آرامگاه سید علاء الدین حسین که به پیر مراد معروف است در فاصله پنج کیلومتری جنوب غربی شهر داراب و در کنار راه آسفالته قدیم داراب به شیراز واقع شده است. این آرامگاه زیارتگاه مردم مومن و مشتاق می‌باشد.
سید علاء الدین حسین (ع) از فرزند زاده‌های امام علی نقی (ع) می‌باشد . در کتاب (عقول عشره) شرح احوال آن حضرت نوشته شده است. گنبد و گلدسته‌های پیرمراد تا به امروز دوبار باز سازی شده است، ساختمان قدیمی که از گل و خشت ساخته شده بود در سال هزار و سیصد و چهل و یک هجری قمری مرمت و در دو سال بعد نیز گنبد و گلدسته‌های آن نیز ساخته و پرداخته شد.
بار دوم در سال هزار و سیصد و چهل و شش، بازسازی ساختمان و گنبد جدید آن شروع گردید و در اطراف آن مهمانسرا جهت اقامت زائران تعبیه شد. امامزاده پیر مراد دارای آب لوله کشی و برق و تلفن می‌باشد.
در کنار آن گلزار شهدا قرار دارد و بلوار وسیعی که انبوه از درخت می‌باشد آن را به جاده اصلی ارتباط می‌دهد.
ضریح مطهر این امامزاده در سال هزار و سیصد و چهل و هفت نوسازی و تعویض گردید. این ضریح و درب ورودی آن کار هنرمندان اصفهانی می‌باشد. کوه کوچکی متصل به حیات این امامزاده دیده می‌شود، این کوه دارای حفره ای در بدنه خود می‌باشد که تا بالای آن ادامه دارد، به این سوراخ یا حفره در اصطلاح محلی (کت حلال و حرام ) گفته می‌شئود و مردم معتقدند که هر کس از این سوراخ عبور کرد ( حلال زاده) و هر کس عبور نکرد (حرامزاده) است.
محلی در بالای کوه پیرمراد دیده می‌شود که مردم به آن چله می‌گویند، چله چاهی است حفر شده در این کوه و زن‌ها برای ابستن شدن در آنجا رفته و گهواره‌های کوچکی که به آن‌ها (ننی ) می‌گویند و از پارچه درست شده است به درخت کنار (سدر) که در آنجاست می‌بندند.
منابع :
http://www.negahmedia.ir/
http://shahre-ma.persianblog.ir/
http://vista.ir/
http://darab313.parsiblog.com/
http://af.samta.ir/
