می‌گیردکه پس از گذشتن از مناطق کوهستانی و دامنه‌های شمالی رشته البرز و منطقه اشکورات به جلگه گیلان رسیده و تبدیل به سه شاخه می‌گردد که ه یک شاخه آن همان رودی است که از روستای تمیجان می‌گذرد.
آب مشتزار‌های اطراف از این رود تامین می‌شود.به گفته اهالی آب این رود در فصول مختلف سال تغییر رنگ می‌دهد و به رنگ‌های سفید مایل ه ابی و قهوه ای در می‌اید که به دلیل املاح داخل آب و یا گل آلود شدن آن می‌باشد.
تمیجان از سه واژه "ت" ،"می" ، "جان" ساخته شده است که به معنی تو جان منی می‌باشد.
قدمت این پل به حدود هفتصد سال می‌رسد که با توجه به مصالح و طاق‌های به کار رفته در معماری این پل آن را به دوره صفویه نسبت می‌دهند.
این پل در سال هزار و بیست هجری قمری در زمان حکومت بهزاد بیگ در گیلان و با پی گیری وی ساخته شد.
طول این پل شصت متر و عرض آن پنج متر می‌باشد. این پل شامل پنج دهنه بزرگ و کوچک است که سه دهنه غربی آن بزرگ و دو دهنه ...مشاهده کامل متن شرقی اش کوچک می‌باشد.
در دو طرف طاق جناهی میانی دو اتاق کوچک در بین پایه‌ها ساخته شده است که میان طاق‌های کوچک قرار دارد.
در دو طرف پل نیز جان پناهی ساخته شده است که ارتفاع آن حدود پنجاه سانتی متر می‌باشد تا از افتادن افراد و چهار پایان که از روی این پل عبور می‌کنند جلو گیری کند.
این پل در سال هزار و سیصد و پنجاه و چهار به شماره ثبت هزار و صد و بیست و پنج به عنوان اثری تاریخی و ملی به ثبت رسیده است.
روستای تمیجان در حدود 10 کیلومتری جنوب رودسر واقع شده است که در جهت مختلف با روستاهای « سورکوه » « صحنهسرا » « کرفمحله » « کهنهگوراب » همجوار می‌باشد.
خود روستای تمیجان در میان جلگه واقع شده و مردمش یکجانشین و به مثل کشاورزان
سایر نقاط گیلان به تولید محصول برنج و تولید کرم ابریشم و برخی محصولات فرعی اشتغال دارند.
تحت « رانکوه » تمیجان که قبلاً تیمجان هم نامیده میشد در هوسم به عنوان مرکز حکومت حکومت امیره محمد بوده است. پس از حمله سلطان الجایتو امیره محمد پس از مدتی مقاومت به اطاعت سلطان الجایتو در آمد.در سال 820 هجری شمسی سیدرضی پسر و جانشین سیدعلی کیا در تمیجان قصر بزرگی از آجر و ساروج و خانه هایی برای پذیرایی سفرا و مهمانخانه و اصطبلهایی از سنگ و گل و آجر با بامها سفالی ساخت.
سیدرضی همچنین در گوراب بالا(بازار بالا) مسجد زیبایی که ستون‌ها و نرده هایش ازچوب صنوبر« سجیران » بود، بنا نهاد. همچنین در ساحل ولیسه رود بازاری به نام گورابسفلی(پایین بازار) ساخت و دستور داد تا بازرگانان کالاهای خود را از بازار تمیجان به آن جا حمل نمایند.
(در سال 890 هجری شمسی تمام این ساخته‌ها بر اثر زلزلهای ویران شد). تمیجان به نام رانکوه یا گوراب رانکوه و همچنین به گمانی به نام شاهان گوراب شناخته می‌شده است.
ه هر حال این شهر در سال‌های 914,910,908 هجری به وسیله سپاهیان ساطان حسام الدین فومنی غارت شد و با سقوط سلسله امیران کیائی در سال 1000 ه . ش تمیجان به سوی انحطاط ورکوه رفت و از آن پس نویسندگان ذکری از تمیجان به میان نکشیدند در
صورتی که جلوتر از آن به علت تغییر مرکز حکومت رانکوه از تمیجان به لنگرود از اهمیت تمیجان کاسته شده بود.
روستای تمیجان که سابقاً مرکز حکومت رانکوه بوده است در زمان شاه اسماعیل صفوی مرکز ضرب سکه بوده است. « فریزر » می‌گوید:که تمام فاصله میان رودسر تا تمیجان از درختهای توت و برنجزارهای کشاورزان و درختان جنگلی با شکوه پوشیده شده است.
درختان تنومندی که در این زمین به طور فراوان میروید، حاشیه را محدود کرده و در همه جا به صورت انبوه دیده میشود . پلی قدیمی که در وسط آن بالا آمده است گذرگاه ناراحتی را برا مسافرین و عابرین میگشاید.
مردمان کنونی تمیجان که بالغ بر 200 خانوار میباشند از نژاد گیلی و به زبان گیلکی
بیه پیش صحبت میکنند و معتقد به مذهب شیعه هستند این روستا حومه شهرستان رودسر میباشد.
امروزه از وسط روستای تمیجان جادهای شنی میگذرد که آن جاده از طرف جنوب غربی متصل به جاده آسفالته شلمان به املش و از طرف شمال پس از طی مسافتی و پس از پشت سرگذاشتن روستای « صحنهسرا » به روستای « چائیجان » به جاده آسفالته رودسر به لنگرود متصل می‌شود.

منابع:
fa.wikipedia.org
http://www.karkan.ir/post-4203
http://www.mashreghnews.ir