دوگیجان نام روستایی در دهستان
بناب بخش
مرکزی شهرستان
مرند ( در قسمت شرقی حومه شهرستان
مرند ) است.
این روستا خوش آب و هوا ، کوهستانی ، دارای مردمانی خونگرم و مهمان نواز و سختکوش می‌باشد .
مردم روستا به شغل‌های دامداری ، قالیبافی و کشاورزی مشغول هستند. لباس محلی این روستا در نوع خود از نظر رنگ و اشکال پارچه کم نظیر است.
جهت رفتن به این روستا در شهرستان
مرند پس از گذشتن روستای ارد کلو و
بناب جدید و زرقان می‌توان به
روستای دوگیجان پا گذاشت که بازدید از مناظر و غار زیبای آن بسیار لذت بخش است.
غار دوگیجان در شرق
مرند و شمال
روستای دوگیجان قرار دارد، بطور دقیقتر مابین
روستای زرقان و دوگیجان کوه مرتفعی است به نام مقاطقع که غار در این کوه واقع شده است.
دهانه غار به عرض ۳/۵ متر است.
غار به فاصله حدود ۶ کیلو متری شرق روستا واقع شده که از دو مسیر مالرو می‌شود به آن رسید. ورود به غار بصورت تقریبا عمودی از سوراخی که میبایست بصورت تک
...مشاهده کامل متن تک وارد آن شد میسر است.
نوع غار از غارهای آهکی استالا گتیتی بشمار می‌آید ، کف غار و دیواره‌ها واستالا گتیت‌ها مرطوب می‌باشد و این میرساند که غار زنده است و هنوز مراحل تکامل خود را طی می‌کند.
درون غار خیلی وسیع بوده و از نقطه نقطه سقف بلند غار ، ستونهای آستالا کتیت آویزان شده است که در لابه لای آنها ده‌ها هزار خفاش لانه دارند غار چند سالن وسیع دارد و به چند راهرو ختم می‌شود که اهالی می‌گویند درصورت عبور سینه خیز از روی گِل‌های کف راهرو باریک به سالن‌های وسیع‌تری می‌رسیم واین میرساند که تمام قسمت‌های غار مورد شناسایی قرار نگرفته است.
این غارسرچشمه آب رودخانه آغ سو و منطقه مصفا و آبشارهای دل انگیز آن است.
در این روستا هرسال آیینی با شرکت همهی زنان و مردمان روستا روی میدهد که بنا بر آن، ظهر نوزدهم تیرماه از روستا خارج شده و دسته دسته همراه زنان و بچهها به سوی «پیر» یا «سلطان سنجر» که سلطان زنجیراش می‌گویند حرکت می‌کنند.
حصار این پیر از سنگ است ، مردم بخشی از راه خاکی را با تراکتور و بقیه را با پای پیاده میپیمایند.
عصر پیش از فرو رفتن آفتاب بر بلندی کوه سلطان سنجر رسیده و در میان سنگهای تلنبار شده جای میگیرند تا پیش از برآمدن آفتاب شاهد گوسفندانشان باشند که بر گرد پیر میچرخند.
این نمایش برای سلامتی و پربرکت بودن دامهایشان خوب است.
داستانهایی از این آیینها بر سر زبانهاست که اعتقادشان را بر آن بیشتر می‌کند.
اطراف «پیر» پر است از خانوادههایی که شب را بر سر آتش به سر میبرند و جوانانی که بر بلندی این کوه با احساس غرور از آیندهی برنامههاشان سخن می‌گویند.
از این بلندی روستای زنوزاق، زنوز و مرند دیده می‌شود. این پیر از آنِ مردمان زنوز است که فقط در این روز از سال روستاییان دویوجان زائر آن میشوند.
پس از گوسفند گردانی به دور «پیر» و با برآمدن آفتاب مردم به سوی منطقهی «سووانالیق» بین راه روستا و پیر سرازیر میشوند.
در آن جا گوسفندان دوشیده شده و گاه خرید و فروش میشوند. مردم چند گروه شده و هر کدام در گوشهای از درهی بزرگ اوتراق کرده و از مهمانانشان پذیرایی می‌کنند.
هر گروه از خانوادهها سفرهای پیش انداخته که از «چوچَه» یا «داستانا»ی پخت خودشان و پنیر و چای چیده شده است، به راحتی می‌توان بر سر سفرهها نشسته و با آنان هم سخن شد.
چشم انداز این دره با گوسفندان، گاوها، الاغها و اسبانشان خاطرهی به یاد ماندنی بر جای میگذارد. هوای خنک این منطقه مانع از گرما زدگی است.
کودکانی که در این آیینها شرکت دارند کمکم یاد میگیرند که برای سال آینده نیز باید راهی این دیار شوند و چنین اعتقادی را پا بر جای نگه دارند. عصر مردم آمادهی برگشتن به روستایشان میشوند.
منبع:
http://ashighlar.ir/
http://mandagarana.persianblog.ir/
http://www.negahmedia.ir/
