دق اسماعیل مهلو از جنوب به پلایای دشت کویر، از شمال به جاده ارتباطی طرود به معلمان، از غرب به ارتفاعات کوه سه پستان و از شرق به ارتفاعات جنوب طرود محدود می‌گردد.
مرکز دق پوشیده از زمینهای پفکی رسی سخت است که تپه‌های آتشفشانی پراکنده ای در آن دیده می‌شود. منطقه به طور کامل از رسوبات تجزیه ای کف کویری (رسوبات پفکی) پوشیده شده است.
این واحدهای رسوبی به طور کلی متشکل از سنگهای تخریبی ترشیری و تبخیری هستند که مشتمل بر کنگلومرا، مارن، ماسه سنگ و چینه‌های سلستین است. در جنوب منطقه لات شور طرود واقع است که در حاشیه آن نمکزار و زمینهای باتلاقی رسی قرار دارند.
گنبدهای نمکی در شرق و غرب منطقه پراکنده اند و زیباییهای این منطقه را دو چندان کرده اند. دسترسی به این منطقه از طریق جاده ارتباطی معلمان به طرود، 5 کیلومتر قبل از طرود، مسیر گدار رودخانه فصلی به این منطقه منتهی می‌شود.
شایان ذکر است تردد در این منطقه نیاز به خودرو‌های کمک دار و راهنمای آشنا به منطقه دارد.
به دلیل شوری خاک، ضعف پوشش گیاهی و نبود چشمه‌های آب شیرین در منطقه حیات وحشی برای این منطقه متصور نیست. اما در حاشیه منطقه حیات وحش منطقه شامل گرگ، شغال، روباه معمولی، کفتار، جبیر، آهو و پازن است.
هوبره، بحری، دلیجه، کبک، تیهو، بلدرچین، عقاب
دشتی،
...مشاهده کامل متن چاخ لق، کبوتر چاهی، یاکریم، شاه بوف، سبزه قبا هندی، دم جنبانک ابلق، سنگ چشم دم سرخ و گنجشک معمولی از جمله پرندگان این منطقه هستند.
انواعی گوناگونی از رده خزندگان در این منطقه به چشم می‌خوردکه شامل راسته لاک‌پشت‌ها و نیز خانواده آگاماها، سمندرها و اسکینک‌ها است. از دیگر خانواده خزندگان می‌توان به بزمجه‌ها اشاره کرد.
در داخل دق اسماعیل مهلو هیچ گونه پوشش گیاهی قابل مشاهده نیست. تنها در حاشیه دق گیاهان هالوفیت و شور پسند همچون اشنان و گز قابل مشاهده هستند.
در خارج از منطقه دق در زمینهایی که شوری خاک کمی کاهش می‌یابد می‌توان پوشش گیاهی شامل تاغ، گون، اسفناج وحشی، تره تیزک، کاکوتی، فرفیون، گل گندم، شقایق کوهی، انغوزه، زنبق صحرایی، ملیکا، خارشتر، کلاه میرحسن، کاروانکش، افدرا، اسکنبیل، تاغ، قیچ، پرند، گز، گل کتانی، بابونه ای، شب بوی صحرایی، تلخک، اسفند ، علف شور، کلپوره، شیرینک مشاهده کرد.
منبع :
http://fa.wikipedia.org/
