گیوه، یکی از پاپوش‌های سنتی
ایران است و به علت راحتی و جلوگیری از عرق کردن پا برای منطق کویری بسیار مناسب است.
گیوه دوزی یکی از قدیمی‌ترین صنایع دستی
یزد است که در گذشته در
تفت،
مهریز،
نیر،
روستای هنزا،
بهاباد، بغداد آباد و
مهریز رواج چشمگیری داشت و در حال حاضر بیشتر در شهرستان
مهریز این صنعت رواج دارد.
پارچه نخی، چرم، نخ تابیده شده، کتیرا، جوهر نیل و میخ از جمله مواد اولیه تهیه گیوه است. در
بافت گیوه ابتدا تخت پارچه ای را به وسیله کهنه نمناک می‌کوبند و بعد از تابیده شدن با چرم گاو، کتیرا و نخ به یکدیگر متصل می‌کنند.
گیوه با تخت پلاستیکی دوام بیشتری دارد و در گذشته بیشتر مورد استفاده قرار می‌گرفت. گیوه پارچه ای به علت ظرافت بیشتر در مراسم جشن و سرور استفاده می‌شد.
پس از آن که
بافت رویه گیوه توسط زنان به اتمام رسید، مردان کار دوخت آن را انجام می‌دهند ـ به این عمل تخت‌کشی می‌گویند. در گذشته تخت گیوه را از چرم
...مشاهده کامل متن و لته (پارچه‌های سرقیچی) درست می‌کردند؛ اما در سال‌های اخیر از تخت لاستیکی استفاده می‌کنند.
از مهمترین مراکز تولید گیوه در ایران می‌تواند به شهرهای یزد، کرمانشاه و شیراز اشاره کرد.
منابع : fanavaranroosta.blogfa.com - ichto.ir
